Μερικές βδομάδες πριν, ο φίλος Βαγγέλης μου λίνκαρε ένα thread στο Electric Requiem Forum που ασχολιόταν με την πάρτη μου. Με βρίζανε και υποστήριζαν ότι μπροστά στις ατάκες που πετάνε αυτοί κάθε μέρα στο E.R., οι δικές μου ατάκες δεν κλάνουν μία κι άλλα τέτοια patheticλίκια. Περιττό να πω ότι μεγαλύτερες ιντερνετικές ψωνάρες δεν έχω δει ποτέ στη ζωή μου. Οι μισοί ανεβάζουν thread για το πόσο γαμάει το E.R. και οι άλλοι μισοί μπαίνουν στο thread και γράφουν "Καλά, ε; Κορυφαίο το thread που ανέβασες για το πόσο γαμάει το E.R.". GOD DAΑΑYOM!!!
Καλά ρε ζώα; Άλλη δουλειά δεν έχετε στη ζωή σας; Τόση μεγάλη αξία νομίζετε ότι έχουν οι απόψεις σας που τις πετάτε στον ωκεανό πληροφοριών που λέγεται internet και νομίζετε ότι έχουν και κάποια επιρροή; Μου στέλνει η άλλη comment ότι είμαι αγενής επειδή με διαβάζει εδώ και μήνες και εγώ δεν της λέω "ευχαριστώ" κάθε φορά που μου γράφει πόσο της άρεσε ένα άρθρο μου. Δε μας κατουράς λέω γω κυρά μου; Με διαβάζεις για να γελάς ή για να μου μαθαίνεις σαβουάρ βιβρ;
Μπαίνει ο κάθε άεργος και γράφει "Χάλασες πολύ, μαλάκα. Εδώ και 8 ποστ έχω σταματήσει να γελάω". Δηλαδή μου λες ότι διάβασες ήδη 7 κρύα άρθρα και αντί να παρατήσεις για πάντα το site, μπήκες να δεις και το όγδοο! Μάλιστα το comment σου αναρτήθηκε μισή ώρα αφού πόσταρα το άρθρο. Και μετά είμαι εγώ ο μαλάκας. Το blog μου, όπως και το κάθε άλλο blog έχει αντίκτυπο στην κοινωνία ακριβώς ΜΗΔΕΝ! Φαντάσου πόσο μηδέν αντίκτυπο έχουν τα σχόλια που κάνεις εσύ για τον συγγραφέα του.
Δεν αναφέρομαι μόνο στα αρνητικά σχόλια. Και τα θετικά είναι ηλίθια και pointless. "Μιχάλη γάμησες", "Μιχάλη σ' αγαπώ", "Μιχάλη σε παντρεύομαι". ΣΚΑΣΕ ΗΛΙΘΙΟ ΓΥΝΑΙΚΑΚΙ! Καταλαβαίνω ότι ενθουσιάστηκες επειδή μόλις ανακάλυψες το internet που εκ φύσεως είναι γεμάτο προβληματικούς παπάρες σαν κι εσένα που νομίζουν ότι έχουν καλλιτεχνική έκφραση. Να μαντεψω: εχεις και ημιεπαγγελματική φωτογραφική μηχανή και ανεβάζεις στο λογαριασμό του Deviant Art σου ασπρόμαυρες φωτογραφίες με υψηλό κόντραστ και θολή μαύρη μπορντούρα. Το τελευταίο σου entry είναι μια κοντινή προσωπογραφία ενός γέρου/άστεγου/ζητιάνου και πριν απ' αυτό ήταν μια καρέκλα μαζί με τη μακρόστενη σκιά της με τίτλο "Juxtaposition". ΟΚ. Λογικό είναι μετά από αυτά τα bratwurst μετριότητας που τρως στον κώλο να σου φαίνεται φοβερό το blog μου.
Πολλοί θα πείτε ότι πάω να επιστρατεύσω την αιώνια πίπα που λένε όλοι στους κριτικούς τους όταν αμύνονται. "Αν δε γουστάρεις, να σε δω να το κάνεις καλύτερα στην τελική". Αυτό το επιχείρημα δεν το υπερασπίζομαι. Είναι άκρως βλακώδες, ειδικά όταν το χρησιμοποιείς ενάντια σε κριτικούς ταινιών/θεάτρου/βιβλίων γιατί είναι τεχνικά πολύ δύσκολο να φτιάξουν δικιά τους ταινία/θεατρικό/βιβλίο υψηλών προδιαγραφών για να το αποδείξουν. Αλλά στην περίπτωση του blog, πραγματικά ισχύει! Δε γελάς με αυτά που γράφω; Φτιάξε δικό σου blog και γράψε καλύτερα. Είναι ΠΕΝΤΕ ΛΕΠΤΑ ΥΠΟΘΕΣΗ! Κι εσύ θα μου κάνεις κρέας το παραπάνω επιχείρημα κι εγώ θα έχω ένα αστείο site να μπαίνω και να περνάω καλά. Όλοι κερδίζουν. Δυστυχώς όμως, το πιθανότερο είναι να γράψεις ένα σίχαμα μισή παράγραφο για το πόσο έχεις βαρεθεί να ακούς το Last Christmas ή για τον Αλβανό που ήταν μπροστά σου στο ΠΡΟ-ΠΟτζίδικο και, επειδή ήθελε να παίξει στο ΤΖΟΚΕΡ τα γενέθλια των παιδιών του, κατέληξες να περιμένεις στην ουρά πεντέμισι ώρες. Γι' αυτό σκάσε.
Γιατί λοιπόν μετά απ' όλα αυτά, εξακολουθώ να έχω ενεργά τα comments:
1ον) Μπορεί και βάζει ο κόσμος το λιθαράκι του, όπως έχει γίνει επιτυχημένα στις Μικρές λεπτομέρειες της ζωής ή στην Ξενάγηση στο βλαχοπαππουδόσπιτο.
2ον) Αν τα βγάλω θα στερήσω από τον κόσμο διαμάντια όπως ο ΛshinobiΛ, ο polystrofos και φυσικά ο Liberis.
3ον) Το να βγάζεις τις απόψεις σου σε δημόσιο βήμα και να μην δέχεσαι τον αντίλογο, εκτός από πουστιά είναι και βαρετό.
4ον) Συνήθως περνάω τα απογεύματά μου αλείφοντας Merenda στο πουλί μου και περιμένοντας τον σκύλο μου να έρθει να τη γλείψει. Οπότε, έχω στην καβάτζα το διάβασμα comments όταν ξεμένω από Merenda.
Άντε και καλή κοψοχρονιά να έχω.