Οδηγίες για αρμονικά ψώνια

Μια εισαγωγή πρώτα: Είμαι ζωντανός, αρτιμελής και υγιέστατος, όπως και ο σκύλος μου. Το άρθρο που θα διαβάσετε παρακάτω είναι μια από τις κλασικές προχειράτζες μου και το έχω έτοιμο εδώ και δύο βδομάδες. Δεν το δημοσίευσα τόσο καιρό μόνο και μόνο για να τεστάρω τα επίπεδα βλακείας που μπορούν να φτάσουν τα comment σας, τώρα που άρχισε να σας τρώει η στέρηση. Περιττό να πω ότι αποτύχατε πλήρως. Είστε τόσο εκφυλισμένοι και πουθενάδες που μέχρι κι ο ΛshinobiΛ βαρέθηκε να γαμάει τις μανάδες σας. Anyway, πάμε στο άρθρο.

---------------

Όντας απίστευτα μοδάτο και υπερτρέντι hipstero-τυπάκι, αλλά ταυτόχρονα 1,20m με τα χέρια στην ανάταση και πάνω σε σκαλωσιά, έχω περάσει σημαντικό μέρος της ζωής μου στα μαγαζιά, ψάχνοντας για τα κατάλληλα ρούχα. Παράλληλα, έχω κάνει και 3-4 πόστα ως υπάλληλος σε μπαράκια, ρουχάδικα και άλλα μαγαζιά λιανικής. Συνδυάζοντας τις εμπειρίες που απέκτησα μπροστά και πίσω απ' το ταμείο, προσφέρω τις παρακάτω χρήσιμες συμβουλές για να τα πάμε όλοι καλά:

Αγαπητέ πωλητή/πωλήτρια/ταμία:

- Μη με ακολουθείς! Με ρώτησες αν χρειάζομαι βοήθεια, σου είπα όχι ευχαριστώ, τώρα ΞΕΚΟΛΛΑ! Το ξέρω ότι μου γίνεσαι κολαούζο επειδή φοβάσαι μην κλέψω τίποτα, αλλά δεν πρόκειται γιατί ούτως ή άλλως μόνο μαλακίες πουλάς.

- Once a πωλήτρια, always a πωλήτρια. Το γεγονός ότι δουλεύεις σε μπουτίκ του Ασλάνη στο Κολωνάκι δε σε ξεχωρίζει για κανένα λόγο από το χαζοπούτανο που κρεμάει το εκατομμυριοστό φόρεμα-βυζοκουρτίνα στο ράφι του attrativo. Το μαγαζί που δουλεύεις έχει συνολικά 5 τσάντες σε display λες και είναι μουσείο, αλλά δυστυχώς παραμένει ένα μαγαζί κι εσύ παραμένεις μια fucking πωλήτρια. Οπότε ξερίζωσε το ύφος χιλίων καρδιναλίων απ' τη μάπα σου. Ναι, προφανώς δε θα αγοράσω τίποτα. Και;

- Κανένας δε γουστάρει τους κράχτες. ΚΑΝΕΝΑΣ! Σοβαρά. Ποιά επιχειρηματική ιδιοφυΐα κρατάει ακόμα ζωντανό το θεσμό του κράχτη; Δεν έχουμε 1950 που ήμασταν τρίτος κόσμος και αυτή η τεχνική ίσως και να έπιανε. Τύπωσε flyerάκια. Βάλε διαφήμιση σε καμιά (get a) LIFO. Δεν ξέρω τι θα κάνεις, αλλά ένα είναι το σίγουρο: Το σκατοκαγκούρι στην πόρτα που χτυπάει ακριβώς δύο παλαμάκια και λέει "Ορίστε παιδιά!", ΔΕΝ σου φέρνει πελάτες. Έχω ρωτήσει έναν-έναν όλους τους γνωστούς μου αν ποτέ στη ζωή τους υπήρξαν αναποφάσιστοι για το αν θα μπουν ή όχι σε ένα ρουχάδικο και τελικά πείστηκαν από τα γλυκά λόγια του κράχτη. Μαντέψτε πόσοι απάντησαν "ναι". Μόνο ένας μόγγολος υπερφυσικός μπέμπης, που νομίζει πως όποιος του μιλήσει στον ενικό θέλει να γίνουν φίλοι και τρέχει να τον αγκαλιάσει με όλη του τη δύναμη, σαν την Ελμάιρα απ' τα Tiny Toons.

- Μάθε να φτιάχνεις φραπέ. Σε σένα μιλάω φίλε μπουφετζή, που πλέον θέλεις να σε λένε και barista. Χα! "Barista"! Τα μεταξωτά βρακιά θέλουν και κάποιου είδους κώλους που τώρα δε θυμάμαι και γάμησα την παροιμία, αλλά ξέρεις πού το πάω! Θα το πω μια τελευταία φορά: μέτριος ίσον "ίδια ποσότητα ζάχαρης και καφέ" και γλυκός ίσον "διπλή ποσότητα ζάχαρης από καφέ". Επίσης "frappe" στα γαλλικά σημαίνει κυριολεκτικά "χτυπημένος". Μάντεψε γιατί.

- Κλείσε το τηλέφωνο. Δε με νοιάζει αν μιλάς στον Δαλάι Λάμα και έχεις σε αναμονή τη Στυκούδη και την Κορινθίου για να κλείσετε παρτούζα. Ο πελάτης που έσυρε τον κώλο του μέχρι το μαγαζί και σου παρέχει την φυσική παρουσία του, προηγείται από αυτόν που είναι στο τηλέφωνο. Τέλος.

- Κάνε σωστά τη δουλειά σου. Όταν σου ζητάω να με βοηθήσεις να βρω ένα ρούχο, μη μου πετάς ένα ξερό "ό,τι υπάρχει εκεί", αποφεύγοντάς με λες και σου έκανα τράκα ένα ευρώ για ηρωίνη. Το ξέρω ότι η δουλειά σου είναι βαρετή, αλλά τώρα θέλω να σε ροπαλιάσω στο κρανίο και να σε θάψω στην έρημο παρέα με τον Τζο Πέσι.

- Δεν στην πέφτω! Ξέρω ότι η συνεννόησή σου με τους περισσότερους πελάτες συνίσταται από μουγκανητά και γρυλλίσματα, αλλά εγώ έχω κάποιες βασικές ικανότητες επικοινωνίας που μου επιτρέπουν να μιλάω με αυτοπεποίθηση σε κάποιον χωρίς να κοιτάω τα παπούτσια μου. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι αυτόματα σε γουστάρω λυσσασμένα και θέλω τώρα να σε πάω στην αποθήκη και να γεμίσω τις εντερικές λάχνες σου με φλόκι.

Αγαπητέ πελάτη:

- Είσαι χοντρός κι αυτό δεν αλλάζει. Όσα ρούχα κι αν δοκιμάσεις, η κωλάθρα σου θα παραμείνει τόσο μεγάλη που πρέπει να τη δηλώνεις στο Ε9. Έπρεπε να το είχες καταλάβει από το δεύτερο παντελόνι που φόρεσες, αλλά όχι! Τα δοκίμασες όλα μπας και βρεις το ένα θαυματουργό παντελόνι που έχει μέσα την Τίνκερμπελ, που θα κουνήσει το ραβδάκι της για να σου μικρύνει ο πάτος. Και μετά ποιος θα πρέπει να νοικιάσει κλαρκ για να μαζέψει τα δοκιμαστήρια; Εγώ!

- Παζάρια δεν γίνονται παντού! Απευθύνομαι κυρίως σε άντρες άνω των 50 που μπαίνουν στα ZARA και θέλουν να τους αφήσεις το μπλουζάκι των 20 ευρώ, "κανά τάλληρο πιο κάτω". Άκου μπάρμπα. Δεν είσαι ούτε στο πανηγύρι της Αγια-Ψωλής, ούτε στο καπελάδικο "Ο ΜΗΤΣΑΡΑΣ, Ο ΜΠΟΕΜ". Είσαι σε πολυεθνική εταιρεία και μιλάς με έναν 20χρονο σπυριάρη φουκαρά που φοράει στολή και ταμπελάκι με το ίδιο του το όνομα. Παίζει να ΜΗΝ του ανήκει το κατάστημα-ουρανοξύστης με τη φωτεινή πινακίδα που πιάνει 4 ορόφους. Οπότε χλωμό να μπορέσει να σου κάνει την ξήγα. Καλωσήρθες στον 21ο αιώνα, βλάχο!

- Σταμάτα να κάνεις ηλίθιες ερωτήσεις. Ή αν τις κάνεις, μην περιμένεις μετά να σε αντιμετωπίσουν σοβαρά. "Αν το πουκάμισο σκιστεί στα δύο, μπορώ να το αλλάξω;" Ναι, μπορείς να το αλλάξεις με μια ροχάλα στο στόμα. "Το laptop μου βγάζει άσπρο καπνό. Χάλασε;" ΟΧΙ! Εξέλεξε νέο Πάπα!

- Ο προϊστάμενος δεν είναι ο Θεός. Είναι ένας πωλητής πολυτελείας. Τσάμπα απαιτείς να τον φωνάξω. Τις ίδιες μαλακίες που σου είπα κι εγώ θα σου πει κι αυτός, απλά θα φοράει άλλο χρώμα ταμπελάκι. Γι' αυτό πίστεψε με τη μία αυτά που σου λέω, μη σε θάψω μέχρι το λαιμό στην παιδική χαρά της γειτονιάς και συνεννοηθώ με τα ντόπια παιδάκια να περνάνε κάθε πρωί και να χέζουν το κεφάλι σου.

- Σταμάτα να ξε-διπλώνεις τα πάντα. Αυτή η συμβουλή απευθύνεται αποκλειστικά σε γυναίκες, γιατί αποκλειστικά γυναίκες το κάνουν. Περνάνε από τραπέζια και πάγκους με τέλεια διπλωμένα ρούχα και, χωρίς να έχουν σκοπό να δοκιμάσουν κάτι, πασπατεύουν και ξεδιπλώνουν όλες τις στοίβες ρούχων με αέρινες κινήσεις αυτοπεποίθησης, μιλώντας ταυτόχρονα στο κινητό τους. Κοπελιά, πιάσε το κομπολόι, τα ζογκλερικά, το γιο-γιο, γενικά βρες κάτι άλλο να κάνεις με τα χέρια σου. Αλλιώς, άντε... και... wait for it...... ΓΑΜΗΣΟΥ ! ! !

- Μη στραβώνεις όταν είσαι στην ουρά. Έφαγες δυόμιση ώρες να ψάχνεις και την τελευταία μαλακία μες στο μαγαζί και ξαφνικά θα σε καθυστερήσουν τα 5 λεπτά που θα περιμένεις στην ουρά; Μην ρωτάς αν υπάρχει δεύτερο ταμείο. Υπάρχει, το έχουμε ανοίξει στο υπόγειο, αλλά στο κρύβουμε γιατί, όσο θέλεις εσύ να περιμένεις, άλλο τόσο θέλουμε κι εμείς να πνιγόμαστε στον κόσμο. Μην κάνεις "τς" κάθε δέκα δευτερόλεπτα και μην ξεφυσάς που ο μπροστινός σου έχει πολλά τεμάχια γιατί κι εσύ τόσα έχεις. Πάνω απ' όλα, ΜΗΝ απαιτείς να έχει ο ταμίας το νου του για το ποιος έχει σειρά. Μην κοιτάς εμένα, δεν είμαι ούτε ο μπαμπάς σας, ούτε ο νηπιαγωγός σας. Παίχτε το πέτρα ψαλίδι χαρτί, στοιχηθείτε, ατενώς, δεν ξέρω τι θα κάνετε, βρείτε τα μεταξύ σας!

- Μην τολμήσεις να μπεις στο μαγαζί πολύ αργά. Μάθε να διαβάζεις τα σημάδια. Μπαίνεις σε ένα έρημο μαγαζί που έχει σβηστά φώτα, 2 άνθρωποι βγάζουν σκουπίδια και οι καρέκλες είναι πάνω στα τραπέζια. Έχεις 5 δευτερόλεπτα για να υπολογίσεις πόσο επιθυμητός είσαι εκεί μέσα και άλλα 2 για να φύγεις.

- ΜΕΤΡΗΤΑ ! ! ! Σταμάτα να καθυστερείς την ουρά επειδή αποφάσισες να πληρώσεις ταυτόχρονα με επιταγή, πιστωτική κάρτα και τα 12 κουπόνια από το "7 μέρες TV", για ένα σετ μολυβοθήκης των 4,95 ευρώ.

- Η ευγένεια δεν είναι "δουλειά του υπαλλήλου". Αυτή η ατάκα εμφανίζεται πιο συχνά κι από την Καλιφόρνια σε στίχο των Red Hot Chili Peppers: "Είναι η δουλειά του υπαλλήλου να είναι ευγενικός". ΟΧΙ ΜΑΛΑΚΑ! Είναι δουλειά του ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΕΙΔΟΥΣ! Μου λες δηλαδή ότι για να είσαι ευγενικός και πολιτισμένος στο συνάνθρωπό σου, πρέπει να σε δωροδοκήσουν με 700 ευρώ το μήνα συν ένσημα, αλλιώς δεν παίζει; Τόσο γύφτουλας είσαι;

- Σταμάτα να γκρινιάζεις για μαλακίες. Ξέρεις τι εννοώ. Γκρινιάζεις για άκυρα πράγματα επειδή νομίζεις ότι με τα παράπονα θα σου δώσουν κάτι τσάμπα: "Ο DJ σας δεν έπαιξε το κομμάτι που του ζήτησα" ή "Η σερβιτόρα σας μου έκανε μούτρα όταν παραπονέθηκα για την τρίχα στο φαΐ μου". Η σερβιτόρα μας είναι ανασφάλιστη και βγάζει 3 ευρώ την ώρα κι εσύ είσαι ένας πεταμένος μπέκρουλας. Πραγματικά, τι θέλεις; Θέλεις να σου κάνει σιάτσου στα αχαμνά όσο τρως; Θέλεις να βυζάξει το μωρό σου; Θέλεις να γίνετε φιλαράκια; Φάε εκεί την τρίχα σου και σκάσε!

- Δεν υπάρχει "Γρήγορα γιατί βιάζομαι". Απαγορεύεται. Ξέρεις ποιος βιάζεται; Αυτός που αφοπλίζει μια βόμβα. Τον είδες ποτέ να αφήνει στη μέση το κόκκινο και το μπλε καλώδιο για να πάει για ψώνια; Οχι! "Βιάζομαι για κάποια δουλειά" αυτόματα σημαίνει ότι δεν την διακόπτω για να σουλατσάρω από τα Η&Μ να πάρω ένα ζευγάρι παντόφλες. Οπότε κάτσε ήσυχος, μην κοιτάς το ρολόι σου και ρούφα το παπάρι μέχρι το σπέρμα να ρέει γάργαρο (Πωωωω... πλέον ΚΑΙ παρηχήσεις στο faeenamalaka. I rule)!

- Επιστροφές και αλλαγές γίνονται υπό προϋποθέσεις. Μου φέρνεις πίσω το κινητό που σου χάλασε ξαφνικά, 4 χρόνια μετά τη λήξη της εγγύησης, χωρίς απόδειξη, χωρίς συσκευασία, χωρίς φορτιστή, με φανερά χτυπήματα από βαριοπούλα και (για κάποιον μυστήριο λόγο) με στάμπες από σκατά και αίμα περιόδου μέσα από το τζαμάκι της οθόνης και μετά απορείς γιατί δε σου δίνω τα λεφτά σου πίσω; Θα σου απαντήσει από δώ ο νέος μου προϊστάμενος, το 44άρι Μάγκνουμ!

- Τα παράπονά σου στον σωστό αρμόδιο. Δεν ευθύνεται ο ταμίας του LANάδικου που όλα τα PC είναι μπακατέλες. Δεν φταίει η σερβιτόρα αν η μπριζόλα σου δεν κόβεται ούτε με φωτόσπαθο. Δεν προκάλεσε ο πωλητής του Πλαισίου "καρφί" στην τάση του σπιτιού σου για να σου κάψει τη μητρική. Δε φταίει ο πορτιέρης αν το μοχίτο σου έχει τσίμπλες αντί για μάυρη ζάχαρη. Μέχρι να μάθεις την ιεραρχία του καταστήματος για να ξέρεις πού να βάλεις τη βόμβα, μην ξεσπάς σε άσχετο προσωπικό.

- Δεν είσαι φίλος μας. Μην προσπαθείς να το παίξεις και καλά κατανόηση, "δούλευα κι εγω στον τάδε για ένα χρόνο και σε νιώθω". Ξεδίπλωσες ένα ρούχο ή άνοιξες μια συσκευασία, γενικά τα 'κανες λίγο πουτάνα. Μην πας να τα ξαναφτιάξεις "για να με βοηθήσεις". Απλά θα τα κάνεις χειρότερα. Αν πραγματικά θέλεις να με βοηθήσεις, φύγε όπως είσαι και μην ξανάρθεις.