Ένα μεγάλο βήμα για την ανθρωπότητα. Προς τα πίσω.

Στις 8 Ιουλίου 2011 άνοιξα το CNN και έκατσα να δω μια θλιβερή στιγμή στην ιστορία της προόδου: την τελευταία εκτόξευση του διαστημικού λεωφορείου. Στις 11.35 τοπική ώρα, οι αστροναύτες του Atlantis έβαλαν μπρος τις πυραυλάρες του κι έκαναν κωλοδάχτυλο στο νόμο της βαρύτητας για μια τελευταία φορά, σηκώνοντας στον αέρα ένα θηρίο δύο χιλιάδων τόνων! 

ΚΟΙΤΑ 'ΔΩ ΜΙΑ ΚΑΒΛΑ! GO BABY GO ! ! !

Τώρα όμως, τον πούλο. Το μόνο μέρος όπου θα δείτε διαστημικό λεωφορείο στον αέρα είναι το ταβάνι του Smithsonian. Η Αμερική επισήμως δεν έχει τρόπο να ανεβάζει κόσμο σε τροχιά και πρέπει να εξαρτάται από άλλες χώρες για αυτή τη δουλειά.


Η εγκατάλειψη των επανδρωμένων αποστολών από τη μεγαλύτερη (υποτίθεται) δύναμη στην εξερεύνηση του διαστήματος, μπορεί πλέον να προστεθεί στη λίστα με τις απογοητεύσεις που μας κερνάει το Διαστημικό Πρόγραμμα εδώ και μια δεκαετία. Καλά ακούσατε: εγκατάλειψη! Το πρόγραμμα Constellation που προοριζόταν να αντικαταστήσει/αναβαθμίσει το διαστημικό λεωφορείο ακυρώθηκε για οικονομικούς λόγους. Διότι οι αποζημιώσεις στους μεγαλο-καρχαρίες της Wall Street και τα δυο-τρία παραπάνω F-22 το χρόνο δε μπορούσαν να περιμένουν. Να πα' να γαμηθούν τα όνειρα και οι εμπνεύσεις μιας ολόκληρης γενιάς! Απ' ότι φαίνεται, το να κάνεις σμπαράλια χώρες που έχουν για κύριο εξαγώγιμο προϊόν την ελονοσία ή να δίνεις μπόνους σε τραπεζικά στελέχη για να μπορέσουν επιτέλους να επιχρυσώσουν τον επιχρυσωτή τους είναι πιο σημαντικό για τα Αμερικανάκια. Εύγε. Πάμε τώρα όλοι μαζί να πασπαλίσουμε το τσιρλιό μας στον τάφο του Isaac Asimov και του Arthur C. Clarke. Μπινέδες!


Και μην ακούω μαλακίες για ελπίδες για διαστημικά προγράμματα από τον ιδιωτικό τομέα. Τα βήματα μπρος που γίνονται εκεί δεν δικαιολογούν τα βήματα πίσω από τη NASA. Ο ιδιωτικός τομέας καλά κάνει και κάνει το κομμάτι του, αλλά δεν μπορεί να γεμίσει τα κενά που αφήνει πίσω η NASA και οι αντίστοιχες Υπηρεσίες στον υπόλοιπο κόσμο. Οι ιδιώτες αλλάζουν γνώμη, αρρωσταίνουν, πεθαίνουν και οι εταιρίες πουλιούνται, αγοράζονται και καταρρέουν απ' τη μια μέρα στην άλλη. Αν θέλουμε να συνεχίσουμε την κληρονομιά του Gagarin και του Armstrong, δεν χρειάζονται απλά και μόνο πολλά λεφτά. Χρειάζονται δεσμεύσεις που διαρκούν δεκαετίες, κάτι που δε μπορεί να αναλάβει ούτε η Goldman Sachs, ούτε ο Αυστραλοπίθηκας ο Richard Branson.

Και για ποιο λόγο να το κάνουν στην τελική; Είτε μας αρέσει είτε όχι, με εξαίρεση 2-3 καινοτομίες που ίιιιιισως μια μέρα βρουν κάποιες καθημερινές εφαρμογές, η εξερεύνηση του διαστήματος έχει υλικό/οικονομικό κέρδος ΜΗΔΕΝ! Και στ' αρχίδια μας. Κάποια πράγματα τα κάνουμε επειδή ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΩΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ, όσο κι αν είναι το κόστος! Αλλιώς, πάρτε όλοι τα τρίκυκλα με τις καρότσες και πάμε Ελβετία να πουλήσουμε τον Large Hadron Collider για παλιο-σίδερα. Ή παλιο-ημιαγωγούς, δεν ξέρω, όλο και κάποια μάντρα θα τους παίρνει.

Και τώρα τι; Με ρομποτικές αποστολές θα τη βγάλουμε; Δε λέω, γαμάνε κι αυτές με τον δικό τους τρόπο. Προτιμώ να εκτοξεύσουμε άλλα τόσα μηχανάκια που θα αλλάξουν για πολλοστή φορά την εικόνα που έχουμε για το Σύμπαν, παρά να ταΐσουμε τον μισό Τρίτο Κόσμο (ναι, αυτή είναι η θέση μου στο αιώνιο ψευτο-δίλημμα της πούτσας, χωνέφτε το). Είμαι ο πρώτος που θα υπερασπιστεί το Voyager, το Venera, το Cassini και τα αδερφάκια τους, αλλά δυστυχώς δεν αρκούν. Όσο αυτόνομο και έξυπνο κι αν είναι ένα ρομπότ, ποτέ δεν θα προκαλέσει το δέος και την έμπνευση των επανδρωμένων πτήσεων. Εδώ και δύο γενιές, τα παιδιά μας μεγάλωναν με μια πανίσχυρη εικόνα: 4-5 γενναίοι παλαβιάρηδες, ντυμένοι στα ασημί, τα άσπρα και τα πορτοκαλί, καβαλούσαν μια από τις πιο περίπλοκες και ισχυρές μηχανές που έφτιαξε ποτέ ο άνθρωπος. Με μια αντίστροφη μέτρηση, η Μηχανή έπαιρνε ένα εκατομμύριο κιλά απ' τους πολύτιμους φυσικούς πόρους της Γης, τα έκανε ατμό σε λίγα δευτερόλεπτα έτσι για το γαμώτο και ανέβαζε τους παλαβούς ήρωες πιο ψηλά από κάθε κοινό θνητό, φτύνοντας φωτιές που κάποτε νομίζαμε ότι μόνο οι δράκοι μπορούσαν να φτύσουν!


Τι πήγε στραβά ρε γαμώτο; Κάποτε το διάστημα ήταν το επόμενο φυσικό βήμα του ανθρώπινου πολιτισμού. Η αρένα που θα φιλοξενούσε όλες τις νέες μας περιπέτειες! Δεν έχουν αξία για κανέναν πλέον όλα αυτά; Πού στο διάολο είναι όλα τα παιδιά με μπλουζάκι και καπελάκι NASA για να κλάψουν το όνειρο που πέθανε στις 8 Ιουλίου; Από έναν Έλληνα μπλόγκερ που πάει να τριανταρίσει περιμένετε αντιδράσεις ρε μαλακισμένα; Αν κρίνω απ' το πόσο νύχτα πέρασε η εκτόξευση του Atlantis και το σχετικό τέλος εποχής, μάλλον ναι. Έλα Αλέκο! Τι είπες ότι θέλει ο γιος σου να γίνει όταν μεγαλώσει; Αστροναύτης;!;

ΧΑΑΑΧΑΧΑΧΑΧΑ!