Σεξ, βία και P.S. Τρία

Το παρόν άρθρο ΔΕΝ αφορά το πανεπιστημιακό άσυλο. Όποιος θέλει την άποψή μου για το θέμα, μπορεί να διαβάσει την προ-τελευταία παράγραφο αυτού του άρθρου (αχ, τα νιάτα...) και να μου πρήξει τ' αρχίδια ανάλογα. Αντιθέτως, μόνο και μόνο για να σας τη σπάσω, θα ασχοληθώ με το πιο εσωτερικό, nerdy και αποξενωμένο κομμάτι της θεματολογίας του blog:

VIDEOGAMES ! ! !

(sorry Silia)

Οπότε, όσοι από σας δεν έχετε δει ποτέ στρατιωτάκια και τανκσάκια με health bars να παρελαύνουν μπροστά στα μάτια σας όταν τα κλείνετε για να κοιμηθείτε λόγω υπερβολικής έκθεσης σε κάποιο strategy, άιντε τη βόλτα σας να δείτε "Πολυκατοικία" σε επανάληψη ή να σχολιάστε πόσο kouklara είναι η κολλητή σας στη φωτογραφία με το μαγιό στο facebook.

Έφυγαν;... ΟΚ, πάμε. Σε πρώτη φάση, θα αποπειραθώ να κράξω τους αγγουροκωλιάρηδες που φοβούνται για την επιρροή που μπορεί να έχει η βία και το σεξ των games στη νεολαία μας. Αφορμή αυτή τη φορά ήταν μια δικαστική απόφαση στην Καλιφόρνια, σύμφωνα με την οποία η μέχρι τώρα απαγόρευση πώλησης βίαιων games σε ανήλικους κρίθηκε αντισυνταγματική. Ταυτόχρονα, αντίστοιχες διατάξεις που αφορούν περιορισμούς ενάντια σε σεξουαλικές εικόνες παραμένουν σε ισχύ. ΚΟΙΝΩΣ: Το 6χρονο παιδάκι στην Καλιφόρνια μπορεί πλέον νόμιμα να δει την Sonya να παθαίνει αυτό:

Αλλά, αν κατά τη διάρκεια του ξεκοιλιάσματος πεταχτεί στο άσχετο μια ρώγα, τότε το παιχνίδι κρίνεται ακατάλληλο. Αμερικάνοι...

Τέτοιες παράδοξες υπερβολές όπως η συγκεκριμένη απόφαση μου δείχνουν ότι η αντιμετώπιση των games από την ευρύτερη κοινωνία ήταν και παραμένει βουτηγμένη στην έχθρα, το φόβο και την άγνοια. Παρόλο που τα παιχνίδια σήμερα έχουν γίνει mainstream διασκέδαση για νέους ενήλικες, η ΑΠΟΔΟΧΗ αυτού του τρόπου διασκέδασης παραμένει κολλημένη σε παλιότερες εποχές. Το gaming είναι παιδική απασχόληση στα μάτια του μέσου Έλληνα. Σε αντίθεση με ένα βιβλίο, ένα κόμικ ή ένα DVD που θεωρείται μέσον για να περάσεις ένα μήνυμα ή τουλάχιστον να πεις μια ιστορία, ένας τίτλος για κονσόλα ή PC παραμένει "δώρο για το ανιψάκι" ακόμα και σήμερα. Γι' αυτό όταν εισχωρούν σε αυτό το μέσον η βία και κυρίως το σεξ, η μαμά παθαίνει πανικό.


Το θέμα είναι ότι η βία στα ηλεκτρονικά παιχνίδια, όσο ρεαλιστική κι αν δείχνει, είναι ΨΕΥΤΙΚΗ. Αν θεωρείς το 10χρονο παιδί σου ανίκανο να ξεχωρίσει την ψεύτικη βία από την αληθινή, το υποτιμάς και προσβάλλεις τη νοημοσύνη του. Απ' τη στιγμή που πιστεύεις ότι η εικονική βία οδηγεί σε πραγματική βία και θέλεις να απαγορεύσεις το GTA και το Call of Duty, θα πρέπει να απαγορεύσεις και τα πλαστικά σπαθιά, τα πολύχρωμα πιστολάκια που κάνουν πιτσίου-πιτσίου, καθώς και οποιαδήποτε επαφή με εικόνες φρικτών βασανιστηρίων που εσύ η ίδια τσαμπουνάς στο παιδί σου από το δημοτικό:

Αλλά ακόμα και να δεχτούμε ότι η βία σε μερικά παιχνίδια όπως το Manhunt είναι "άνω των 18", εκεί που πραγματικά ξύνω το κεφάλι μου με απορία είναι η ανησυχία για το σεξ. Θυμάμαι όταν είχε βγει το Mass Effect, αντικειμενικά ένα από τα αριστουργήματα του gaming με σπάνιο συνδυασμό ψυχαγωγίας και ώριμου σεναρίου, είχε γίνει της πουτάνας στην Αμερική και τη Δυτική Ευρώπη επειδή το παιχνίδι περιέχει μια σκηνή με hot space fucking! (2:17 και μετά)

Κυρίες και κύριοι, αυτό ήταν όλο! Αυτή ήταν η επίμαχη σκηνή που χαντάκωσε το Mass Effect με "άνω των 17" rating και αμαύρωσε το gaming στα μάτια του κόσμου για κανα χρόνο. Μας δουλεύουν;!; Πιο χοντρά γαμήσια έτρωγε στα 90s η Μυρτώ Αλικάκη στο "Αναστασία" και η σειρά προβαλλόταν καμιά ώρα μετά τις ειδήσεις! Θέλω να βρω τον μαλάκα που ξεκίνησε την εκστρατεία κατά του Mass Effect και να του κάνω Rickroll με το βίντεο από το Ring! Και όσον αφορά την προβολή γυμνού στα games, ναι, συμφωνώ πως είναι αρκετά πιο διαδεδομένη και πιο ανώριμη, αλλά περιορίζεται σε τζαπανάκια με σχολικές στολές και βυζάρες, ξωτικίνες με μικρή πανοπλία και βυζάρες ή οπλισμένες κομάντο με κοντά σορτσάκια. Και βυζάρες. Αν αυτά είναι επικίνδυνα για την ηθική της νεολαίας μας, τότε το ίδιο επικίνδυνες είναι και οι διαφημίσεις παγωτού, όπως ήταν κάποτε επικίνδυνο το ροκ εντ ρολ και το τουίστ, σύμφωνα με τις τότε ανήσυχες μητέρες.

Όλα τα υπόλοιπα media χρησιμοποιούν τη βία και το σεξ με διάφορα επίπεδα ωριμότητας, αλλά τα games εξαιρούνται γιατί... φτου και το πατάω και καθρεφτάκια παντού; Χαμπαριάστε κάτι μαμάδες: όπως υπάρχουν ταινίες, κόμιξ, καρτούν και βιβλία για παιδιά, έφηβους και ενήλικες, έτσι υπάρχουν και games για τις ίδιες κατηγορίες. Στον "Αντίχριστο" του Lars Von Trier βλέπω ένα καβλί full screen να γαμάει σε αργή κίνηση στα πρώτα δευτερόλεπτα και μια γκόμενα να αυτο-ευνουχίζεται στα τελευταία. Εκεί το σεξ και ο διαμελισμός είναι κουλτούρα, αλλά στο Mass Effect και στο Mortal Kombat είναι απλά σοκ; ΑΡΧΙΔΙΑ! Η μόνη διαφορά είναι ότι τα games αποτελούν νέο μέσο ψυχαγωγίας. Όταν είχαν αρχίσει να διαδίδονται οι Χολιγουντιανές ταινίες στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, η λογοκρισία που εφαρμόστηκε πάνω τους ήταν πολύ πιο σκληρή από την αντίστοιχη για τα υπόλοιπα μέσα, όπως το ραδιόφωνο ή τα βιβλία και παραβίαζε πέρα για πέρα το συνταγματικό δικαίωμα της ελευθερίας του λόγου. Αλλά μαντέψτε ποιο ήταν το επιχείρημα και τότε: "Στο σινεμά, η κινούμενη εικόνα ως μέσον μετάδοσης ιδεών είναι πολύ πιο διαδραστική και πολύ πιο κοντά στην ανθρώπινη εμπειρία απ' ότι στα υπόλοιπα media. Επομένως χρειάζεται ειδική αντιμετώπιση από το νομοθετικό και δικαστικό σύστημα". Χμμμμ... Τι μου θυμίζει;

Όταν είχε βγει το Wolfenstein 3D και το Doom, όλοι οι άσχετοι λέγανε τις ίδιες μαλακιες. Ότι και καλά επειδή διαπράττεις τους φόνους μέσα από τα μάτια του δολοφόνου σε πρώτο πρόσωπο (εξ' ου και ο όρος first person shooter), είναι "διαφορετικό σε σχέση με όλα τα προηγούμενα media και εντελώς πρωτοφανές" (αυτό το "πρωτοφανές" πια, αν είχα ένα ευρώ για κάθε... τέλος πάντων). Και φυσικά θα οδηγήσει τα παιδιά που το παίζουν στη βία και στο φόνο. Το Wolfenstein βγήκε το 1992 και το Doom αμέσως μετά. Έχει περάσει μια εικοσαετία. Τα τότε παιδιά μεγαλώσανε. ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ;!; Σύμφωνα με μια έκθεση του αμερικανικού υπουργείου δικαιοσύνης, η σχολική βία έχει πέσει κατά 40% από το 1992. Ρουφάτε την τάπα σας, μαλάκες!


Και μην ξανακούσω την σκατο-καραμέλα ότι τα παιχνίδια αποξενώνουν τους νέους. Όπως εγώ, έτσι και οι περισσότεροι συνομήλικοί μου γνωριστήκαμε, δεθήκαμε, κάναμε παρέες και σχηματίσαμε φιλίες τόσο στις παιδικές χαρές, όσο και στα σαλόνια μας γύρω από μια κονσόλα. Μην ξεχνάμε ότι σε σπιτικές μαζώξεις ενήλικων φοιτητών, το gaming συχνά αντικαθιστά την προβολή ταινίας ως μέσο διασκέδασης. Και γιατί όχι; Τα games γίνονται όλο και καλύτερα μέσα για να διηγείσαι μια ιστορία. Σε μερικές κατηγορίες μάλιστα έχουν ήδη ξεπεράσει τον ανταγωνισμό, όπως για παράδειγμα στην μετάδοση τρόμου. Για ρωτήστε έναν gamer αν τρόμαξε περισσότερο βλέποντας το Χ,Ψ θρίλερ ή παίζοντας Silent Hill, Dead Space ή Doom 3 με κλειστά φώτα. Ή ακόμα καλύτερα: δοκιμάστε το. Κλασμεντόλ.


Έχουμε 2011. Δεν παίζουμε πια Pong και Tetris. Τα games μπορούν να συνεισφέρουν στη διασκέδαση, την τέχνη, τις κοινωνικές σχέσεις και ναι, ακόμα και στη μόρφωση. Δεν μιλάω για τα ηλίθια επιμορφωτικά games τύπου "παίζω και μαθαίνω διαίρεση". Αυτή η μέθοδος είναι για τον πούτσο και έχει αποτύχει, τόσο στα games, όσο και στα καρτούν (με εξαίρεση αυτό φυσικά). Η μόρφωση σε οπτικοακουστικά μέσα προωθείται καλύτερα ως απλή κίνηση της περιέργειας. Για παράδειγμα, μέχρι πριν λίγα χρόνια, ο κόσμος είχε γραμμένες τις Θερμοπύλες στ' αρχίδια του. Μετά την ταινία "300" όμως, πόσες χιλιάδες παιδιά ανά τον κόσμο μπήκαν στο internet για να μάθουν την αληθινή ιστορία πίσω από τον θρύλο; Αν δέχεσαι αυτό, αλλά αμφιβάλλεις ότι συμβαίνει κάτι αντίστοιχο με το God of War, έρχομαι αύριο από 'κει και σου ρίχνω με βαλλίστρα στο νεφρό! Σόρι, αλλά ακόμα κι εγώ στα γεροντάματα, έμαθα για το κίνημα της Ayn Rand και την αίρεση του Αντικειμενισμού (αίρεση είναι, σκάσε και βλέπε μελλοντικό άρθρο) παίζοντας γαμημένο BioShock!

Ας δούμε λίγο τα κόμιξ. Ξεκίνησαν ως παιδική και εφηβική ενασχόληση, μετά απέκτησαν ενήλικο κοινό και λίγο αργότερα έκαναν τα πρώτα βήματά τους στο καλλιτεχνικό τοπίο χάρη σε μια εκκεντρική, ψαγμένη μειοψηφία οπαδών. Πλέον, με ταινίες όπως το Dark Knight και το Watchmen, τα κόμιξ αναγνωρίζονται ως mainstream μορφή διασκέδασης και τέχνης για όλες τις ηλικίες. Δε χωράει αμφιβολία ότι και τα games θα δικαιωθούν με παρόμοιο τρόπο, αλλά θα πάρει χρόνο.


Το κακό είναι ότι μέχρι να περάσει αυτός ο χρόνος, είμαστε παγιδευμένοι σε αυτή τη λούπα. Όλα αυτά τα γαμάτα που έγραψα πιο πάνω (και είναι γαμάτα) θα βρουν σύμφωνους μόνο μια χούφτα gamers που θεωρούν τα παιχνίδια "τέχνη". Σεβαστές απόψεις, αλλά δεν πρόκειται να επηρεάσουν αυτούς που πραγματικά πρέπει. Γι' αυτό και δεν έχω κανένα απολύτως πρόβλημα όταν οι Anonymous, το 4chan και άλλοι e-τρομοκράτες χακάρουν αντι-gaming ιστοσελίδες και γαμάνε στο spam κριτικές από ανάλογα βιβλία και άρθρα. Δυστυχώς, οι νέες ιδέες δεν γίνονται αποδεκτές επειδή ο κόσμος αλλάζει γνώμη. Γίνονται αποδεκτές επειδή απλούστατα, η εκάστοτε γενιά που διαφωνεί με αυτές τις ιδέες ΠΕΘΑΙΝΕΙ! Οπότε gamers, μέχρι τότε, οπλιστείτε με υπομονή και άφθονη ανωριμότητα. Ίσως να μην μπορούμε να μεταπείσουμε τις ανήσυχες μαμάδες, αλλά στο μεταξύ μπορούμε να πετάξουμε αυγά στα σπίτια τους.