Sunday, October 25, 2009

Αν ο κόσμος ήταν όπως το internet...

Στο προηγούμενο άρθρο μου ένας Ανώνυμος commentάκιας πέταξε ένα σχόλιο-διαμάντι. Μέσες-άκρες υπερασπιζόταν το online πανηγυριώτικο ντιμπέιτ λέγοντας: "Το internet αποτελεί μια μικρογραφία της κοινωνίας μας". Μόλις το διάβασα, εμπνεύστηκα! Όπα, λάθος. Πρώτα μου έπεσαν τα μαλλιά με το μέγεθος της χαζομάρας του comment. Μετά, για να ξεχάσω τον πόνο που μου προκάλεσε η βλακεία του παπαρώνυμου, έκατσα στη μπανιέρα και για κανα δίωρο έμπηγα πυρωμένες βελόνες στην ουρήθρα μου, ουρλιάζοτας σαν αγγλική τσαγιέρα. Και ΜΕΤΑ εμπνεύστηκα.

Πήρα λοιπόν το concept "τι θα γινόταν αν ΟΝΤΩΣ το internet ήταν μια μικρογραφία της κοινωνίας" και ετοίμασα στο Photoshop μια σειρά από εικόνες που δείχνουν ακριβώς έναν τέτοιο κόσμο.


Σ' έναν κόσμο όπου όλα είναι ακριβώς όπως στο internet...

...τα δισκοπωλεία είναι έτσι:



...ο πληθυσμός κατανέμεται ως εξής:


...η πιο ισχυρή και επιτυχημένη υπηρεσία είναι το ταχυδρομείο.


...κανένας δεν είναι κοντός, αγύμναστος και με καβλί κάτω από 18 πόντους.


...όλες οι γυναίκες 16-35 ετών πάσχουν από αγκύλωση στα χείλη.


...το τμήμα ποίησης του ντόπιου βιβλιοπωλείου είναι κάπως έτσι:


...η τηλεόραση δείχνει μόνο γατιά να τρώνε σαβούρες υπό τη μουσική του Benny Hill.


...ό,τι κι αν πεις δημόσια, πάντα θα βρεις κόσμο να συμφωνήσει μαζί σου.


...το 90% των διαφημίσεων έχει να κάνει με ψωλές.


..αυτή η γνωριμία μπορεί να καταλήξει κάπου.


Credits: Βαγγέλης, Σοφία για τη βοήθεια στο myspace poetry, Χάρης 2 για το "dick-tator".

Saturday, October 10, 2009

Έλληνες γέροι σε κατηγορίες

Όταν οι μεγιστοι επιστήμονες της εποχής μας παρασκεύαζαν τα θαυματουργά τους ελιξήρια μας υποσχόντουσαν αιωνια ζωη. Κι εμεις οι μαλακες χαιρομασταν χωρις να γνωριζουμε ενα σημαντικο αντικτυπο που θα ειχε αυτη η προοδος στην ελληνικη κοινωνια: γεμισαμε γερους! Η παρακατω πραγματεια δεν εχει σκοπό ουτε να μειωσει την τριτη ηλικια, ουτε να λυσει το δημογραφικό, αλλα να παρουσιασει ουδετερα και εμπεριστατωμενα τις κυριες κατηγοριες παππουδων της ελληνικης επικρατειας.



α) Γεροξούρας
Ο κλασσικος. Η πιο ευδιακριτη απο τις συνομοταξιες γερων, ο γεροξουρας ειναι ο τυικος ημι-σαλεμενος στριμμενος καργιολης γερος! Συνηθως δουλευε ως αγροτης, ψαρας ή οινοπαραγωγος μικρού διαμετρήματος σε χωρια και ως χτιστης, ηλεκτρολογος ή θυρωρος στην πολη. Πλέον απανταται στη βεραντα του, καθισμενος σε ασπρη πλαστικη καρεκλα γυφτου ή σε δυο ψαθινες καρεκλες ταβερνας (κωλος-ποδια). Η βεραντα βρισκεται σε κομβικο σημειο του χωριου και καλυπτεται απο πυκνη βλαστηση, η οποια προερχεται απο τα 2 εκατομμυρια γλαστρες με βασιλικο και καρδαμο, καθως κι απο την κρεβατινα απο κληματαρια. Η βλαστηση ειναι απαραιτητη για την κατασκοπευτικη ζωή του γεροξουρα και δρα τοσο σαν καμουφλαζ, οσο και σαν σκοπο ζωης, καθως αντικαθιστα τα παιδια που δεν ειχε ποτε. Οπλισμενος μονιμως με μια μυγοσκοτωστρα, ο γεροξουρας γκρινιαζει επι παντος επιστητου. Οταν εχουμε ΠΑΣΟΚ, γκρινιαζει οτι του τρωνε τα λεφτα. Οταν εχουμε ΝΔ, γκρινιαζει οτι ξαναρθε η δεξια. Οταν ο δρομος εχει λακκουβες, γκρινιαζει στο δημοτικο συμβουλιο. Οταν του στρωνουν δρομο, γκρινιαζει στους εγρατες οτι δε μπορει να βγει. Ο γεροξουρας εχει την ταση να χωνει τη μυτη του παντου. Θα κανει παρατηρηση στα «κωλοπαιδα» να «φυγουν απ το χωραφι» ακομα κι αν το χωραφι δεν ειναι δικο του.
Ρουχισμος: Ασπρο τιραντε φανελλακι μαρκας Palco ή απο καποια ελληνικη βιομηχανια στην Καστορια που εχει κατεβασει ρολλα, κουραδί υφασματινο παντελονι που φτανει μεχρι το στηθος με το φανελλακι απο μεσα, δερματινη μαυρη ζωνη και απο κατω πλαστικη καφε παντοφλα «Πανερόπουλος» του χωραφιου. Κουπ: βασιλοφρονη γλιτσο-χωριστρα, την οποια φροντιζει με την τσατσαρα που μονιμως βρισκεται διπλα στη μυγοσκοτωστρα.
Αγαπημενες ατακες: «Ουστ!», «Ασσστεεεάααλο» καθως και οποιαδηποτε παρατηρηση περιλαμβανει τη λεξη «εκει»: «Εσυ εκει!», «Φυγε απο'κει!», «Τι κανεις εκει;», «Αμα ερθω απο'κει....».
Χαρακτηριστικό πρωην επαγγελμα: Σχολικος επιστατης.
Πως θα τον εντοπισετε: Δε χρειαζεται. Θα σας εντοπισει αυτος. Απλα καντε οτι πετατε μια πετρα σε ενα τζαμι. Ακομα κι αν βρισκεστε στην ερημο Γκομπι και ειστε βεβαιοι οτι δε σας βλεπει κανεις, τσουπ! Σε ντε τε ο γεροξουρας θα πεταχτει απ'το πουθενα φωναζοντας: "Ε! Τι κανεις εκει;;;". Στο χωριο, σε περιπτωση που λειπει απ'τη βεραντα, μην πατε στο καφενειο. Ελεγξτε για μια σκιωδη φιγουρα πισω απο τις κουρτινες του παραθυρου που βρισκεται διπλα στην εξωπορτα: ειναι ο γεροξουρας σε stealth mode. Στην πολη, ειναι αυτος που θα ποδοπατησει την εγκυο γυναικα, τον ακρωτηριασμενο τυφλο και την 90αχρονη καλογρια για να προλαβει την αδεια θεση στο λεωφορειο.
Υποδειγματα γεροξουρα: Ευαγγελος Γιαννοπουλος, Μαθουσαλιξ, Αλεξης Κουγιας (ανερχομενο μελος).



β) Γερομπισμπίκης
Ο καμμενος. Η κατηγορια αυτη ειναι μακραν η πιο creepy. Αποτελειται κυριως απο συνταξιουχους (και μη) νταλικερηδες, ιδιοκτητες μπαρ, οδηγους λεωφορειων, παπατζηδες και προεδρους αγροτικων συνεταιρισμων. Το κυριοτερο χαρακτηριστικο του γερομπισμπικη ειναι οτι εχει καψει τη ζωη του! Στα νιατα του, οντας τρελλος αληταρας και τεντιμποης, ο,τι εβγαζε ολη μερα, το'πινε το βραδυ στο καπηλειο, με αποτελεσμα να εχει γινει αλκοολικος του κερατα, με ενα συκωτι σα μπαλα ποδοσφαιρου. Οποτε κι αν τον δεις, ή θα ειναι εντελως στουπι ή θα ειναι λιγο μεθυσμενος ή κατι ενδιαμεσο, παντως εχει να μεινει τελειως στεγνος απο τη μεταπολιτευση! Ο,τι του περισσευει απο τα ποτα το τζογαρει. Και δε μιλαμε για ΚΙΝΟ, ΠΡΟΠακι και μαλακιες. Ιπποδρομος, χαρτια, κουμαρι, παπας, μπαρμπουτι, κοκκορομαχιες, πρωταθλημα Μορταλ Κομπατ, οτι ειναι πιο low-life και προσιτο εκεινη τη στιγμη. Αν δεν εχει λεφτα για τα παραπανω, δανειζεται απο τοκογλυφους ή βαζει χερι στη συνταξη της γυναικας του και στο μισθο των παιδιων του. Ενα ακόμα χαρακτηριστικό του γερομπισμπικη ειναι η εμμονη του στην αποψη «το παλιο ειναι καλο», ειδικα στον αθλητικο τομεα. Δε χανει ευκαιρια να βρισει και να χλευασει τους σημερινους αστερες του ποδοσφαιρου, εκθειαζοντας ταυτοχρονα τα αμπαλα κριαρια που δεσποζαν το τοτε αθλητικο σκηνικο. Για το γερομπισμπικη ο Χαριστεας, ο Νικοπολιδης και ο Ζαγορακης ειναι κατι παιδαρελια που δεν ξερουν απο μπαλα. Αντιθετα ο Αποστολακης, ο Βαμβακουλας, ο Μηρτσος, ο Κωλομητρουσης, ο Λινοξυλακης και τα αλλα γιδοτυρια ειναι μυθοι της στρογγυλης θεας. Ασχετα με το ποιοι απ'αυτους σηκωσαν ευρωπαϊκο και ποιοι μασαγαν τις ταπες τους για δεκαετιες! Λεπτομερειες. Επισης, ο γερομπισμπικης αρνειται να παραδεχτει οτι εχει γερασει και αυτο εχει πολλες αρνητικες συνεπειες στην κοινωνια: ειναι πολυ επιθετικος οταν υπερασπιζεται τις αποψεις του, αρνειται να σταματησει την οδηγηση ακομα κι αν τα γυαλια πρεσβυωπιας του τα'χουν κοψει απο μπασκετα και κυριως, νομιζει οτι εχει ακομα περαση στο ασθενες φυλο. Ο γερομπισμπικης θα την πεσει σε ολες τις σερβιτορες, μπαργουιμεν, Ρωσιδες, πουτανες του Βοτανικου και κολλητες της κορης και της εγγονης του διχως δευτερη σκεψη. Εν λιγοις, ειναι ο χειροτερος προστατης οικογενειας στην ιστορια του θεσμου. Το βραδυ, αφου γυρισει σπιτι απενταρος και λιαρδα, με το συκωτι να βαραει 95 οκτανια, ανοιγει το ψυγειο και τρωει με τη χουφτα την καρδια απ'το καρπουζι που'χει φυλαξει η γυναικα για τα εγγονια του!
Ρουχισμος: Τη νυχτα, φτηνο χακι ή λαδι κουστουμι και σπορτεξακια μπας και κρυψει χρονια. Τη μερα, το κλασικο ανοιχτο μπλε κοντομανικο πουκαμισο του οδηγου τρολευ, με τουλαχιστον ενα κουμπι απον, τα υπολοιπα ανοιχτα και τεραστια ημικυκλια απο ιδρωτα σε μασχαλες και σβερκο. Συνοδευεται απο μαυρο η σκουρο μπλε παντελονι, κομπολοι και χρυσα μπιζου που μπλεκονται στις γκριζες τριχες του στερνου. Κουπ: καραφλιτσα με χτενισμενο τσουλουφι απο πανω μπας και την κρυψει ή μισοβρεγμενο και χτενισμενο προς τα πισω αλα Πασχαλης Τερζης.
Αγαπημενες ατακες: «Αντε γεια μας», «Θα στα επιστρεψω», «Αλλο ενα μισοκιλο», «Σαν το Δομαζο δεν παιζει», «Δε με θελει το χαρτι αποψε», «Δε θα αργησω», «Πω πω παιδι μου, τι εισαι εσυ;»
Χαρακτηριστικο πρωην επαγγελμα: Ταριφας.
Πως θα τον εντοπισετε: Απλα στηστε καρτερι εξω απο κωλομπαρα η καντε μια τσαρκα τη Φυλης. Για γερη δοση γερομπισμπικιδων, μπειτε στο ΚΤΕΛ που παει Ιπποδρομμο στο Μαρκοπουλο.
Υποδειγματα γερομπισμπικη: Σταματης Γονιδης, Τασος Μπουγας, ο γερο-γαυρος που κανει εκπομπη στο TV Magic.



γ) Γερομπρούφας
Ο πολυπαθης. Ο γερος αυτου του τυπου αποτελει ενσαρκωση του Προμηθεα, του Ιωβ και του Γιανγκου Δρακου μαζι. Ολη η ζωη του ηταν ενα φεστιβαλ βασανου, πονου, γκαντεμιας και μιζεριας. Οταν σου λεει ιστοριες δεν μπορεις να πιστεψεις οτι ολα αυτα συνεβησαν σε ενα μονο ατομο! Εκδιωχθηκε απ'τη Σμυρνη, εχασε το ματι του στην Πινδο, εζησε την πεινα της κατοχης στην Αθηνα, του σφαξανε τη γυναικα οι Δεξιοι στον εμφυλιο, τον ξεπατουσιασανε στη φαλαγγα οι χουντικοι στη Μακρονησο, ο γιος του σκοτωθηκε στο γηπεδο το ογδονταενα, το σπιτι του εγινε σμπαραλια στο σεισμο του '99, τον επιασε ομηρο ο Σοριν Ματεϊ και εχασε ολες τις οικονομιες του το 2001 στο χρηματιστηριο. Αποτελεσμα: ο γερομπρουφας ειναι ενας πραος, λιγομηλιτος, μιζερος παππουλης που (δικαιως) τρεμει και τη σκια του. Τίγκα στις φοβιες και τα συνδρομα κατοχης, ο μπρουφ σπανια ξεμυτιζει απ'το σπιτι του. Γι'αυτον, μια βολτα μεχρι το διπλανο χωριο/γειτονια αποτελει υπερατλαντικο ταξιδι. Οταν βρισκει το θαρρος, βγαινει εξω παντα ντυμενος σαν κρεμμυδι. Δεν πα να'ναι κι Αυγουστος, να'χει σαρανταφευγα βαθμους και η Αθηνα να'χει γινει σνιτσελ απ'τη ζεστη; Ο γερομπρουφας θα φορεσει οτι εχει και δεν εχει, θα παρει στο χερι κι ενα παλτο «αν βαλει ψυχρα» και θα βγει περπατωντας σκυφτος και καταφρονεμενος. Αλλη μια πτυχη του συνδρομου κατοχης ειναι και το φαϊ. Κοινως, οτι σκατα κι αν εχει μες στο πιατο του, ο γερομπρουφας θα το εξαφανισει σε χρονο μηδεν, σαν να μην υπαρχει αυριο! Δωστου να φαει δεκα μακαροναδες, τεσσερα λιτρα σουπα και δυο γουρουνοπουλα με μηλο στο στομα, και μετα απο 5 λεπτα βαλε μπροστα του ενα πιατο κρυα φαβα! Θα τη χλαπακιασει αυτοματα, για να μην παει τσαμπα. Σε γενικες γραμμες παντως, ο γερομπρουφας ειναι συμπαθεστατος. Ακομα κι αν κανει κατι σπαστικο, δικαιολογειται πληρως με αυτα που'χει περασει. Ειναι η μονη κατηγορια που συμπαθει τη «νεολαια», χωρις μαλιστα να προσπαθει να την καταλαβει. Γι'αυτο και τα εγγονια του ξεζουμιζουν τακτικα τη συνταξουλα του ΟΓΑ που παιρνει.
Ρουχισμος: Λοιπον, εχουμε και λεμε. Ολοσωμη σωβρακοφανελα απο καραβοπανο, με τετραγωνο «πορτακι» στον κωλο, φανελλενιο πουκαμισο, γκρι μαλλινο παντελονι σηκωμενο μεχρι το στηθος, ενιοτε με μπαλωματα στα γονατα, μπορντω γιλεκο, ζακετα, κι απ'εξω τεραστιο γκρι μαλλινο σακκακι του ρεμπετη, 12 νουμερα μεγαλυτερο, με τα μανικα να σφουγγαριζουν το πατωμα. Απο κατω, καλτσα «Πουρναρα» με ζαρτιερουλα αλα Τεντεν και ελεεινο μοκασινι του '20 ή γαλοτσα που'χει μεινει απο τα χρονια της κατοχης. Αξεσουαρ: γκρι τραγιασκα η κλασικο σκατενιο καπελο μικρου μεγεθους (καβουρακι), στο ένα χερι μαγκουρα (συχνα χειροποιητη), στο άλλο χερι τρανζιστορακι συντονισμενο στον «Εκκλησια» που δεν κλεινει ποτε και μυξομαντηλο πολλων (μα παρα πολλων) χρησεων στο πετο.
Αγαπημενες ατακες: «Μου ανεβηκε το ζαχαρο/η πιεση/η χοληστερινη/ο προστατης», «Να χαρω τα νιατα σας!», «Τη δροσια του να'χεις», «Αστα παλλικαρι μου...», «Κυριε πολισμαν».
Χαρακτηριστικο πρωην επαγγελμα: Ανταρτης
Πως θα τον εντοπισετε: Σε πορεια των συνταξιουχων να τρωει τρια μπαουλα ξυλο πρωτη γραμμη (οπου βρεθηκε κατα λαθος), στη λαϊκη να κουβαλαει τρεις ελιες, δυομιση μιλιγκραμ ταραμα, ενα βαζακι ταχινι, και λιγο σταρι για να φτιαξει μπομποτα ή κατω από μια απ' τις 80 κουβερτες που εχει σπειρει σ' ολο το σπιτι για να «σκεπαζει τα ποδια του».
Υποδειγμα γερομπρουφα: Ντινος Ηλιοπουλος, ολοι οι γεροι στις καρτ ποσταλ στα περιπτερα των νησιων.



δ) Γεροφορτώγκας
Ο μπον βιβερ. Το ειδος αυτο σπανιζει στην Ελλαδα κυριως λογω κακης λειτουργιας του ασφαλιστικου και του συστηματος προνοιας, και χρειαζεται ιδιαιτερη υπομονη στον εντοπισμο του. Η ανταμοιβη ομως της συναντησης με εναν γεροφορτωγκα στο φυσικο του περιβαλλον ειναι μοναδικη! Οσον αφορα την επιτυχια στη ζωη, ο γεροφορτωγκας ειναι σχεδον το αντιθετο, η νεμεσις θα λεγαμε, του γερομπρουφα. Ολα του κατσανε. Πρωτο σεναριο: εφυγε στα 17 του για Αμέρικα, Οστράλια, η Σαουθάφρικα μονο με τα ρουχα του κι ενα κομματι μυτζηθρα στην κωλοτσεπη. Μολις κατεβηκε απ'το πλοιο επενδυσε τη μυτζηθρα σε οποια εταιρια του'ρθε πρωτη στο μυαλο, αυτη κλασικα ετυχε να'ναι η Microsoft κι ετσι πλουτισε τσακ μπαμ. Οποτε, καμια σαρανταρα χρονια μετα, αφου γυρισε τον κοσμο, εκανε σαφαρια στην Ουγκαντα, τζογαρε στο Βεγκας και οδηγησε εκεινο το πειραματικο αυτοκινητακι στη Σεληνη γυρισε στην πατριδα που τοσο του ελειψε για ξοδεψει τα νταλλαρς. Δευτερο σεναριο: οντας μαυραγοριτης στην κατοχη, ενα μπουκαλι λαδι εδινε, ενα χωραφι επαιρνε, μια μπριζολα απο σκυλο εδινε, μια πολυκατοικια επαιρνε, με αποτελεσμα σημερα να εχει τα κερατα του, ανωδυνα και χαλαρα. Τριτο σεναριο: ελιωσε στα καραβια ως ναυτικος και μετα απο 130 μπαρκα μαζεψε κομποδεμα και ανοιξε τη βιοτεχνια κλωστοϋφαντουργιας «Μεζάνο» η οποια λειτουργει και επεκτεινεται ως τις μερες μας. Ο γεροφορτωγκας, με λιγα λογια ζει στην κοσμαρα του. Σε αντιθεση με τους αλλους ελληνες της διασπορας που παραπονιουνται συνεχως για την κατασταση της συγχρονης Ελλαδας, νοσταλγωντας τις μερες στο Σιντνευ και την Αστορια, ο γεροφορτωγκας πιστευει οτι ολα πανε μια χαρα. Παρ'ολα αυτα εκπλησσεται οταν ανακαλυπτει οτι εμεις οι βαρβαροι εχουμε πραγματα που μονο στο Αμερικα νομιζε οτι υπηρχαν πχ Ιντερνετ, φαξ, ηλεκτρικο ρευμα. Οδηγαει τεραστια λευκη μερσεντες, τετραγωνοφαναρη παλιου τυπου, σπερνοντας τον τρομο στα παρκαρισμενα αυτοκινητα των στενων του Κολωνακιου, και παρ'ολο που κανει συνεχεια βολτες στην Αθήνα, δεν θα παρει χαμπαρι διαδηλωση, ακομα κι αν το δακρυγονο στην ατμοσφαιρα κοβεται με το μαχαιρι! Ειναι ο γερος που συμβαδιζει με την εποχη, μιας και γνωριζει ολα τα τρεντι σποτς της πολης, ντυνεται σινιε και δε θα διστασει να λουσει με γαρυφαλλο απο Ταμτα μεχρι Γιωργο Μαγκα.
Ρουχισμος: Λευκο πουκαμισο Μαξ Μαρα, λευκο γιλεκο Μπερμπερι (το προφερει Μπουρμπερι, πως λεμε σταχτη και μπουρμπερη), ρολογακι πετου με αλυσιδιτσα Ζολωτας, λευκο σακκακι Αρμανι, λευκο παντελονι Ασλανης (να υποστηριζουμε και την εγχωρια βιομηχανια), λευκα δερματινα παντοφλε παπουτσια και πανω απο ολα αυτα ολολευκη καπαρτνινα ριγμενη στους ωμους αλλα Ντον Κορλεονε. Αξεσουαρ: ακριβο χειροποιητο κομπολοϊ, τετραγωνο τεραστιο κοκκαλινο γυαλι τυπου «πουλμαν» αλα Ωνασης, λευκη ρεπουμπλικα, μαυρο ραβδι Μπαρι Γουαιτ με πολυτιμο κοτρωνι πανω πανω, πουρο «μπουρι», πολλα δαχτυλιδια και παντα διπλα του τσολι που του τρωει τα λεφτα. Κουπ: Μαφιοζικο, γλειμμενο προς τα πισω με γενναιες δωσεις μπριγιαντινης.
Αγαπημενες ατακες: «Στην Αστορια ηταν μεγαλυτερο», «Εγω που με βλεπεις...», «Μιλαμε για μπιουτιφουλ πραματα», «Που να το τρεξεις το καρο εδω;», «Ο χρυσος ανεβηκε», «Οτι θελει το νταρλινγκ μου».
Χαρακτηριστικο πρωην επαγγελμα: Εφοπλιστης
Πως θα τον εντοπισετε: Λοιπον! Δεκα με δωδεκα στη θαλαμηγο, δωδεκα με τρεις στο καζινο Μον Παρνες, τρεις με εξι Αστερα Βουλιαγμενης για αστακομακαροναδα, εξι με οχτω Τζακσονς Χωλ για καφε, οχτω με εντεκα Μεγαλη Βρεττανια για δειπνο, εντεκα με δυο Μαο για ποτο, δυο με τεσσερις στη Ζινα για σφηνακια και τεσσερις με εξι στον Τερζη για γλεντι. Ουφ...
Υποδειγμα γεροφορτωγκα: Ωνασης (duh), Κοκκαλης, Κλεανθης απ'το The Wall.



ε) Γεροαθάνατος
Ο αειθαλης. Οταν γινει πυρηνικο ολακαυτωμα θα επιβιωσουν 2 πραγματα: οι κατσαριδες και ο γεροαθανατος. Το ακριβως αντιθετο του γερομπαμπαλη (βλ. παρακατω), ο γεροαθανατος ειναι αυτος που λεμε οτι «θα θαψει και το Χαρο». Διακρινεται απο μια αφυσικη για την ηλικια διαυγεια σωματος και πνευματος, κυριως επειδη εζησε ολη την παιδικη ηλικια του στην εξοχη. Για 3-4 δεκαετιες τρεφοταν μονο με χορτα, ακριδες, μελι και ενα ποτηρακι ντοπιο κρασι για την καρδια. Επισης ετρεχε 80 χιλιομετρα την ημερα απο τοτε που ηταν εμβρυο, με αποτελεσμα να εχει αποκτησει το ανοσοποιητικο συστημα ενος γιακ της Σιβηρικης τουνδρας κι οταν σου λεει οτι ειναι ογδοντα, ευχεσαι να'σαι ετσι στα πενηντα. Στα νιατα του επελεξε «χοτ» επαγγελματα για τυπαδες που δε μασανε μια: κασκαντερ, σερφιστας, πρωταθλητης στιβου, καταδρομεας, κυνηγος κεφαλων, αστροναυτης, πρακτορας της ΜΙ-6 ή ολα τα παραπανω. Πλεον, όντας επαγγελματιας τουριστας, το χειμωνα γυρναει ολο τον κοσμο (με τα ποδια) και στη χωρα μας συνανταται κυριως τους καλοκαιρινους μηνες. Εχει ασπρα μαλλια, καταμαυρα φρυδια και φερει σοκολατενιο μαυρισμα και τις τεσσερις εποχες, μια και δεν ξεκολλαει απο τη θαλασσα ολο το χρονο. Απ'το Νοεμβριο μεχρι το Μαρτιο ειναι χειμερινος κολυμβητης και ΠΑΝΤΑ βουταει να πιασει το σταυρο των Φωτων. Απο Απριλιο μεχρι Οκτωβριο οργωνει τις παραλιες φορωντας το κοκκινο Σπιντο του και συμμετεχει στο U.S. Open ρακετας της εκαστοτε πλαζ μαζι αλλους γεροαθανατους, ανοιγοντας κρανια με τα θανατηφορα σερβις του. Υπο-κατηγορια του γεροαθανατου είναι και ο γερομπαρμπίτσος. Ο μη αθλητικος παππους που ζει σ' ένα καλυβι στον Ψηλορειτη και, παρολο που γερασε γρηγορα (απεκτησε τη σκαμμενη φατσα στα 40), εκτοτε δεν εχει αποτυπωθει πανω του ουτε μια μερα!
Ρουχισμος: Οταν δε φορα μαγιω σωβρακακι, συνηθως κοκκινου χρωματος και σαγιοναρες σκριτς σκρατς, κυκλοφορει με τα εξης: ασπρο αθλητικο σορτς με σχισμες αλα Νικος Γκαλης ή μπεζ «σαφαρι» βερμουδα του αποικιοκρατη, απο πανω μπλουζακι απο καποιο Χαρντ Ροκ Καφε ή Πλανετ Χολιγουντ του εξωτερικου (κατα προτιμηση απο πρωτευουσα κατεστραμενου ψευδοκρατους της Νοτιανατολικης Ασιας), κασκετο Μποστον Σελτικς ή Νιου Γιορκ Γιανκις και στα ποδια, ασπρο σποτρεξακι Απ Τεμπο ή σανδαλι με μακρια ασπρη καλτσα! Αξεσουαρ: Βιντεοκαμερα και φωτογραφικη μηχανη για να τσαντιζει τη γυναικα του φιλμαροντας τα παντα, ρακετες, ξυλινο ισιο μπαστουνι για να διωχνει τα αδεσποτα και για χαρντκορ του ειδους, καπελακι με 2 αναποδα παγουρια και καλαμακια δεξια-αριστερα!
Αγαπημενες ατακες: «Ε! Παιδι! Μου δινεις το μπαλακι;», «Στη Μπανκοκ αυτο στο δινουν τσαμπα!», «Χασαμε πολλους αντρες εκει...».
Χαρακτηριστικο πρωην επαγγελμα: ΟΥΚας.
Πως θα τον εντοπισετε: Στις πλαζ να παιζει ρεκετες, στελνοντας στο νοσοκομειο τους γυρω λουομενους, αλλιως να ανεβαινει τα 600.000 σκαλια για την κορυφη του εκαστοτε μνημειου, καστρου, λοφου, καταρραχτη ή εστιατοριου με θεα.
Υποδειγμα γεροαθανατου: Κωνσταντινος Μητσοτακης, Κιθ Ριτσαρντς, John McCain, ολοι οι γεροι σε διαφημισεις μηχανηματων γυμναστικης Τηλεμαρκετιγκ.



στ) Γερομπαμπαλής
Ο επιταφιος. Η τελευταια κατηγορια γερου ειναι πραγματικα... η τελευταια! Ο γερομπαμπαλης, οπως και ο γεροαθανατος ζει αφυσικα πολλα χρονια, αλλα με την εξης διαφορα: ενω ο γεροαθανατος εχει σκοπο να θαψει το Χαρο, τον γερομπαμπαλη τον εχει ξεχασει ο Χαρος. Έφαγε τα νιάτα του δουλεύοντας στην Πτολεμαϊδα στο λιγνιτη ή μαζευοντας ντοματακι στην Κωπαϊδα και πλεον εχει γινει αλοιφη για τους κάλους. Την τελευταια εικοσαετια ειναι εγκλειστος σε οικο ευγηριας, εχει χασει το μετρημα της ηλικιας του και εχει σαν χομπι τη συλλογη παθησεων. Ότι ασθενεια, βλαβη ή συνδρομο μπορεις να φανταστεις, το 'χει παθει: Αλτσχαϊμερ, εμφυσημα, ισχιαλγεια, οχταπλο εγγεφαλικο, καρκινο στο παγκρεας, αρτηριοσκληρωση, ημιπληγια, συνδρομο Λου Γκερικ, καταρρακτη, οστεοπορωση, αρθριτικα, παρκινσον, μυκητιαση, ελκος, Ζυλ ντε λα Τουρετ, ταινιοσκωληκα, λευχαιμια, νοσο του Κρον, καρδιακη ανεπαρκεια και εκφυλιση της ωχρας κιληδας. Κι ο πουστης ακομα ζει! Το «ζει» βεβαια ειναι σχετικο. Ο γερομπαμπαλής πλεον αρκειται στο να κανει πηγαινε-ελα με το αναπηρικο καροτσακι μεχρι την αυλη του γηροκομειου, να πινει ρετσινα ή ξηρο μοσχατο, να βλεπει Αυτιά, να κρυωνει απο τα ρευματα αερα και να αποκαλει τους παντες «Κωστα». Ειναι ο παππους που θα ξεκινησει να σου διηγειται τον Κοντορεβυθουλη και καπου στη μεση θα μπλεξει τα Δεκεμβριανα. Οπως και να χει εσυ δε θα καταλαβεις τιποτα απ' τα δυο, καθως ο φουκαρας δεν εχει δοντια, μασελα ή ουλα.
Ρουχισμος: Πυτζαμες ή ρομπα χειρουργειου και τα ποδια σκεπασμενα με καρω κουβερτα «διπλη». Αξεσουαρ: παντοφλες (ενιοτε μια παντοφλα), αναπηρικο καροτσακι με μπουκαλι ρετσινα στο δεξι χερι.
Αγαπημενες ατακες: «Βαλε τον αλλο, τον Παπαδακη», «Δεν ξερω παιδι μου», «Εσυ ποιανου εισαι;», «Κωστα!».
Χαρακτηριστικο πρωην επαγγελμα: Ανθρακωρύχος.
Πως θα τον εντοπισετε: Σε οικους ευγηριας, σε καναπεδες κοντινων συγγενων ή καθισμενο σε σκαλιά νησιων του Αιγαιου.
Υποδειγμα γερομπαμπαλη: Πάπας Ιωαννης Παυλος Β' (τουλαχιστον μεχρι προσφατα).



Credits:
Stu για τη βοήθεια στο κείμενο
Χάρης 2 για τη βοήθεια με τις φωτό

Wednesday, October 7, 2009

Δε γουστάρω λογοτεχνία. Πειράζει;

Σήμερα τσέκαρα κάτι παλιά comments για να γράψω λίγα χιλιόμετρα ακόμα στο τσαντιλόμετρο, όταν σκόνταψα πάνω στο εξής διαμάντι.

mike said...
Μεγάλες δόσεις Τομ Ρόμπινς, Χρηστίδη, Αναν. Όπως και να'χει ξέρεις να γράφεις ΚΑΙ ΓΑΜΩ! Διάβασα δύο ποστ σερί κι έχω πέσει στο πάτωμα... κλπ κλπ κλπ.

Συνονόματε, σου έχω νέα. Το τελευταίο λογοτεχνικό βιβλίο που διάβασα ήταν ο Κώδικας Ντα Βίντσι. Πριν απ' αυτό ήταν το Jurassic Park, πριν απ' αυτό ήταν οι Μυστικοί Εφτά σε μια Διασκεδαστική Περιπέτεια και πριν απ' αυτό... τίποτα! Rien! Zero! Το μόνο που διαβάζω αν τύχει είναι εγκυκλοπαίδειες και πού και πού κανα επιστημονικό περιοδικό. Από κει και πέρα, ταινίες (μόνο Hollywood), ντοκιμαντέρ και internet με τις ώρες. Πώς σου φάνηκε; Δεν έχω ίχνος λογοτεχνικής παιδείας και ταυτόχρονα γράφω με στοιχεία Τομ Χρηστίδη και Μαέβιους Ντε Λα Φοντέν. Δε σε χάλασε!

"Είσαι μαλάκας και αμόρφωτος, Mikeius! Απλά δεν έδωσες αρκετές ευκαιρίες στο βιβλίο να σε τραβήξει με τη μαγεία του", ακούω τους βιβλιοφάγους να μου φωνάζουν από τον πύργο της ανωτερίλας τους. ΕΙΣΤΕ ΒΛΑΚΕΣ! Και βρωμάτε κιόλας! Σε πολλές στιγμές της ζωής μου έδωσα την ευκαιρία στο βιβλίο να με σαγηνέψει. FAIL! Θυμάμαι τη μάνα μου, που πάντα μου έλεγε να διαβάσω λογοτεχνία για να ξεστραβωθώ, να γίνω άνθρωπος και με παρέπεμπε σε κλασικά και μη βιβλία που η ίδια είχε αγαπήσει. Τα ξεκινούσα, έπεφτα σε κώμα και τα παρατούσα αμέσως μετά. Η αδερφή μου είχε τα ίδια ερεθίσματα με εμένα και τα βιβλία τα κατέβαζε σαν σφηνάκια σε πάρτι της ΑΣΟΕΕ. Μαγκιά της. Είναι ανάγκη να μου αρέσουν κι εμένα;

Τη λογοτεχνία την έβρισκα πάντα "αργή" και κατέληγα σε επιστημονικά συγγράμματα. Στο άλλο στρατόπεδο, η βιβλιοφάγος μάνα μου δεν ξέρει πώς λειτουργεί η εξέλιξη και η αδερφή μου δε μπορεί να μου πει με βεβαιότητα γιατί η θάλασσα είναι μπλε. Θυμάμαι μια μέρα έβλεπα εκατομμυριούχο και για το μεγάλο μαξιλάρι, είχαν την ερώτηση "Πόσους δορυφόρους έχει η Γη; Α.1, Β.2, Γ.3, Δ.4"! Και ο τύπος είχε κολλήσει γιατί νόμιζε πως ήταν παγίδα! Η βασική επιστημονική παιδεία του μέσου "λογοτεχνικού" τυπακίου είναι για τα τσιμέντα! Κανονικά θα 'πρεπε να τους πουλάω μούρη και να το παίζω κι εγώ ανώτερος, αλλά για κάποιο λόγο η μη-κουλτουρέ καζούρα δεν περνάει. ΓΑΜΩΤΟ! ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΠΑΝΤΑ ΕΓΩ Ο ΑΜΟΡΦΩΤΟΣ;

Ζητώ συγνώμη από τους φίλους βιβλιο-ψωνισμένους ανά την Ελλάδα, αλλά πρέπει να το πω: το βιβλίο είναι βαρετό! Όπα... Το παράκανα. Κάτσε να διορθώσω την παραπάνω δήλωση: Δεν ζητώ συγνώμη, το βιβλίο είναι βαρετό! Παίρνει πολλή ώρα και δε μπορείς να το μοιραστείς με κάποιον την ώρα που το διαβάζεις. Δε λέω ότι η TV είναι ανώτερη. Είναι δύο διαφορετικά μέσα για να πεις μια ιστορία. Έχω ακούσει πως το βιβλίο "Ο Νονός" είναι μια πατάτα και μισή. Μόλις όμως το πήρε στα χέρια του ο Κόπολα, το μετέτρεψε σε αριστούργημα. Μπορείς να διαβάσεις σκατένια βιβλία και μπορείς να δεις και καλή τηλεόραση. Μάλιστα, μια κακή ταινία κρατάει μόνο μιάμιση ώρα. Ένα κακό βιβλίο το λούζεσαι για 2 νύχτες!

Δεν την λέω στους βιβλιάκηδες. Την λέω στους ΠΟΖΕΡΑΔΕΣ βιβλιάκηδες. Σε όσους νομίζουν πως το να διαβάζεις πολλή λογοτεχνία σε κάνει αυτομάτως πιο μορφωμένο και πιο ικανό στο λόγο. Αυτό το blog είναι αφιερωμένο σε σας, κωλόψωνια. Τελικά άξεστοι σαν κι εμένα που δεν έχουν ανοίξει βιβλίο στη ζωή τους, όλο και κάτι μπορούν να γράψουν.

Όπως και να 'χει, ταινίες, λογοτεχνία, εγκυκλοπαίδειες, τηλεόραση, internet, όλα είναι μέσα για να περνάς την ώρα σου. Διάβασε ένα βιβλίο για 5 ώρες, θα λιώσω στο YouTube για 5 ώρες. Σκούπισες το σπίτι; Ούτε κι εγώ. Βγάλε το σκασμό λοιπόν! Αν ΓΡΑΨΕΙΣ βιβλίο, τότε αλλάζει το πράγμα. Τότε έλα και πήδα μου τη σούφρα. Στο μεταξύ, είμαι άπλυτος πέντε μέρες μόνο για σένα. Πάρε μου μια πίπα και φρόντισε να γλείψεις και την πυτιά.

Με αγάπη, Τομ Ρόμπινς.

Thursday, October 1, 2009

Νομιμοποιήστε το μπάφο, φυλακίστε τους μπαφιάρηδες!

Την τελευταία δεκαετία έχουν έρθει και φύγει πολλές μόδες από την Ψαροκώσταινα. Nuμεταλάδες, emόπαιδα και άλλοι επίδοξοι χαζοβιολαίοι είχαν τα 15 λεπτά τους. Μετά όμως είχαν και τη στοιχειώδη ευγένεια να πάρουν πούλους και να μας αφήσουν να συνεχίσουμε τις λατρεμένα βαρετές ζωές μας. Μία κατηγορία όμως παραμένει ζωντανή και ακμάζουσα. Ο τζιβάτος, μπαφάτος, χαρτζιλικωμένος χίπης.

Όταν πέρασα πολυτεχνείο είχα τις πρώτες μου επίσημες επαφές με τη συνομοταξία. Επί το πλείστον ανεξάρτητοι, αυτόνομοι και διασπασμένοι ακόμα και με τον εαυτό τους, οι τζιβάτοι είχαν μια τάση προς τα αριστερά κινήματα με τα πολλά αρχικά: Ε.ΝΕ.Ρ.Γ.ΕΙ.Α, Α.Ρ.ΧΗ. ΑΣ.ΠΡΟ.Δ.ΟΝ.ΤΗ.Σ. και παρόμοιες παρατάξεις ξεπηδούσαν κάθε δεκαπενθήμερο στα τραπεζάκια της σχολής. Και όλα ήταν στελεχωμένα με αφανοφόρους μουσο-ξερόλες και άσχημες γκόμενες με στυλάκι "προσπαθώ να γίνω ακόμα πιο άσχημη". Γαμώ το πρηξοπούτσι τους και γαμώ το "δασκαλίστικο" ύφος με το οποίο ξεκινούσαν κάθε συζήτηση. Ο "ανεξάρτητος" μπαφάτος πάντα νόμιζε ότι ήξερε την τάδε μπάντα πριν από σένα, ότι ήταν ο μόνος που κατέβαζε South Park σε rmv απ' το Napster, ο μόνος που κατέχει τα πολιτικά δρώμενα της χώρας. Από το 2000 και μετά, εξαπλώνεται και εξελίσσεται και πλέον στις μέρες μας ο τζιβάτος μεσουρανεί.

Ο σωστός τζιβάτος φοράει μεταχειρισμένο σαλβάρι μωβ-μαύρο, all-starάκια που έχουν γίνει παντόφλες απ' τα πολλά σκισίματα και από πάνω μπλούζα 8 νούμερα μεγαλύτερη, συνήθως άσπρη με στάμπα "Ψαροταβέρνα ΤΟ ΚΥΜΑ" ή κάτι παρόμοιο. Εναλλακτικά κυκλοφορεί παντού με μαγιό ξεβαμμένο απ' τον ήλιο και καφέ σανδάλι με στρώμα κοράτσας 2 cm, που θα αηδίαζε ακόμα και τα Τζαπανάκια του 2 girls 1 cup. Πάντα φέρει κάποιο "χειροποίητο" ξύλινο ή κοκκάλινο κόσμημα σε χέρια και πόδια, λες και είναι ο Σάκα Ζουλού. Το μαλλί του είναι φυσικά αφάνα ή τζίβα και βρωμάει σαν χώμα που το 'χει γαμήσει άστεγος. Αν το μαλλί είναι ίσιο και δε μπορεί απ' τη φύση του να τζιβώσει, θα το πιάσει με ευρηματικούς τρόπους χρησιμοποιώντας ριγέ πάνινη κορδέλα ή γυναικείο κλάμερ. Συχνά ο μπαφιάρης φέρει τεράστια γενειάδα που θα ζήλευε το μπάσταρδο παιδί του Zakk Wylde και του Osama Bin Laden. Βέβαια η γενειάδα παρουσιάζει πολλά "κενά" α-λα Bob Marley, καθότι το παιδί είναι ακόμα στην ανάπτυξή του.

Ο τζιβάτος, εκτός από τζιβάτος και μπαφάτος, είναι επίσης σκαλάτος, πεζουλάτος ΚΑΙ γρασιδάτος. Δεν κάθεται σε καφετέριες και μπαρ γιατί είναι σύμβολα της καπιταλιστικής παρακμής στην οποία έχει πέσει η κοινωνία μας και διάφορα άλλα copy-paste απ' το Zeitgeist. Αντ' αυτού, προτιμάει να κάθεται σε μέρη με δέντρα και πράσινο για να είναι πιο κοντά στη φύση που τον εκφράζει. Μόνο που εδώ υπάρχει ένα πρόβλημα: η Αθήνα ΔΕΝ ΕΧΕΙ πραγματικά μέρη με δέντρα και πράσινο! Ο τζιβάτος ναι μεν θέλει γρασίδι για τον κώλο του, αλλά ταυτόχρονα δε θέλει να απομακρυνθεί και πολύ απ' τις γειτονιές του κέντρου που βγαίνουν όλα τα μουνιά. Οπότε καταλήγει να κάθεται (οκλαδόν πάντα) σε κάτι νησίδες 2 τετραγωνικών μέτρων γεμάτες σκατά σκύλων, με αμάξια και χιλιάδες πεζούς να περνάνε γύρω του, διατηρώντας ταυτόχρονα υφάκι "Ααααχ! Αυτή είναι χαλάρωση...". Ειδικά φέτος το καλοκαίρι στην Αρεοπαγίτου κοντά στο σταθμό του Θησείου έπρεπε να ανοίγω δρόμο με μασέτα για να περάσω. Είχαν μαζευτεί οι πωλητές "χειροποίητων" κοσμημάτων και οι "καλλιτέχνες του δρόμου" και ξωπίσω και οι τζιβάτοι, να κάθονται κάτω στον πεζόδρομο μέρα μεσημέρι και να γρατζουνάνε κιθάρες ή να παίζουν αυτά τα πνευστά μαρκούτσια που τα φυσάς και δε βγάζουν ήχο.

Όταν ο μπαφάτος δε μολύνει την πρωτεύουσα με την τριχωτή παρουσία του, πάει για ελεύθερο κάμπινγκ παρέα με τους φίλους του και δύο αδέσποτα σκυλιά σε μέρη με όνομα άνω των τεσσάρων συλλαβών. Φολέγανδρος, Αντίπαρος, Ελαφόνησος είναι υποψήφια. Αν και τελευταία η Ελαφόνησος είναι πασέ επειδή το κάμπινγκ παραείναι οργανωμένο, έχουν μπει ομπρέλες στην καλή παραλία και, Ω ΘΕΟΙ, πάει κόσμος. Ναι φίλε! Ο τζιβάτος τσαντίζεται με το γεγονός ότι πάνε κι άλλοι σε μια πανέμορφη παραλία την οποία για κάποιο λόγο θεωρεί μόνο δικιά του! Όπου κι αν καταλήξει, θα τη βγάλει παίζοντας τάβλι, στριφογυρίζοντας αλυσίδες με φωτιές και πίνοντας τα μισά Ζωνιανά, κυκλοφορώντας με την πούτσα έξω καθ' όλη τη διάρκεια των διακοπών. Ο σωστός χαρτζιλικωμένος χίπης θα εκδράμει και με προορισμό την Ισπανία ή την Κούβα για τους πολύ hardcore. Μάλιστα, διηγούμενος το ταξίδι του στην Ισπανία σε συντζιβάτους, ΔΕΝ θα λέει "πήγα Ισπανία". Θα λέει κατευθείαν "Πήγα Βαρκελώνη" ή "Πήγα Μαδρίτη", λες και μένει μόνιμα Ισπανία και αναφέρεται σε άλλες πόλεις της "πατρίδας" του.

Στα κενά μεταξύ των διακοπών και του αραλικιού, ο τζιβάτος θα πιάνει μια καινούργια ηλίθια ασχολία σε εβδομαδιαία βάση. Κάθε φορά θα πορώνεται με το νέο πράγμα που "μαθαίνει" και κάθε φορά θα το παρατάει πιο γρήγορα κι απ' την Κάρι Μπράντσω. Ανά πάσα στιγμή, ο τζιβάτος μαθαίνει ερασιτεχνικό θέατρο, βιόλα, Ρώσικα, καποέιρα, γλώσσα των κωφάλαλων, μονόκυκλο, δημιουργική γραφή, φλαμένγκο και κατασκευή γλυπτών από παλιά κουτάκια Sprite. Από μουσική προσπαθεί να είναι όσο πιο ευρηματικός γίνεται. Έχει κάποιες σταθερές όπως Θανάσης, Σωκράτης Μάλαμας, Ψαραντώνης και Bob Marley, αλλά όσο μεγαλώνει, τόσο πιο περίεργος καταντάει. Στα 18-19 του ξεκινάει με τζαζ, φανκ, σόουλ και άλλα παρόμοια είδη που τον κάνουν να αισθάνεται ακόμα πιο μαύρος απ' ότι νομίζει πως είναι. Σταδιακά όμως τη χάνει τη μπάλα: Εντίτ Πιάφ, Σκανδιναβικό swing-hop, Θιβετιανοί ψαλμοί και Φιούζιον Λάτιν με Ταμ-Ταμ.

Λοιπές δραστηριότητες του μπαφάτου περιλαμβάνουν τζάμπα συναυλίες, συμμετοχή σε βαρετά φεστιβάλ του ΣυΡιΖα, πορείες όπου αν φάει μισό μιλιγκράμ δακρυγόνο θα μας πρήζει τον πούτσο για κανά μήνα, λιώσιμο σε καταλήψεις πάρκων, παρακολούθηση εξαρχειακών μπάχαλων από ασφαλή απόσταση, διάβασμα ποίησης και πούλημα μούρης σε όσους δε διαβάζουν ποίηση.

Για πολλά χρόνια είχα πείσει τον εαυτό μου πως οι τζιβάτοι θα περιορίζονταν στα στέκια των ΕΑΑΚ και θα χανόντουσαν με τον καιρό, όπως η ντίσκο, το Μακαρένα ή μια σιωπηλή κλανιά. Έκανα λάθος. Το κίνημα μεταλλάχθηκε και προσαρμόστηκε στη νέα γενιά των schooligans, που όλοι ανεξαιρέτως είναι σε μπάντα, γράφουν ποιήματα για το πόσο καταπιεσμένοι νιώθουν που πρέπει να πηγαίνουν σχολείο και απορρίπτουν τον κόσμο της τεχνολογίας (με εξαίρεση το κινητό, το MP3 player, την ψηφιακή φωτογραφική, το ConnX και το laptop τους). Αυτό είναι που ξεχωρίζει τους τζιβάτους από τις υπόλοιπες alt-μόδες που έρχονται και παρέρχονται. Δεν είναι αυθύπαρκτο κίνημα. Για να επιβιώσει, προσκολλάται στον εναλλακτικό κόσμο της εκάστοτε εποχής, είτε αυτός λέγεται χίπηδες, είτε Grunge, είτε ΣυΡιΖα, είτε οτιδήποτε άλλο "μη-καθεστωτικό". Και αυτό σημαίνει ότι ποτέ, μα ποτέ δε θα πεθάνει... Σνιφ.

...αλλά όσο ζω, ελπίζω.


Credits: Βαγγέλης, Άγγελος για την πολύτιμη τζιβο-συνεισφορά τους.