Εφτά δισεκατομμύρια παπαρότριχες

Είδα χθες στο CNN ένα ρεπορτάζ που έλεγε ότι σε ένα χρόνο από τώρα ο πληθυσμός της γης θα φτάσει τα 7 δισεκατομμύρια. WHAT THE FUCKING FUCK;!;! Πριν από 4-5 χρόνια θυμάμαι που λέγανε ότι είχαμε γίνει 6 δισ. Τι σκατά; Μάλλον έχουμε βάλει στόχο σαν είδος να ξεπεράσουμε τα σκαθάρια ή το ρύζι. Δεν εξηγείται αλλιώς.

Η υπεργεννητικότητα οποιουδήποτε είδους είναι πρόβλημα. Σκέψου πως έχεις σπίτι σου ένα μικρό, όμορφο κουνελάκι. Άχου τοοοοοο... Τι γλύκα! Το φροντίζεις και το αγαπάς και συμπληρώνει όλα τα κενά στην άπουτση ζωή σου. Έστω τώρα ότι γυρνάς μια μέρα σπίτι και υπάρχουν ΟΧΤΩ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΚΟΥΝΕΛΑΚΙΑ να χοροπηδάνε, να τρώνε τα χαλιά και να χέζουν τον τόπο! Τι κάνεις; Η αξία του κουνελακίου έχει πλέον μηδενιστεί. Παίρνεις ένα AR-15 και τα θερίζεις δίχως τύψεις κι έλεος! Αυτό ακριβώς γίνεται στην Αυστραλία εδώ και 150 χρόνια, όπου ορδές από κουνέλια ρημάζουν τη βλάστηση, προκαλώντας εξαφάνιση των ντόπιων ειδών, επιδημίες, ακόμα και κατολισθήσεις! Οι νόμοι του υπερπληθυσμού πήραν ΑΥΤΟ:

και το μετέτρεψαν σε εξολοθρευτή. Σκεφτείτε τι μπορούν να κάνουν με αυτούς:

Το 99% των παγκόσμιων προβλημάτων οφείλεται στον υπερπληθυσμό. Πείνα, φτώχεια, global warming, καταστροφή των φυσικών πόρων, τα πάντα! Στην Ελλάδα ο πολύτεκνος και η γυναίκα του χέζουν τα παιδιά με το κιλό λες και θα στήσουν τζαζ κολεκτίβα και παίρνουν φοροαπαλλαγές και προνόμια γι' αυτό. Την ίδια στιγμή εγώ φροντίζω να χύνω τη γκόμενά μου στα μούτρα από καθαρό σεβασμό προς το περιβάλλον και τι παίρνω; ΤΙΠΟΤΑ! ΕΝΙΣΤΑΜΑΙ!

Άκου εφτά δισεκατομμύρια! Και μετά αναρωτιόμαστε γιατί η ανθρώπινη ζωή έχει χάσει την αξία της. Όταν πλημμυρίζετε την αγορά με το ίδιο προϊόν, τι περιμένετε να συμβεί ρε τούβλα; Ειδικά εσείς εκεί στην Ασία: είμαστε καλυμμένοι από Κινέζους και Ινδούς εδώ και χρόνια, ευχαριστούμε!

Πρέπει να ξεριζώσουμε τη νοοτροπία της τεκνοποίησης που έχουμε σαν είδος. Δεν είναι πια 1945, που θέλουμε να ανακάμψουμε μετά τις σφαγές του πολέμου. Τέρμα το "πρώτα τα γυναικόπαιδα". Καιρός να λιγοστεύουμε και το κράτος να συμμετάσχει δυναμικά σε αυτό. Να κάνει φοροαπαλλαγές στους πούστηδες. Να δίνει δώρο ένα χρόνο πληρωμένη άδεια για κάθε έκτρωση και μια CLK Kompressor για κάθε στείρωση. Να βγουν κρατικές διαφημίσεις που θα προωθούν το σεξ απ' τον κώλο.

Η δουλειά είναι ντροπή

Ποιανού ήταν η φαεινή ιδέα της 8ωρης εργασίας, 5 μέρες τη βδομάδα; Πότε έγινε η συνεδρίαση και δε με φώναξε κανείς για να ασκήσω βέτο; Δουλειά 5 μέρες για να ευχαριστηθείς τις 2. Όποιος τζογάρει θα σας πει ότι 2/7 είναι για τον πούτσο συντελεστής.

Δουλεύω 4ωρος σε γνωστό κατάστημα ρούχων, δε μπορώ να αποκαλύψω ποιο, ας πούμε ότι κάνει ομοιοκαταληξία με το "Barks & Denser" για βασικό μισθό. Κι όπως είπε κι ο Chris Rock, βασικός μισθός σημαίνει "αν μπορούσα να σου δίνω λιγότερα, θα το 'κανα". Το 90% των συναδέλφων μου, απ' την πολλή ενασχόληση με το στοίβαγμα κάλτσας, έχουν γίνει πιο κουτοί κι απ' τις μολόχες. Δεν ξέρουν τα βασικά εργασιακά τους δικαιώματα, τους τρώνε επιδόματα και υπερωρίες και δεν παίρνουν πρέφα. Οι προϊστάμενοι είναι ακόμα πιο κουκου-ρούκου. Κοίταξαν στα μάτια την προοπτική να κάνουν διπλάσιο τρέξιμο για μηδενική αύξηση μισθού και είπαν: "YEAH!!! ΠΟΥ ΥΠΟΓΡΑΦΩ;;;".

Αλλά το χειρότερο-πάυλα-καλύτερο-παύλα-ξανά χειρότερο είναι πως όλοι μα όλοι οι υπάλληλοι που συναντάω σε αυτές τις McJobs παίρνουν τη δουλειά τους στα σοβαρά! "Αααα, δε μπορώ να τα πιω απόψε μαζί σου Mike. Είναι μεσοβδόμαδα, δουλεύω νωρίς αύριο". Δε μας κατουράς λέω γω ρε ξόφλα; Μεσοβδόμαδα είναι που πρέπει να πίνεις! Αν είναι να 'σαι ψόφιος, με 2 ώρες ύπνο και hang-over, κάντο όσο σε πληρώνει η εταιρεία. Τι έχεις να κάνεις στη δουλειά σου που απαιτεί να είσαι 100% παρών και ξύπνιος; Να γεμίσεις τη μηχανή του φρεντοτσίνο; Σε δουλειές της πούτσας οφείλεις στον εαυτό σου να πηγαίνεις μεθυσμένος, ξενυχτισμένος και με υπολείμματα μαστούρας απ' το προηγούμενο βράδυ, ούτως ώστε να είσαι σε καλή κατάσταση το Σαββατοκύριακο που είναι δικό σου. "Δε γίνεται ρε Mike! Τώρα είμαι προϊστάμενος. Έχω ευθύνες!". ΟΧΙ ΜΑΛΑΚΑ, ΕΧΕΙΣ ΤΑ ΚΛΕΙΔΙΑ! ΑΥΤΟ ΕΧΕΙΣ! Α, δηλαδή δεν κάνεις πλέον κάτι που μισείς, είσαι ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ για κάτι που μισείς. Θα μπορούσες τώρα να μας είχες μπάσει στην αποθήκη που δουλεύεις για να πίνουμε εκεί μπίρες και να κάνουμε αγώνες με κλαρκ. Αντ' αυτού, κάθεσαι στο μπαρ και μου τα πρήζεις για ευθύνες αξίας 500 ευρώ. Συγχαρητήρα μαλάκα! Μόλις έγινες...

...LEVEL 80 DOUCHEBAG ! ! !

Φίλε αναγνώστη, από αύριο έχεις 2 επιλογές, μη σου σπάσω τα μούτρα: Πρώτον, αν συνεχίσεις τη McJob σου, κάντο με τη λιγότερη δυνατή σοβαρότητα, αφοσίωση και περηφάνια γι' αυτή. Θέλω να πίνεις βότκα στο break room, να ξενυχτάς μεσοβδόμαδα και να γίνεις ο χειρότερος υπάλληλος του μήνα με διαφορά. Δεύτερον, ΠΑΡΑΙΤΗΣΟΥ! Διόρθωση: κλέψε πράγματα και μετά παραιτήσου! Και δεν εννοώ γραφική ύλη ή κανα ρουχαλάκι και τέτοιες συμβολικές μαλακίες για να αισθάνεσαι επαναστάτης. Θέλω να κλέψεις οθόνες PC, ταμειακές μηχανές, να χέσεις πάνω στο γραφείο του προϊστάμενου και να φύγεις! Τι; Φοβάσαι μήπως αμαυρώσεις τη συστατική επιστολή από τα γαμο-Starbucks;

Υπάρχουν κι άλλοι τρόποι να βγάλεις λεφτά. Τύπωσε τη φάτσα του Χριστού σε ένα τοστ και πούλα το στο e-bay, φτιάχνε χαρακτήρες στο W.ο.W. και πούλα τους σε καμένους στα LANάδικα, κάνε 2-3 σβούρες στο στύλο του κωλόμπαρου, ηχογράφησε τηλεφωνικές φάρσες και πούλα τις σε CD στο Μοναστηράκι, ρούφα καμιά ψωλή, πιάσε γκόμενα γιαγιά και φάτης τα. Τουλάχιστον αυτό θα είναι εν μέρει έργο αγάπης.

Ακόμα δεν έχω βρει το κουράγιο να υλοποιήσω κάποιο από αυτά τα σχέδια, το παραδέχομαι. Αλλά όσοι τα υποτιμάτε, ένα σας λέω: Τη χρονιά που πέρασε πήρα ένα φίλο μου και για μερικές μέρες στήσαμε κιθάρες στο Μοναστηράκι. Κυρίως για να απαντηθεί το ερώτημα "Γιατί σκατά το γουστάρουν αυτό οι χίπηδες", αλλά και για να δούμε πόσα λεφτά θα πέσουν. Βγάλαμε κατά μέσο όρο 12 με 14 ευρώ την ώρα! Στο ρουχάδικο βγάζω γύρω στα 3,5 - 4 και αν ήμουνα δικηγόρος θα έβγαζα το πολύ 6.

Αυτές είναι ωραίες εποχές για μποέμ καμένους. Εκμεταλλευτείτε το!

Νόμιζες ότι ξεφορτώθηκες τις κουλτούρες τύπου emo;

THINK AGAIN!

Σήμερα το απόγευμα βγήκα για καφέ με 2 φίλους σε ένα από τα alternative πουστράδικα πάνω από την Αθηνάς που trendεψαν πρόσφατα. Το μαγαζί ήταν ένα απ' αυτά τα μπαρ-παύλα-γκαλερί-πάυλα-εστιατόρια με βιολογικό φαγητό, οπότε δεν εξεπλάγην από τις ορδές των hipsters (γνωστοί και ως AthensVoice-άδες) που είδα. Ξαφνικά, η σερβιτόρα με τον χαλαρό κότσο και το φαρδύ φόρεμα έφερε στο ζευγάρι που καθόταν δίπλα μας την παραγγελία του: πίτσα με σαλάτα! Και δεν εννοώ μια πίτσα και δίπλα μια σαλάτα. Έφερε μια πίτσα σε κλασικό πανεράκι κομμένη στα 6 που από πάνω είχε ένα λόφο από ωμό σπανάκι και (τι άλλο;) ρόκα. Εκέι λοιπόν που το ζεύγος μηρύκαζε την οικολογική "πίτσα" του, έκανα τη ζοφερή συνειδητοποίηση: οι hipsters είναι πλέον παντού!

Κάποτε η υποκουλτούρα τους περιοριζόταν σε μαγαζιά όπως το BIOS στο Γκάζι. Αλλά φυσικά, ο hipster είναι νομάς: με το που γίνουν τα στέκια του γνωστά σε περισσότερα από 20 άτομα, τα μαζεύει και πάει σε νέες σάπιες περιοχές της πόλης. Εκεί μπορεί να αρχίσει ήσυχος και πάλι τα παζάρια μεταχειρισμένων ρούχων, το στήσιμο γκαλερί με ασπρόμαυρες urban φωτογραφίες και τα "κιτς" και 80s theme-party σε αποθήκες.

Ο τυπικός hipster αναγνωρίζεται σχετικά εύκολα. Θα τον βρείτε να κάθεται σε πεζοδρόμια, πατώματα τρένων και γενικά σε οτιδήποτε δεν είναι σχεδιασμένο για να κάθεσαι. Εναλλακτικά, συχνάζει σε μαγαζιά που σερβίρουν περίεργες μπίρες, παίζουν Bjork και Indie Electro και προβάλλουν στον τοίχο ερασιτεχνικές ταινίες μικρού μήκους. Εκεί ο hipster θα συζητήσει για το πρόσφατο ταξίδι του στο Βερολίνο, τη νέα γραφική νουβέλα που ανακάλυψε μόνο αυτός, τη μπάντα που σταμάτησε να ακούει από τότε που έγινε γνωστή και το πόσο μετράει το oxygen water σε στρογγυλό μπουκάλι, κρατώντας πάντα το τσιγάρο του με γυναικείο σπάσιμο του καρπού. Φοράει κατά κανόνα παλιομοδίτικα και "φθαρμένα" ρούχα, τα οποία πρέπει να έχει αποκτήσει με το μέγιστο δυνατό κόπο, ιδανικά από vintage μαγαζί του Λονδίνου.

Δηλώνει οικολόγος, χορτοφάγος και γενικότερα υγιεινιστής, αλλά ταυτόχρονα κατεβάζει 18 εσπρέσο την ημέρα και καπνίζει πιο πολύ κι από εργοστάσιο στην Πτολεμαΐδα. Σπουδάζει (μετάφραση: ξύνεται) σε κάποια σχολή καλλιτεχνικού τύπου (γραφίστας, σχεδιαστής μόδας, designer εσωτερικού χώρου, φωτογράφος) και περηφανεύεται ότι ήταν απ' τους πρώτους με account στο myspace και στο facebook, λες και αυτό είναι κάτι για να περηφανεύεσαι.

ΤΥΠΙΚΟΙ HIPSTERS

Το νέο emo έχει έρθει για τα καλά, κύριοι. Και είναι τρισχειρότερο! Τουλάχιστον οι emo ήταν εφηβάκια που περνούσαν την κρίση αυτολύπησής τους σε χαμηλούς τόνους. Κι εμείς το κάναμε αυτό, απλά τότε το λέγαμε grunge. Η υποκουλτούρα των hipsters έχει παρόμοιες ποσότητες μαλακοκαβλιάς, αλλά αποτελείται από 20άρηδες και 25άρηδες, με αυστηρούς κανόνες αποκλειστικότητας, ειρωνικό attitude και τόνους ανωτερίλας.

Πρώτα είχαμε το Ψυρρή που ήταν εναλλακτικό και μετά τρέντεψε, μετά το Γκάζι, τώρα σειρά έχει το ιστορικό κέντρο της Αθήνας. Μου φαίνεται πως ο μόνος τρόπος να ξεφύγω από την όλη μαλακία είναι να ξαναγίνω nu-μεταλάς όπως ήμουνα πιτσιρίκι και να γυρίσω στα Εξάρχεια. Είναι τίγκα στα νιάνιαρα και τους ψευτο-αναρχικούς με τα 500 ευρώ χαρτζιλίκι, αλλά τουλάχιστον είναι αρκετά μπανάλ για να κρατάει τους hipsters μακριά.

Σημείωση για να αποφευχθούν τα σχετικά σχόλια απ' τους comment nazis: το άρθρο είναι επανέκδοση ενός παλιού μου. Εμπνεύστηκα απ' τις αυγουστιάτικες επαναλήψεις του "Κωνσταντίνου και Ελένης" και είπα να το επαναφέρω το καημένο για μια δεύτερη ευκαιρία. Περισσότερα original άρθρα όποτε μου καβλώσει.

...και το θέμα θεωρείται λήξαν!

Κάποια διλήμματα είναι τόσο εύκολα στη λύση τους, αλλά χωρίζουν την ανθρωπότητα για αιώνες. Καμία από τις δυο πλευρές δεν υποχωρεί, παρόλο που η σωστή απάντηση βρίσκεται μπροστά στη μούρη τους. Θεωρώ λοιπόν καθήκον μου να δανείσω την αβυσσαλέα σοφία που βγαίνει από κάθε οπή μου και να λύσω μια για πάντα κάποιες από τις ιστορικότερες διαφωνίες που τόσα χρόνια μας τρώνε τα τζιέρια. Παρακαλώ, δεν κάνει τίποτα.

Coca Cola ή Pepsi;

Γευστικά, η Pepsi παραείναι γλυκιά. Η Coca Cola έχει ακριβώς την ποσότητα ζάχαρης που χρειάζεται: μόλις 3,5 κουταλιές της σούπας ανά κουτάκι των 330 ml! Η Pepsi Twist πάει κάπως να το σώσει με μια λίγο πιο πρωτότυπη γεύση, αλλά κι αυτή τη σιχαίνεσαι αρκετά γρήγορα. Μετά είναι οι διαφημιστικές καμπάνιες: Όταν η Pepsi προσλαμβάνει κάθε χρόνο αστέρες όπως η Britney Spears και η Beyonce για να διαφημίσει το προϊόν της, η Coca Cola αρκείται σε ηλίθια τραγουδάκια με παλαμάκια και στο να βάζει το λογότυπό της σε ταμπέλες που γράφουν "Ταβέρνα ο Θανάσης", λες και είμαστε στη δεκαετία του '50. Αυτό δείχνει αυτοπεποίθηση και εκτιμώ όταν το ζαχαρόνερό μου έχει αυτοπεποίθηση. Τέλος η Coca Cola έχει στα συστατικά της κάτι που η Pepsi δεν έχει: ίχνη κοκαΐνης. Το να μπορείς να προμηθεύεσαι έστω και ίχνη κοκαΐνης απ' το περίπτερο της γειτονιάς σου είναι από μόνο του λόγος για να σε βγάζει από το δίλημμα Coke ή Pepsi.

Νικητής: Coca Cola...

...ΚΑΙ ΤΟ ΘΕΜΑ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΛΗΞΑΝ!

Χαρτί τουαλέτας προς τα μέσα ή προς τα έξω;

Αναφέρομαι φυσικά στο αιώνιο δίλημμα "το χαρτί πρέπει να ξετυλίγεται με την εξωτερική πλευρά να βγαίνει από πάνω ή από κάτω;". Εδώ πρέπει να απομονώσουμε πειραματικά όλες τις μεταβλητές. Πρώτο σενάριο, η άκρη του χαρτιού είναι εύκολα προσβάσιμη: εδώ το μόνο που χρειάζεται είναι να πιάσεις το πρώτο κομμάτι ξετυλιγμένου χαρτιού που θα συναντήσει το χέρι σου. Έστω ότι το ρολό απέχει 20cm από σένα. Αν ξετυλίγεται προς τα έξω, πρέπει να διανύσεις μόνο αυτά τα 20cm. Αν όμως το χαρτί ξετυλίγεται προς τα μέσα, η άκρη βρίσκεται σε αντιδιαμετρικό σημείο με πριν. Αυτό σημαίνει ότι το χέρι σου πρέπει να διανύσει τα 20cm ΣΥΝ τη διάμετρο του ρολού, ξοδεύοντας έτσι τσάμπα ενέργεια και κάνοντας τον Al Gore να θυμώνει πάρα πολύ! I 'm super serial!

Δεύτερο σενάριο, το χαρτί θέλει ξετύλιγμα πριν φανεί η άκρη: εδώ τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο μονόπλευρα. Αν το χαρτί βγαίνει από πάνω μπορείς να κάνεις το ξετύλιγμα και το πιάσιμο της άκρης με μία στρωτή συνεχόμενη κίνηση. Αν το χαρτί είναι ανάποδα τότε πρέπει να βάλεις το χέρι από κάτω για να διαπιστώσεις ότι όντως η άκρη έχει χαθεί, να μετακινηθείς πάνω για να ξετυλίξεις και μετά πάλι κάτω για να πιάσεις την άκρη. Εδώ ξοδεύεις τόση ενέργεια τσάμπα που ο Al Gore θα πάρει το πρώτο αεροπλάνο για Ελλάδα, θα μπει στη χέστρα και θα σε εκτελέσει με Luger στο σβέρκο.

Νικητής: Χαρτί προς τα έξω...

...ΚΑΙ ΤΟ ΘΕΜΑ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΛΗΞΑΝ!

Βάζελος ή Γαύρος;

Ας ξεκαθαρίσουμε εξαρχής πως το οπαδιλίκι βασίζεται σε απολύτως τυχαία κριτήρια. Κανένας δεν είναι Παναθηναϊκός ή Ολυμπιακός επειδή έκατσε μια μέρα, τα 'βαλε κάτω και είπε "ΝΑΙ! Σύμφωνα με την ανάλυσή μου η καλύτερη ομάδα προς υποστήριξη είναι αυτή!". Το τι ομάδα είσαι καθορίζεται απ' το τι ομάδα είναι ο πατέρας σου και κατά πόσο θέλεις να του πας κόντρα ή αποφασίζεται τυχαία γύρω στην 3η δημοτικού από το ποια ομάδα έχεις συμπληρώσει πρώτη στο άλμπουμ της Κάρουζελ. Οι επιτυχίες της ομάδας "σου" δεν έχουν καμία άμεση αξία, εκτός κι αν έχεις στοιχηματίσει λεφτά στο παιχνίδι. Εκεί είναι σα να έχεις μετοχές σε μια εταιρεία, οπότε πάω πάσο. Έχεις αληθινό συμφέρον και καλά κάνεις και αγχώνεσαι/φωνάζεις/βρίζεις. Το θέμα είναι πως ο Ολυμπιακός στη μπάλα και ο Παναθηναϊκός στο μπάσκετ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΜΕΝΟΙ ΝΑ ΚΕΡΔΙΖΟΥΝ! Έχουν ρίξει τα πιο πολλά λεφτά στις αντίστοιχες ομάδες και το να παίρνουν τίτλους και ντέρμπι δεν αποτελεί έκπληξη. Δείξε τουλάχιστον λίγο χαρακτήρα και διάλεξε έναν μέτριο σύλλογο που αγωνίζεται και με λίγη ψυχή ενίοτε. Το να υπερασπίζεσαι τον 8ο συνεχόμενο πρωταθλητή σε οποιοδήποτε σπορ είναι σα να πηγαίνεις σε καζίνο και να δηλώνεις οπαδός της μπάνκας. "Ωωωω! Σε γάμησε πάλι ο κρουπιέρης μου, ε; ΚΡΟΥΠΙΕΡΗΣ ΟΛΕΕΕΕ...!" Παπάρα!

Νικητής: Οποιαδήποτε άλλη ομάδα...

...ΚΑΙ ΤΟ ΘΕΜΑ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΛΗΞΑΝ!

Amstel ή Heineken;

Εδώ η λύση στο δίλημμα δεν είναι τόσο ξεκάθαρη όσο στο Coca Cola VS Pepsi, καθώς οι δύο μπίρες είναι του ίδιου τύπου και έχουν αρκετά ίδια (και απαίσια) γεύση. Η Heineken με την επιτυχημένη πλύση εγκεφάλου μέσω Champions League και την υψηλότερη προτίμηση από γκόμενες έχει την τάση να περνιέται για λίγο πιο "κυριλέ". Η Amstel απ' την άλλη καθιερώνεται αργά και σταθερά ως η μπίρα του Αλβανού οικοδόμου και του καμένου Ελληνάρα και οι διαφημίσεις της δείχνουν ότι συμβιβάζεται σιγά σιγά με αυτή την εικόνα. Κακώς! Δεν ξέρω πώς προέκυψε ο μύθος ότι η πράσινη έχει λίγο καλύτερη γεύση. Και οι δύο μπίρες είναι τα ίδια χάλια! Η καλή μπίρα πίνεται και ζεστή, μια δοκιμασία στην οποία η Amstel και η Heineken αποτυγχάνουν χειρότερα κι από υποχόνδριο γευσιγνώστη στο 2ο γύρο του Fear Factor! Αν δοκιμάσεις ποτέ αληθινά καλή μπίρα (Murphy's, Paulaner, John Smith's), θα δεις πόσο αμελητέα διαφορά έχουν οι Amstel και η πράσινη. Οπότε, την επόμενη φορά πάρε έναν καφέ και κράτα τα λεφτά σου για όταν παρουσιαστεί μια τρίτη και καλύτερη επιλογή μπίρας. Αν ΠΡΕΠΕΙ να διαλέξεις ντε και καλά, απ' τη στιγμή που δεν τίθεται πραγματικό θέμα γεύσης, διάλεξε τη φτηνότερη, που συνήθως είναι η Amstel.

Νικητής: Amstel...

...ΚΑΙ ΤΟ ΘΕΜΑ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΛΗΞΑΝ!

G.I. Joe ή Transformers;

Ωχ... Εδώ θέλει προσοχή. Αυτά τα δύο καρτούν χώρισαν τη γενιά μας στη μέση για χρόνια, μέχρι να μας ενώσουν ξανά τα Χελωνονιτζάκια. Και τα δύο είχαν άψογη δράση, εθιστικούς τίτλους αρχής και ήταν ποτισμένοι με μια αρχιδίλα τόσο πυκνή που την έβαζες πρόσθετο στη μαρέγκα για να μη σου κόψει. Μια λοιπόν και το αναφέραμε, ας ξεκινήσουμε από την σκοπιά της αγνής, αδιάλυτης, πιθηκίσιας τεστοστερόνης. Εδώ το G.I. Joe υπερτερεί. Η σειρά έχει να κάνει με ΦΑΝΤΑΡΙΑ! Όποιος έχει το μεγαλύτερο καβλί νικάει. ΤΕΛΟΣ! Τα Transformers το παίζουν πιο cool, αλλά η ύπαρξη και μόνο ενός Volkswagen Σκαραβαίου ρίχνει αισθητά τον δείκτη αντρίλας. Αλλά δεν έχει σημασία αυτο. Ας πιάσουμε τώρα το αρχικό concept. Τα Transformers κερδίζουν εύκολα αυτό το γύρο, αφού η ιδέα των εξωγήινων ρομπότ που είναι μπλεγμένα σε εμφύλιο πόλεμο εδώ και αιώνες είναι μακράν πιο πρωτότυπη και εκμεταλλεύσιμη από μια ελίτ ομάδα κομάντο. Ούτε αυτό έχει σημασία όμως. Μετά έχουμε την υπόθεση. Και στις 2 σειρές το σενάριο του κάθε επεισοδίου είναι ίδιο μέσες-άκρες: η κακιά παράταξη βρίσκει ένα νέο σχέδιο να γίνει αρκετά ισχυρή για να νικήσει την καλή παράταξη. Εδώ τα Transformers όμως θα κάνουν τη διαφορά, με το ΕΠΙΚΟ τελευταίο τους επεισόδιο, όπου η σειρά ρισκάρει και παίρνει μια πιο σκοτεινή χροιά όταν οι Autobots σκοτώνουν έναν-έναν τους Decepticons σαν κατσαρίδες! Το πλάνο του Megatron να αργοπεθαίνει βουλιάζοντας στη λάβα μας στοιχειώνει ακόμα. Αλλά ούτε κι αυτό έχει σημασία. Καμία απολύτως. Διότι όπως και τόσες φορές στο παρελθόν, έτσι και σε αυτή τη διαμάχη, ένας είναι ο παράγοντας που γέρνει την πλάστιγγα:

Πραγματικά, με τους Dinobots οι σεναριογράφοι βάλθηκαν να μας κάνουν να πνιγούμε στο ίδιο μας στο σπέρμα! Όταν κάθε Σάββατο βλέπεις τεράστια εξωγήινα ρομπότ να ανατινάζουν το ένα το άλλο, πορώνεσαι. Όταν βλέπεις τεράστια εξωγήινα ρομπότ να ανατινάζουν το ένα το άλλο ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΔΕΙΝΟΣΑΥΡΟΙ, το πουλί σου γαργαλάει την πατούσα του Θεού.

Νικητής: Transformers...

...ΚΑΙ ΤΟ ΘΕΜΑ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΛΗΞΑΝ!

Credits: Βαγγέλης για την υπόδειξη του τελευταίου διλήμματος.

Ο άντρας ο σωστός

Ο άντρας ο σωστός:

- Δε βάζει το ρολό κωλόχαρτο στη μπάρα του όπως πρέπει. Το ακουμπάει πάνω στο πλυντήριο.

- Εκτιμά και σέβεται τις άσχημες μυρωδιές πολύ περισσότερο από τις ωραίες.

- Δεν έχει ομπρέλα.

- Ανεβάζει αισθητά τη θερμοκρασία και την υγρασία της τουαλέτας με το χέσιμό του.

- Έχει αποπειραθεί τουλάχιστον δύο φορές να πάρει πίπα απ' τον εαυτό του, μέχρι να τον σταματήσει μια κράμπα στο πλευρό.

- Δεν έχει αγοράσει ποτέ φρυγανιές ή Cream Crackers. Αν τύχει ποτέ να φάει, θα είναι από τράκα.

- Κλάνει κάτω απ' τα σκεπάσματα και μετά μυρίζει και βαθμολογεί.

- Κυκλοφορεί γυμνός στο σπίτι με την πρώτη ευκαιρία.

- Έχει γαμήσει χοντρή γκόμενα. Χοντρή όμως.

- Βλέπει τον "Βράχο" κάθε, μα κάθε φορά που τον βάζει στο MEGA.
- Θυμάται την μεγαλύτερη κλανιά που έχει ρίξει όπως θυμάται το πρώτο του φιλί.

- Παίζει ΧΒΟΧ μέχρι να νιώσει τις ίδιες τύψεις που νιώθει όταν βαράει 2ψήφιο αριθμό μαλακίας.

- Φωτογραφίζει τις μεγάλες κουράδες του πριν τραβήξει το καζανάκι.

- Δε χορεύει.

- Με το που αγοράσει την πρώτη του κάμερα, φιλμάρει το πουλί του να εκσπερματώνει.

- Έχει δοκιμάσει να αυνανιστεί μέσα στη θάλασσα.

- Έχει γευτεί τουλάχιστον μια φορά το μικρό του δαχτυλάκι με το οποίο μόλις σκάλισε το αυτί του (και ναι, είναι πικρό, το ξέρουμε).

- Έχει κάνει μουστάκι Χίτλερ στο μπάνιο πριν το ξυρίσει τελείως.

- Πιάνει το πουλί του όταν βλέπει τηλεόραση.

- Έχει δει την κωλότρυπά του σε καθρέφτη στο πάτωμα πολύ πριν δει μια γυναίκα το μουνί της με τον ίδιο τρόπο.

- Βλέπει θρίλερ και μόλις τελειώσει, κάνει rewind και ξαναβλέπει τα καλά ξεκοιλιάσματα.

- Δεν αφήνει ποτέ μια σακούλα Doritos στη μέση.

- Δε ζυγίζεται.

- Μπορεί να ονομάσει τουλάχιστον τρεις δεινόσαυρους, ακόμα κι αν δεν το παραδέχεται.

- Κατεβάζει ταχύτητα από 3η σε 2α χωρίς λόγο, απλά για να ακούσει το "βρουμ βρουμ".

- Έχει πιαστεί στα πράσα να αυνανίζεται τουλάχιστον μία φορά. Αν δεν έχεις πιαστεί μέχρι τα 25, τότε δε ρισκάρεις αρκετά με τη μαλακία σου!

- Κάνει fast forward την τσόντα, επιλέγει το σημείο που θα αμολήσει το φορτίο και μετά κάνει rewind την απαραίτητη ώρα.

- Αναγνωρίζει το πουλί του ανάμεσα σε όλα τα υπόλοιπα πουλιά του κόσμου.

- Έχει γλείψει τη σάλτσα από το πιάτο του πριν το βάλει στο νεροχύτη τουλάχιστον μία φορά όταν δεν κοιτούσε κανείς.

- Σοκάρεται απ' το ίδιο του το χέσιμο σε εβδομαδιαία βάση.

- Δεν κλείνει με συρματάκι το ψωμί του τοστ. Στρίβει τη σακούλα και την πλακώνει κάτω απ' το ψωμί.

- Ξέρει μόνο τα χρώματα μπλε, κόκκινο, κίτρινο, πράσινο, μαύρο. Λιλά, πετρόλ, βερικοκί κλπ, απλά δεν υφίστανται.
- Μισεί τη λέξη "πέος". Κοπελιές, όταν αναφέρεστε σε αυτό να χρησιμοποιείτε μόνο συνώνυμα.

- Έχει σπάσει Game Boy / mouse / πληκτρολόγιο / χειριστήριο Playstation πάνω στα νεύρα του.

- Βάζει το χέρι στο ταμπλώ όταν φρενάρει ο οδηγός, λες κι άμα τρακάρουν θα σταματήσει με αυτόν τον τρόπο τη σύγκρουση.
- Αναγνωρίζει τις κλανιές των κολλητών του.

- Δεν τρώει ποτέ μόνο μια φέτα σαλάμι.

- Δεν έχει γυναίκες φίλες. Αυτές τον έχουν φίλο.

- Πηγαίνει στο φεγγάρι για να οδηγήσει αμάξι και να παίξει γκολφ.


Credits: Βαγγέλης για τη βοήθεια με 3-4 facts.

Απαγορευμένα αντικείμενα

Φέτος τον Ιανουάριο (Γενάρη για τους κομμουνιστάς) είχα πάει Λονδίνο καθότι είμαι κουλ και το φυσάω και το παράγω και το κάνω να βρέχει. Γυρίζοντας είδα στον τοίχο του Luton μια αφίσα που έδειχνε ποια αντικείμενα είναι VERBOTEN να φέρνεις μαζί σου στο αεροπλάνο και απλά ένιωσα την ανάγκη να την χλευάσω. Δυστυχώς δεν έχω φωτό της ίδιας αφίσας, αλλά βρήκα αντίστοιχες από αεροδρόμια των ΗΠΑ και του Καναδά, όπου ισχύουν τα ίδια μέτρα.

Όπως βλέπετε, μετά την 11η Σεπτεμβρίου έχουν γίνει πολύ πιο αυστηρά τα πράγματα. Για παράδειγμα, κοιτάξτε προσεκτικά την πρώτη εικόνα: Ένα από τα πράγματα που δεν επιτρέπεται να κουβαλάς μαζί σου στο αεροπλάνο είναι...

ΜΙΑ ΒΟΜΒΑ !

Ναι φίλε! Απαγορεύεται! Το λέει κι η αφίσα. Και μάλιστα είναι η βόμβα "τσαμπί από δυναμίτες με καλώδια και ρολόι", στην περίπτωση που ο αεροπειρατής μας είναι το Κογιότ. Στην αφίσα που είχα δει στην Αγγλία είχαν σε σκίτσο και την καρτούν βόμβα που είναι σαν μπάλα του μπόουλινγκ με φιτίλι, έτσι για να είμαστε καλυμμένοι κι απ' το υπόλοιπο καστ των Looney Tunes. Ακριβώς στα δεξιά της βόμβας έχουμε και μια αυτοσχέδια εμπρηστική από ένα κουτί σπρέι και έναν αναπτήρα. Ό,τι πρέπει δηλαδή για να μάθει και το τελευταίο επίδοξο κωλόπαιδο πώς να φτιάχνει το δικό του εκρηκτικό μηχανισμό.

Στη δεύτερη εικόνα όπως βλέπετε, οι Αμερικάνοι έχουν κάνει το έξτρα βήμα να σου παρέχουν έτοιμα τα φονικά εργαλεία στο αεροδρόμιο, αρκεί να σπάσεις το γυαλί. Εδώ τα αντικείμενα που κάνουν αμέσως εντύπωση είναι...

1. ΣΠΑΤΟΥΛΑ ΓΙΑ ΜΠΟΓΙΕΣ

"Άλλαξε πορεία για Λίβανο, αλλιώς θα σου... καθαρίσω την κεραμική εστία απ' το καμένο γάλα που έχυσε πάνω η γιαγιά σου όταν ετοίμαζε Άνθος Αραβοσίτου Γιώτης"!

2. ΑΣΤΕΡΑΚΙ ΣΟΥΡΙΚΕΝ

Για να σταματήσουμε επιτέλους τις ορδές των νίντζα αεροπειρατών που τρομοκρατούν τις πτήσεις της Aegean για Λασίθι.

Και τέλος, το αγαπημένο μου...

3. ΣΙΔΕΡΟΓΡΟΘΙΑ!!!

Δύο είναι τα πιθανά σενάρια εδώ: Ο Μήτσος το Λεπίδι από Αιγάλεω κανόνισε ραντεβού για ξύλο ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΑΕΡΟΠΛΑΝΟ με τη συμμορία του Τάσου του Χολέρα και μετά έσκασε μύτη ο Φυλακή μαζί με αδέρφια απ' τον Κολωνό για ενίσχυση. Αλλιώς, δύο γκάνγκστερ από την εποχή της ποτοαπαγόρευσης που ακούν στα ονόματα Joey Trombone και Big Lou ήρθαν να εισπράξουν την προστασία από τον ιδιοκτήτη του Duty Free.

Photos: Retchen, Securesearch INC.

Όχι άλλες καφετέριες

Θέλω να δείτε με προσοχή τις παρακάτω εικόνες. Η πρώτη δείχνει την λίμνη Βουλιαγμένης, κοντά στο Λουτράκι, ένα τοπίο μοναδικό για τα Ελληνικά δεδομένα.

Χμμ... Στην επόμενη εικόνα έχουμε ένα από τα πιο ιστορικά και όμορφα κομμάτια του κέντρου της Αθήνας. Ζάππειο, Καλλιμάρμαρο, Εθνικός Κήπος, στήλες του Ολυμπίου Διός. Αρχαία και νέα Ελληνική ιστορία συναντιούνται αρμονικά στον μοναδικό αληθινό πνεύμονα της πόλης.

Και τώρα θυμάμαι τη συγχωρεμένη τη γιαγιά μου που μου έλεγε: "Πέρασα που λες παιδί μου μια μέρα το '52 μπροστά απ' το Ζάππειο. Κοντοστάθηκα, το κοίταξα για ώρα και σκέφτηκα: Τι λείπει από αυτό το μνημείο; Μα φυσικά, ένας φρέντο καπουτσίνο μέτριος!". Α, ρε γιαγιά... Δεν έζησες αρκετά για να προλάβεις να δεις το όνειρό σου να γίνεται πραγματικότητα. Όχι μόνο Αίγλη κολλητά στο Ζάππειο, αλλά και καφενείο μέσα στον Εθνικό Κήπο! Νιώθω τόσο τυχερός...

Πέρα απ' την πλάκα, τι θα γίνει με τις καφετέριες στην Ελλάδα; Ναι, το ξέρω πως είμαστε η χώρα του καφέ και όπως κάθε Έλληνας, έτσι κι εγώ ψάχνω πάντα ευκαιρία να αράξω σε ένα τραπεζάκι με έναν υπερβολικά ακριβό φραπέ στο χέρι. Δεν το αρνούμαι, δεν το σνομπάρω, αλλά for fuck's sake! Είμαι κάτοικος Αθηνών και σε ακτίνα 2 οικοδομικών τετραγώνων έχω 9 καφετέριες. Το κωλοχώρι μου στη Σάμο (150-200 σπίτια ΤΟ ΠΟΛΥ) δεν έχει σχολείο, αλλά έχει 7 ταβέρνες και 5 καφετέριες!

Κάθε φορά που ο βλάχος ο Έλληνας βρίσκει ένα όμορφο, γραφικό μέρος δεν σκέφτεται: "Αααα, τι ομορφιά! Πόσο εκτιμώ την παρθένα φύση και τα μνημεία της πατρίδας μου." Το πρώτο πράγμα που του περνάει απ' το μυαλό είναι: "Πριέπ' να ανοίξου μια καφιτέργια ιδώ, να βγάλου κανα φράγκο πριν μι προλάβ' άλλος! ΛΙΕΦΤΑΑΑ!".

Κι εμείς οι υπόλοιποι καλοί μαλάκες είμαστε. Για παράδειγμα, όχι μόνο ανεχόμαστε να μετατρέπουν οι βλάχοι τις παραλίες μας σε μπαράκια με λίγο αλατόνερο στη μια άκρη, αλλά τους τα σκάμε και χοντρά όταν πάμε εκεί! Εγώ όταν βλέπω beach bar σε αυτές τις μικρές παραλίες που είναι χωμένες ανάμεσα σε βραχάκια, όπου πραγματικά δεν ταιριάζει, κάνω το εξής: πάω και παίρνω ένα μπουκάλι νερό. Όχι απαραίτητα επειδή διψάω. Απλά μ' αρέσει να βλέπω τα στραβωμένα μούτρα του ψωρόβλαχου ιδιοκτήτη, επειδή αγοράζω το μόνο πράγμα που δε μπορεί να βαρέσει την τιμή. Και μάλιστα ζητάω και ποτήρι με παγάκια. Αυτό τον κάνει έξω φρενών!

Όποιοι κι αν είναι οι παράγοντες που ενθαρρύνουν το φαινόμενο "κάνω καφετέρια όπου μου γκαβλώσει", πρέπει να σταματήσει κάπως. Με το χέρι στην καρδιά: αν επιτρεπόταν να χτίσεις πάνω στην Ακρόπολη, δεν πιστεύετε ότι σήμερα ο Παρθενώνας θα είχε ένα-δυο τουριστικά καφέ γύρω-γύρω; Ωραίο, ε; Τι θα 'λεγες για μια Αίγλη στο Ναυάγιο;

Και γαμώ;;; Περίμενε, περίμενε, σου 'χω καλύτερο: Flocafe στα Μετέωρα!

ΠΩΩΩΩ! Είμαι επιχειρηματική ιδιοφυΐα! Μόλις λαδώσω κανα δυο μεγαλοπαίχτες στο Υπ. Τουρισμού, θα πάρω την επιδότηση και θα γίνουν τα Μετέωρα το νέο Μπουρνάζι. Θα μαζευτούν τόσοι κάγκουρες που θα καταρρεύσουν σε ένα καγκουρο-πάλσαρ που θα περιστρέφεται στο διάστημα, εκπέμποντας σε ραδιοκύματα το "Sandstorm" του Darude! GEEEEEEENIUUUUUUS!!!

Πραγματικά, αν μένετε σε μεγάλη πόλη, κάντε το πείραμα: βάλτε τη διεύθυνσή σας σας στο Google Maps και κάντε νοητό κύκλο με κέντρο το σπίτι σας και ακτίνα 2 τετράγωνα και μετρήστε τις καφετέριες. Περιμένω τα αποτελέσματά σας σε comment (όχι φιδέμπορες παρακαλώ)!

Transformers 2: Μαλακία με τα 2 χέρια!

Μετά από την πατάτα του πρώτου Transformers, έδωσα μια υπόσχεση στον εαυτό μου να δω το σίκουελ στο σπίτι μου. Ούτε νοικιασμένο, ούτε κατεβασμένο, αλλά στην τηλεόραση, καμιά Κυριακή στον ΑΝΤ1 μετά από 2-3 χρόνια. Αλλά η φωνούλα του visual effects nerd που έχω από μικρός στο κεφάλι μου ξαναχτύπησε: "Αυτή η ταινία θα αξίζει μόνο για τη δράση και τα εφφέ. Αν τη δεις σε τηλεόραση, απλά θα αυτοκτονήσεις". Πήρα λοιπόν το φίλο Χάρη και την είδαμεεε.

Εν ολίγοις, ο Σαμ Γουίτγουικι από την πρώτη ταινία ("ο ΠΟΙΟΣ;;;" Ναι, ξέρω, όλοι οι χαρακτήρες από την πρώτη ταινία σας έμειναν αξέχαστοι) πάει στο κολέγιο. Εκεί, περικυκλωμένος από ΜΟΝΟ ΛΕΠΤΟΥΣ ΑΝΤΡΕΣ ΚΑΙ ΤΡΕΛΑ ΜΟΥΝΙΑ, δηλαδή από μέσους Αμερικανούς όπως όλοι ξέρουμε, προσπαθεί να ζήσει μια κανονική ζωή. Αλλά χωρίς να το γνωρίζει, έχει τη μυστική τοποθεσία ενός αρχαίου υπερ-όπλου που τόσο οι Autobots, όσο και οι Decepticons θέλουν να ΜΠΛΑΑΑΑ ΜΠΛΑΑΑ ΜΠΛΑΑΑ... ίδια υπόθεση με το 1, δε μας νοιάζει, τελειώνετε με τον μαλακοκάβλη, θέλουμε να δούμε ρομπότ να ανατινάζουν πράγματα.

Από αυτή τη σκοπιά, η ταινία ξεκινάει πολλά υποσχόμενη. Οι Autobots συνεργάζονται με ανθρώπους και καταστρέφουν διάφορα Decepticons που τους ξέφυγαν απ' την πρώτη ταινία, σε μια άκρως απόρρητη μονάδα του στρατού. Μάλιστα, η ύπαρξη και μόνο των Autobots είναι τόσο απόρρητη, που ο Σαμ δε μπορεί καν να τους αναφέρει στο κινητό και... ΟΠΑ ΟΠΑ! ΠΙΣΩ! Στην πρώτη ταινία τα Transformers κατέστρεψαν ΜΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΠΟΛΗ! Πώς ακριβώς συγκάλυψε η κυβέρνηση κάτι τέτοιο; Σκότωσαν τους επιζώντες και έσβησαν τη μνήμη όλων των υπόλοιπων που είδαν τη μάχη στα τοπικά κανάλια; ΟΚ, μια τρυπούλα στο σενάριο είναι, ας το προσπεράσουμε.

Σκηνή 2, οικία Γουίτγουικι: Τα κουζινικά του Σαμ μεταμορφώνονται και αρχίζουν να κάνουν άνω κάτω το σπίτι του. Μπράβο Michael Bay! Βρήκες τι έλειπε από ταινία Transformers: μια κωμική παραπομπή στα Gremlins!

Τα παπαρομπότ δε σταματούν όμως εδώ. Οι Autobots έχουν νέους χαρακτήρες, μεταξύ των οποίων και 2 δίδυμα ρομπότ που μιλάνε με μια τόσο κλισέ nigga προφορά, που θα τους κέρδιζε πρωταγωνιστικό ρόλο στο Rush Hour 4 δίπλα στον Τζάκι Τσαν. Το μόνο που τους λείπει είναι χρυσά δόντια...

Ακολουθεί ένα άχρηστο 45λεπτο όπου ο Σαμ παίζει με το πουλί του στο κολέγιο και η γκόμενά του υιοθετεί για κατοικίδιο ένα μίνι Decepticon με τη φωνή του Speedy Gonzales. Η ταινία γίνεται τόσο ηλίθια που χρειάζεται να σκοτώσουν τον Optimus Prime για να ξαναβρούμε λίγο ενδιαφέρον (Α, το ξέχασα: spoiler alert). Κι εκεί που νομίζουμε ότι το έργο πήρε μπρος και σοβάρεψε, ΤΣΑΚ! Ένα ρομπότ-γέρος κλάνει και χέζει ένα αλεξίπτωτο, ο Speedy Gonzales-bot προσπαθεί να πηδήξει το πόδι της Megan Fox σα σκυλάκι, ο Devastator μας δείχνει τα αρχίδια του κι ο John Torturo την τριχωτή κωλάθρα του. LAME!

Η δράση είναι εντυπωσιακή, δε λέω. Όταν δεν έδειχνε σκηνές με ρομπότ να πλακώνονται, έψαχνα ενστικτωδώς γύρω απ' την καρέκλα μου για ένα τηλεκοντρόλ να κάνω fast forward! Αλλά δυστυχώς, οι μονομαχίες των ρομπότ παραμένουν ένα ακατανόητο, υπερφορτωμένο συνοθύλευμα γραναζιών που μπλέκουν τα μπούτια τους σε γαμημένα κοντινά πλάνα.

ΤΙ ΣΤΟΝ ΠΟΥΤΣΟ ΓΙΝΕΤΑΙ ΕΔΩ ΑΣ ΠΟΥΜΕ;

Ειλικρινά, δεν καταλαβαίνεις Χριστό για το ποιος νικάει και ποιος χάνει αν δεν τελειώσει η μάχη. Μάλλον γι' αυτό τις έχουν ΟΛΕΣ σε αργή κίνηση. Και επιπλέον, δε γίνεται να μπω στο πνεύμα ότι το τάδε ρομπότ είναι ένας bad-ass πολεμιστής όταν πριν 2 σκηνές μου έχεις ΔΕΙΞΕΙ Τ' ΑΡΧΙΔΙΑ ΤΟΥ ! ! !

Ο Michael Bay κατάφερε αυτό που δεν κατάφερε ο George Lucas με την δεύτερη τριλογία: Να κάνει το σενάριο και τους χαρακτήρες τόσο σκατά, που όσα εφφέ και δράση κι αν πέφτουν μετά να μη σώζεται το έργο. Δεν καταλαβαίνω. Πάνοπλα εξωγήινα ρομπότ που μεταμορφώνονται σε αμάξια και αεροπλάνα και αλληλοσκοτώνονται εδώ και χιλιετίες. Η ιδέα γαμάει στρέμματα κώλων! Πώς γίνεται να την πάρεις και να καταλήξεις σε τέτοιο φεστιβάλ εμετού;

Είναι απλό: Ο Μichael Bay δεν δίνει δεκάρα για τα Transformers. Γι' αυτόν, είναι ακόμα ένας τρόπος να ανατινάζει πράγματα, όπως ήταν οι μετεωρίτες στο Armageddon ή οι έμποροι ναρκωτικών στο Bad Boys. Δεν αναπτύσει το χαρακτήρα κανενός από τα ρομπότ, αλλά επιλέγει να ασχοληθεί με το Σια Λε Μπούφο, τους ηλίθιους γονείς του και την πουτάνα γκόμενά του. Διηγείται την ιστορία του Σαμ Γουίτγουικι, όχι του Optimus Prime και του Megatron. Κι εγώ δεν πλήρωσα 8 ευρώ για να δω τον Σαμ Γουίτγουικι! Ο Σαμ Γουίτγουικι μπορεί να πα να γαμηθεί με ένα βουβάλι μολυσμένο με AIDS! Και ο Michael Bay μαζί του!

Συνέχεια στο βιασμό της παιδικής μας ηλικίας έχει η ταινία G.I. JOE. Τολμώ να μαντέψω πώς θα είναι;