TV της νιότης

Πάμε για ακόμα λίγη νοσταλγία γαμώ το κεφάλι μου! Reviews από παλιά παιδική τηλεόραση είναι το θέμα μας σήμερα. Να σημειώσω εδώ ότι σε πολλές επιλογές ακολούθησα το σκεπτικό "τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται" και προτίμησα να αφιερώσω λίγες γραμμές παραπάνω σε κρυφά διαμάντια ή και κρυφές κουράδες του τηλεοπτικού παρελθόντος. Οπότε μην απορήσετε αν μερικά φαβορί όπως Thundercats απουσιάζουν από το άρθρο. Όπως και να 'χει, απολαύστε μερικά σύντομα reviews, faeenamalaka style, από 27 παλιές εκπομπές που μου ήρθαν στο μυαλό. Ναι φίλε. ΕΙΚΟΣΙ ΕΦΤΑ!


Captain Planet
Πριν τον Al Gore, το SOS Γη και γενικά, πριν η οικολογία γίνει hipsterάδικη μόδα, υπήρχε ο Captain Planet, ο μόνος σούπερ ήρωας με χαίτη. Κεντρικοί χαρακτήρες της σειράς ήταν οι Πλανητάρχες, μια παρέα από 5 γυμνασιόπαιδα πιο πολύχρωμα κι από web banner αμερικάνικης εταιρίας.

Έχουμε τον Αμερικάνο, την Ρωσίδα, τον μαύρο, την Κινέζα και το ινδιανάκι του Αμαζονίου. Μένει ο πούστης, ο νάνος κι ο ανάπηρος, και η πολιτικά ορθή στρατιά θα είναι έτοιμη να ξεκινήσει τις ομιλίες στα γυμνάσια και τον ερμηνευτικό χορό στο Μοναστηράκι.

Οι Πλανητάρχες έκαναν οικολογικά θελήματα για την Γαία, μια MILFάρα που είχε νταλκάδες γιατί ο πλανήτης πάει απ' το κακό στο χειρότερο. Και φυσικά, όντας η παντοδύναμη Γαία, προτίμησε να κάτσει στ' αυγά της και να αναθέσει την τύχη του πλανήτη σε 5 μαλακισμένα από διαφήμιση της Benetton. Τους έδωσε 5 δαχτυλίδια με διαφορετικές δυνάμεις: Γη, φωτιά, αέρα, νερό και γκέι καρδιά. Όταν οι Πλανητάρχες τα έβρισκαν σκούρα (δηλαδή πάντα), ένωναν τα δαχτυλίδια τους και έβγαινε ένας μυώδης τύπος που ζει σε αρμονία με την φύση, γουστάρει την προστασία του πλανήτη και έχει μπλε δέρμα.

ΟΧΙ ΑΥΤΟΣ ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ!

Το πιο lame στοιχείο του συγκεκριμένου παιδικού με διαφορά, ήταν οι κακοί. Οι επιχειρήσεις τους ήταν σχεδιασμένες ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ για να κάνουν κακό στο περιβάλλον, χωρίς καμία έγνοια για κέρδος. Θυμάμαι ένας που ήθελε να κάνει πουτάνα ένα τροπικό δάσος και ταυτόχρονα να γεμίσει με CO2 την ατμόσφαιρα και έκανε το εξής: Έχτισε ένα εργοστάσιο που αποψίλωνε τα δέντρα και τα πέταγε καπάκια σε έναν κλίβανο για να καούν. ΑΠΛΑ, ΚΑΨΕ ΤΑ ΔΕΝΤΡΑ ΡΕ ΗΛΙΘΙΕ!


Νιλς Χόλγκερσον
Ο Νιλς ήταν ένα φλωρο-Σκανδιναβάκι του οποίου η τύχη δεν απασχολούσε ούτε τη μάνα του. Σε κάθε επεισόδιο έπαιρνε μαζί του ένα πορτοκαλί τρωκτικό, νομίζω τον έλεγαν Κρούμελ και καβαλάγανε μια τεράστια χήνα.
Ήταν από αυτά τα απογευματινά παιδικά που έβλεπες σε αίθουσα αναμονής οδοντιατρείου και ενίσχυαν την κατάθλιψη του συννεφιασμένου απογεύματος και το ψυχοπλάκωμα του πόνου που έρχεται.


Max
Ο Max του Bara ήταν μια συλλογή από μικρά κλιπάκια που έμοιαζαν με animated εκδόση γελοιογραφίας χωρίς λόγια. Ο πρωταγωνιστής ήταν ένας ασπροφορεμένος μυτόγκας με μουστακάκι παιδεραστή, που έμπλεκε σε ημι-χιουμοριστικές καταστάσεις. Στην ουσία, ο Max ήταν ένα τέχνασμα των καναλιών για να χώνουν κάθε φορά δύο διαφημιστικά διαλείμματα αντί για ένα, αλλά δεν μας ένοιαζε. Σε εκείνες τις ηλικίες, που έπρεπε να περιμένουμε μέχρι την επόμενη Κυριακή για να ξαναδούμε παιδικά, τα 10 δευτερόλεπτα του Max ήταν μια μυτιά κοκαΐνης σε μορφή cartoon. H μουσικούλα του έχει μαρκαριστεί με πυρωμένο σίδερο στον εγκέφαλο όλων των Gen-Xers. Είστε έτοιμοι;

Βενιαμίν (Goal)
Η γιαπωνέζικη αισθητική με τα πολύχρωμα πλάνα, το γρήγορο μοντάζ και τα εφφέ που προκαλούν επιληψία, καθιστά τους Ιάπωνες μάστορες στο καρτούν, ειδικά όταν έχει να κάνει με ρομπότ, λέιζερ, νίντζα, διαστημόπλοια, ή νεαρές μαθητριούλες που βιάζονται από πλοκάμια. Το κακό είναι ότι οι Ιάπωνες έχουν την τάση να εφαρμόζουν την παραπάνω αισθητική σε όλα τα παιδικά τους, ακόμα κι αν το σενάριο αφορά λίγο πιο πεζά πράγματα, φερειπήν, μερικά πιτσιρίκια που παίζουν μπάλα.
Κι έτσι έχουμε το Βενιαμίν, μια σειρά για ένα junior πρωτάθλημα ποδοσφαίρου, όπου όλοι οι ερασιτεχνικοί αγώνες διεξάγονται στο Μαρακανά με 80.000 κόσμο, τα πιτσιρίκια κάνουν τούμπες στον αέρα αντί για ντρίπλες, η μπάλα μετά από δυνατό σουτ γίνεται μακρόστενη σαν αγγούρι και το νικητήριο γκολ μπαίνει στο τελευταίο δευτερόλεπτο πριν τη λήξη, λες και παίζουνε με μπασκετικό χρονόμετρο.


Jem
80ίλα μέχρι θανάτου! Το στόρι του Jem περιστρεφόταν γύρω από μια παρέα πουτάνες με χρώμα μαλλιών σε φάσμα ορατό μόνο μετά από βουτιά σε μπανιέρα με LSD. Οι εν λόγω πουτάνες, όταν δεν τσιμπούκωναν ναύτες για ένα τάλληρο, είχαν μια hair metal μπάντα, τις Holograms και είχαν άγρια κόντρα με μια άλλη πουτανο-hair-metal μπάντα, τις Misfits (απλή συνωνυμία).
Το μόνο που θυμάμαι από αυτό το cartoon είναι ότι εξελισσόταν στο Μαλιμπού και σε κάθε επεισόδιο, η αρχι-πουτάνα πάταγε το σκουλαρίκι-αστέρι της και μεταμόρφωνε όλο το συγκρότημα σε παλιάτσους που πετάγανε λέιζερ απ' τις κιθάρες τους. Τύφλα να 'χει ο Blackie Lawless.


Babar
Θυμάμαι ελάχιστα πράγματα απ' το συγκεκριμένο παιδικό. Ίσως επειδή μετά απ' την επιληπτική κρίση που σου προξενούσαν σειρές όπως τα SilverHawks, το Babar λειτουργούσε σαν Υπνοστεντόν. Ο πρωταγωνιστής ήταν ο Μπαμπάρ, ένας ελέφαντας με πράσινο κουστούμι και κορώνα στο κεφάλι.
Όπως βλέπετε, η βαρεμάρα και ο μπεζισμός του συγκεκριμένου cartoon χτυπάνε επίπεδα Charlie Brown. Ο Μπαμπάρ κατέχει μέχρι σήμερα το ρεκόρ για τα λιγότερο εκφραστικά μάτια στην ιστορία του σκίτσου. Γυρόφερνε στη σαβάνα με το καθυστερημένο σόι του και περνούσε ηλίθια μηνύματα περί οικογενειακής ενότητας. LAAAAAAME!


Snorks
Τώρα θα σας ανατινάξω. Τα Snorks ήταν κάτι πολύχρωμα πλασματάκια που ζούσαν στο βυθό της θάλασσας, φορούσαν σορτσάκια και κοντομάνικα και είχαν ένα καλαμάκι από φραπέ καρφωμένο στην κράνα.
Ο κύριος ρόλος τους ήταν να αντιγράφουν τα Στρουμφάκια. Θυμάμαι είχαν βγει και σε χαρτάκια Πανίνι!


Μούφα Ghostbusters
Αυτό το αίσχος προβαλλόταν για λίγο καιρό στο Mega τα μεσημέρια. Το όνομα της σειράς ήταν στεγνά Ghostbusters και το λογότυπό της ήταν ένας κύκλος με ένα φάντασμα. Περίμενες λοιπόν να ακούσεις την υπέρτατη μουσικάρα των τίτλων αρχής να σε ρωτάει στα ίσα "Who you gonna call, BIATCH???". Αμ δε!

Αντί για τον Γλίτσα, τον Ίγκυ και την υπόλοιπη παλιοπαρέα που τόσο αγαπούσες, έτρωγες στη μάπα τα ξαδέρφια τους απ' το Πακιστάν να τρέχουν δεξιά-αριστερά α-λα Σκούμπι Ντου παρέα με έναν γορίλα. Επαναλαμβάνω: ΕΝΑΣ ΓΟΡΙΛΑΣ σε cartoon με τίτλο Ghostbusters! Ήταν τόσο ντατσουνόγυφτοι, που τα όπλα που είχαν για να παγιδεύουν φαντάσματα, αντί για ακτίνες έβγαζαν κόλλα!


Πάνω ή κάτω
Από τα πρώτα τηλεπαιχνίδια του ΑΝΤ1. Δε θυμάμαι τους κανόνες. Το μόνο που θυμάμαι είναι ότι το παρουσίαζε ένας πορνόγερος που γύρναγε κάτι τεράστια τραπουλόχαρτα σε έναν τοίχο με glitter. Α! Θυμήθηκα και το "Με το κλειδί στο χέρι" που πήγαιναν κάτι ζευγάρια και ο Μπονάτσος τους έβαζε να κάνουν φασίνες και καλλιόπες στο στούντιο. Γιατί τα έβλεπα όλα αυτά;


Rescue Rangers
Αρκετά απατηλό όνομα, καθότι η συγκεκριμένη σειρά ασχολούταν με τις περιπέτειες του Chip και του Dale. Έπαιζε στο Mega καπάκι μετά από το Duck Tales (woo-hoo) και είχε υπόθεση μισό ντετεκτιβική περιπέτεια και μισό Indiana Jones. Το team των Rescue Rangers αποτελούταν απ' τον Chip με μπουφάν πιλότου, τον Dale με λουλουδάτο πουκάμισο, μια γκόμενα σκιουρίνα που ήταν η techno-geek της ομάδας (βλέπε Ντονατέλο) κι έναν χοντρομπαλά μουστακαλή κρασοπατέρα, που έχανε τις βίδες του κάθε φορά που αντίκριζε τυρί και τα γαμούσε όλα.
Θυμάμαι κυκλοφορούσαν με ένα ζέπελιν από οδοντογλυφίδες και χρησιμοποιούσαν συνέχεια όπλα που πετούσαν βεντούζες με σκοινιά. Μέτριο.


Μούμινς
Τα Μούμινς, όπως και ο Νιλς Χόλγκερσον, είναι τυπικό παράδειγμα μινιμαλιστικού καρτούν Σκανδιναβικής παραγωγής. Αν θέλετε να δείτε Μούμινς, δε χρειάζεται. Πηγαίντε στο περίπτερο της γειτονιάς, αγοράστε δυο Happy Hippo της Kinder και κουνήστε τα μπροστά από μια κόλα Α4. Για ήχο, βάλτε τον κολλητό σας να κάνει μασχαλοκλανιές και να πετάει ψηλές κραυγές μέσα από ένα μαξιλάρι. Και αυτά είναι τα Μούμινς.

ΠΑΡΕ ΚΑΤΑΝΤΙΑ!

Να τι συμβαίνει όταν γράφεις παιδικό και δεν έχεις στο team σου τουλάχιστον έναν Αμερικάνο ή έναν Γιαπωνέζο. Τόσο πολύ πια βαριόντουσαν να σχεδιάσουν οι τύποι; Και δε φτάνει που τα σκίτσα είναι μια μονοκοντυλιά σκέτη, δεν μπήκαν καν στον κόπο να τα χρωματίσουν! Το ξέρω ότι στη Σουηδία είναι όλα καταθλιπτικά και γκρίζα, αλλά εδώ γαμήθηκε ο Δίας!


Art Attack
Πόσο κορυφή ήταν το Art Attack! Κάθε μεσημέρι στην ΕΤ1 ο συμπαθέστατος Neil Bucannan προσπαθούσε να μας βάλει στον πειρασμό να ασχοληθούμε με τη ζωγραφική και τη χειροτεχνία. Θυμάμαι που έβαζε μπρος κάτι κατασκευές από χαρτόνι και πάντα τις έκανε να σκληραίνουν με κωλόχαρτο μουσκεμένο σε ένα μείγμα με 2 μέρη από νερό και 1 μέρος από την μυστηριώδη και αινιγματική "P.V.A. glue". Σε κάθε βήμα της κατασκευής, τόνιζε πόσο εύκολη και απλή είναι και πώς ο καθένας μπορεί να την κάνει. ΟΧΙ NEIL! Μόνο ΕΣΥ μπορείς να την κάνεις! Γιατί όταν έχαψα το ψέμα σου και καταπιάστηκα με μια απ' τις χειροτεχνίες σου, έφαγα όλο μου το απόγευμα, ξόδεψα όλο μου το χαρτί, εκνευρίστηκα, το σαλόνι μου γέμισε κόλλα, πέθανε η γάτα μου και τελικά ο κουμπαράς - δεινόσαυρος που έφτιαξα έμοιαζε με θύμα πυρκαγιάς!


How 2
Αυτό ειλικρινά παίζει να είμαι ο μόνος που το θυμάται. Ήταν μια 10λεπτη Βρετανική παπαριά που έπαιζε στην ΕΤ1 αμέσως πριν το Art Attack. Η εκπομπή είχε το κλασικό Βρετανικό low budget σετάρισμα: κάτασπρο στούντιο, ένα τραπέζι και τρεις μαλάκες, οι οποίοι προσπαθούσαν να εξηγήσουν διάφορα καθημερινά φαινόμενα και να κάνουν απλά σχολικά πειράματα. Προσοχή! Μην το μπερδέψετε με το Inquiring Minds.


Μια φορά κι έναν καρό ήταν ο άνθρωπος
Και γαμώ τις παιδικάρες! Έχω άπειρο σεβασμό για αυτήν την εκπομπή. Νομίζω ότι παραμένει το μόνο καρτούν μέχρι τις μέρες μας, που πραγματικά κατάφερε να μορφώσει και να διασκεδάσει ταυτόχρονα.

Θυμάμαι τον τύπο με το τεράστιο μούσι, τα μικρόβια που ήταν σχεδιασμένα σαν αλάνια των Εξαρχείων, τα νευρικά σήματα που έπαιρναν μια περγαμηνή στο χέρι και έτρεχαν βολίδα για να μεταφέρουν το μήνυμα και φυσικά, τις πρώτες εικόνες σεξ που είδα ποτέ (εκτός απ' τη μάνα του Shinobi).


Παιδικά με δεινόσαυρους
Είναι τόσα πολλά που θα μπορούσαν να αποτελούν άρθρο από μόνα τους. Αντ' αυτού θα κάνουμε ένα σύντομο πέρασμα από 4 κλασικά.

Ξεκινάμε με το "Ντένβερ, ο τελευταίος δεινόσαυρος", που ήταν μια ντεκαβλέ αηδία και μια βεβήλωση του ιερού πλάσματος που λέγεται "δεινόσαυρος"! Ο μόνος λόγος που το έβλεπα ήταν επειδή έπαιζε στο NEW Channel αμέσως πριν ή αμέσως μετά τα χελωνονιτζάκια. Πρωταγωνιστές της σειράς είναι ένα μάτσο αποτυχημένοι σκεϊτάδες που έχει να τους κάτσει σωστό ollie απ' την Προκάμβριο. Είναι τόσο άχρηστοι, που τρώνε σαβούρδες ακόμα και στους τίτλους αρχής!

Οι φίλοι μας ανακαλύπτουν κατά λάθος έναν ζωντανό δεινόσαυρο σε μια οικοδομή. Και πώς ονομάζουν τον δεινόσαυρο που μόλις βρήκαν; Megatooth; Ultragore; Death-mauler; Thundersaur; Flesh-ripper; Dino-mite; OXI, αγαπητοί αναγνώστες! Τον ονομάζουν Denver! Αυτό και μόνο μεταδίδει το πνεύμα της σειράς. Και πολύ ασχολήθηκα! ΝΕΕΕΕΕΧΤ!


Μετά υπήρχε το The Land Before Time, μια ταινία μεγάλου μήκους που έπαιζε συχνά στο Junior's, με πρωταγωνιστή ένα μικρό διπλοδοκάκι. Στο μυαλό μου έχει μείνει πλέον μόνο μια σκηνή. Μόνο μια σκηνή από αυτήν την γαμόσπιτη κωλο-ταινία, που είχε βιάσει την μικρή και τρυφερή ψυχολογία μου. Όσοι θυμάστε το καρτούν, ξέρετε ήδη πού αναφέρομαι. Οι υπόλοιποι, απολαύστε:

Και όχι, η μαμά του Littlefoot δεν πέθανε ούτε από γηρατειά, ούτε από Νόσο του Crohn. Την κατασπάραξε ένας Τυραννόσαυρος! Ωραια. Μετά ήρθε και ο θάνατος του Μουφάσα και μας αποτελείωσε. Άντε γαμήσου Land Before Time. Άντε γαμήσου!


Ένα άλλο που θυμάμαι λίγο πιο αμυδρά ήταν το Dinosaucers. Σε αυτό το καρτούν, καλοί και κακοί δεινόσαυροι είχαν σκάσει από το διάστημα για να συνεχίσουν την προαιώνια διαμάχη τους στη Γη.
Στη μέση είχε μπλεχτεί μια παρέα παιδιών, στους οποίους οι Dinosaucers έδωσαν κάτι δαχτυλίδια με δυνάμεις. Οπότε έχουμε ένα παρτουζοclopyright με εξωγήινο πόλεμο από Transformers, φυτουλο-παρέα από Captain Planet και δεινόσαυρους... ας πούμε από DeAgostini. Τα μόνα τζαμάουα στοιχεία της σειράς ήταν ο αρχηγός των κακών, ένας Τυραννόσαυρος με το γαμόπατο όνομα GENHGIS REX και η 80s ποζεριά που έπαιζε στους τίτλους αρχής.


Τέλος, έχουμε το "Dino Riders", όπου οι καλοί ταξιδεύουν με ένα διαστημόπλοιο στο χωροχρόνο και παγιδεύονται στην εποχή των δεινοσαύρων. Αλλά οι κακοί (που είναι εξωγήινες σαύρες) τους παίρνουν στο κυνήγι με τα λέιζερ τους, οπότε οι καλοί φοράνε σέλες και κανόνια στους δεινόσαυρους και τους μετατρέπουν σε οχήματα. Επαναλαμβάνω: Oι καλοί πολεμάνε εξωγήινες σαύρες. Καβάλα σε δεινόσαυρους. Με κανόνια. Που πετάνε λέιζερ. Σε δεινόσαυρους.

NERDGASM ! ! !

Power Rangers
Η αλήθεια είναι ότι δεν τους πρόλαβα τόσο καλά τους Power Rangers. Όταν βγήκαν είχα ήδη μεγαλώσει αρκετά και μου φαίνονταν γελοίοι. Οι Power Rangers ήταν μια παρέα από λυκειόπαιδα τόσο politically correct, που περίμενες από στιγμή σε στιγμή να κοιτάξουν την κάμερα και να σου πουν "Drugs are bad". Κάθε βδομάδα τους την έπεφταν τέρατα από άλλο πλανήτη. Τώρα γιατί τα τέρατα διέσχιζαν τον μισό γαλαξία μόνο και μόνο για να παίξουνε μπουνιές σ' ένα random λύκειο της επαρχίας, ένας θεός ξέρει. Όταν λοιπόν οι φίλοι μας τα έβρισκαν σκούρα, μεταμορφωνόντουσαν (κοινώς φορούσαν spandex και κάσκες) στους Power Rangers. Ο κάθε Ranger είχε δικό του χρώμα κολάν και δικό του όπλο. Αξίζει να σημειωθεί ότι η κίτρινη Power Ranger ήταν κινέζα και ο μαύρος Power Ranger ήταν μαύρος. Λεπτότις.
ΟΚ, πριν προχωρήσω παρακάτω, δύο λεπτομέρειες για την φωτό. Πρώτον, τι κτίρια είναι αυτά κάτω δεξιά; Στο Χαϊδάρι το γυρίσανε το σίριαλ; Και δεύτερον, ο μόνος στη φωτογραφία που έχει εξόγκωμα στο παντελόνι είναι Η ΚΙΝΕΖΑ! WTF?

Τέλος πάντων. Μετά την αλλαγή γκαρνταρόμπας, οι Rangers συνέχιζαν για λίγο τη μανούρα, κάνοντας συχνές παύσεις για να ποζάρουν με τα πόδια σε διάταση Bruce Dickinson και για να ανταλλάξουν μπινελίκια τύπου "θα σε σβήσω από τον χάρτη", μέχρι που οι κακοί τα έβρισκαν σκούρα και έφερναν ενισχύσεις απ' τον Κολωνό. Τότε οι ήρωές μας έμπαιναν σε οχήματα-ζώα, αλλά έπαιρναν ξανά πούλο, οπότε στο τέλος ένωναν τα οχήματά τους α-λα Devastator για να φτιάξουν ένα τεράστιο ρομπότ, τον Μέγκαζορ.
Ο Μέγκαζορ σάπιζε στο ξύλο τον εκάστοτε αντίπαλο "boss" και καθάριζε τη φάση, πράγμα που σε κάνει να απορείς γιατί δεν τον φώναζαν απ' την αρχή του επεισοδίου να ξεμπερδεύουνε. Ίσως να έκαιγε σούπερ και να τους ερχόταν βαρύ το έξοδο, ποιος ξέρει... Σε πιο προχωρημένα επεισόδια, ο Μέγκαζορ αναβαθμιζόταν με νέα μέλη, νέα όπλα και κυρίως, με έξτρα λέξεις πριν το -ζορ. Έτσι προέκυψε ο Power-ζορ, ο Ultra-mega-ζορ και Super-mega-skullfuck-your-mama-ζορ.

Όπως είπα και πριν, οι Rangers ποτέ δεν με κέρδισαν γιατί είχα ήδη μεγαλώσει όταν πρωτοβγήκαν και με ενοχλούσε το κιτσαριό και η σαχλαμάρα τους, αλλά είχαν τόση επιτυχία, που απέκτησαν και απομίμηση, τους VR Troopers. Επίσης, οφείλω να παραδεχτώ τη σειρά για την υπεργαμάτη παουεριά που έπαιζε στους τίτλους αρχής. Απολαύστε την και πάλι!

Μπόλεκ και Λόλεκ

Ένα απαράδεκτο Σοβιετικό χυσαμόλι, με τεμπέλικο animation, άχρωμο στόρι και δυο πρωταγωνιστές που ειλικρινά, δεν κάνανε ΤΙΠΟΤΑ! Απλά βολοδέρνανε από γκούλαγκ σε γκούλαγκ, βοηθάγανε κάτι ζώα να απεγκλωβιστούν από πηγάδια ή να βγάλουν αγκάθια απ' τα πόδια τους και μετά η οθόνη έγραφε KOHNEL και τέλος. Τι σάπιοι! Ακόμα κι ο σκύλος τους χίωσε και αποχώρησε από το καρτούν για να κάνει σόλο καριέρα!
Μπόλεκ και Λόλεκ: ένα παιδικό τόσο για τον πέο, που είναι αρκετό για να δικαιολογήσει όλο το κίνημα του Μακαρθισμού από μόνο του!


Transformers και G.I. Joe
Έχω ήδη ασχοληθεί με τους 2 αιώνιους αντιπάλους του Σαββατιάτικου πρωινού με συγκριτικό review στο άρθρο μου "...και το θέμα θεωρείται λήξαν!", οπότε δε θα μπω σε λεπτομέρειες. Το μόνο που θα προσθέσω εδώ είναι τα εξής 2:

Πρώτον: η αιώνια απορία που είχαμε όλοι για τους Κόμπρα: πώς γίνεται να έχουν τόσα λεφτά για εξοπλισμό, διαστημόπλοια και υποβρύχιες βάσεις και να παραμένουν μια απλή τρομοκρατική οργάνωση; Γιατί δεν χρησιμοποιούν τα λεφτά και την επιρροή τους για να ιδρύσουν ένα κρατίδιο που θα κάνουν ό,τι γουστάρουν να ησυχάσουμε κι εμείς κι αυτοί;

Δέυτερον: Υπήρχε μια σειρά που μαϊμούδευε Transformers και G.I. Joe ταυτόχρονα, το MASK, που είχε να κάνει με ελίτ στρατιωτικές μονάδες, των οποίων τα οχήματα μεταμορφώνονταν. Μάλιστα είχε και τον αντίστοιχο βλαμμένο πιτσιρικά που είχαν και τα Transformers, μόνο που στο MASK, αντί για Σκαραβαίο καβάλαγε τον R2D2. Clopyright του κερατά, αλλά κακά τα ψέματα, ωραίοι τίτλοι αρχής:

Bravestarr
Με δύο "ρου". Γνωστός και ως Σερίφης του Διαστήματος. Ο Bravestarr ήταν ένας τύπος με δέρμα στο χρώμα του φραπόγαλου, άσπρο καπέλο, bluetooth και ρούχα που θύμιζαν τον Steven Seagal στο On Deadly Ground.
Αυτό που θυμάμαι περισσότερο στη σειρά ήταν ο πιστός σύντροφος του Σερίφηι, ένα άλογο με κάτι αρχιδάρες ΝΑ! Σε κάθε επεισόδιο που ο άμπαλος ο Bravestarr τα έβρισκε σκούρα, η αλογάρα σηκωνόταν στα πίσω πόδια και καθάριζε όποιον είχε το θράσος να αναπνέει, με μια καραμπίνα που θα ζήλευε κι ο Ash από το Army Of Darkness.

THIS is my BOOMSTICK ! ! !

Ποια δύναμη της αρκούδας και μαλακίες ρε γαμόσπιτε Gaystarr; Τράβα να κάνεις το YMCA παρέα με τον He-Man, πουστράτζα! Αν ήμουνα ο παραγωγός της σειράς, θα έβαζα το άλογο μόνο του, να τριγυρνάει στον γαλαξία με τη χραπαχρούπα στο χέρι, να καίει χωριά και να βιάζει παρθένες και το soundtrack από πίσω να παίζει μόνο Clutch και Nightstalker! Να φίλε μου παιδικό!


Κάντι-Κάντι
Αν έπρεπε να περιγράψω με μία φράση την Κάντι-Κάντι, θα την αποκαλούσα "ο Βασιλάκης Καΐλας με κόκκινο φόρεμα" ή "η δισκογραφία του Καζατζίδη σε anime" ή "ο Γιάγκος Δράκος μετά την αλλαγή φύλου" ή "ο Ιώβ στην πρώτη του ωορρηξία" ή... ΟΚ, ΟΚ, σταματάω. Καταλαβαίνετε πού το πάω: το παιδικό ήταν βουτηγμένο στον καημό, τη μιζέρια και τον αβάσταχτο νταλκά. Κάθε μεσημέρι στην ΕΤ2, η τηλεόραση βραχυκύκλωνε απ' το δάκρυ.

Το καρτούν εκτυλίσσεται στην... ΟΠΑ! ΜΟΥ 'ΡΘΕ ΚΙ ΑΛΛΟ: ή "ο ξανθός Ξανθόπουλος"!!! Πωωωω, γάμησα πάλι! Το καρτούν που λέτε εκτυλίσσεται στην Ευρώπη στα τέλη του 19ου αιώνα, κάτι σαν εργάκι "εποχής", βλέπε "Περηφάνια και Προκατάληψη". Βασικά όχι. Ξέχνα αυτό που μόλις είπα! Μην δεις "Περηφάνια και Προκατάληψη". Για κανέναν πούστη λόγο. Κάποια στιγμή θα σου προτείνει η γκόμενά σου να το δείτε μαζί. Χώρισέ την.

Η Κάντι είναι μια ταπεινή και καταφρονεμένη χωριατοπούλα που περιφέρεται στα λιβάδια της Ευρώπης. Μάλλον, στα λιβάδια της εντύπωσης που έχουν οι Γιαπωνέζοι μες στο κεφάλι τους για την Ευρώπη, μιας και στο καρτούν κάθε δεύτερος άντρας είναι δούκας ή πρίγκιπας και στο δρόμο πετυχαίνεις παλάτι πιο συχνά κι από "Γρηγόρης Μικρογεύματα". Το κύριο στόρι είναι απλό:

01 Η Κάντι γουστάρει τον Άντονι.
02 Η Κάντι κυνηγάει τον Άντονι σα σκυλάκι.
03 Ο Άντονι είναι ένα κλαπαρχίδι, που την παραμυθιάζει και την φτύνει σε κάθε επεισόδιο.
04 Η Κάντι κλαίει.
05 Ο άνεμος του λιβαδιού παρασέρνει τα δάκρυα της Κάντι.
06 GOTO 01.

Επιτέλους! Ένα παιδικό με σενάριο βγαλμένο απ' τη ζωή, που προετοιμάζει τα κοριτσάκια για την σχέση με το κλασικό καθίκι, που αναμφίβολα θα κάνουν τουλάχιστον μία φορά στη ζωή τους.Το πρόβλημα με το "Κάντι-Κάντι" βρίσκεται στους διαλόγους. Τα Γιαπωνέζικα δεν μεταγλωττίζονται πάντα το ίδιο εύκολα καθότι, ως γνωστόν, οι Ιάπωνες είναι τέρμα τρόμπες. Κάποιες στοιχειώδεις φράσεις, που στη Δύση λέγονται με 3-4 λέξεις, στα κωλο-Γιαπωνέζικα χρειάζονται 8 παραγράφους κείμενο! Οπότε, κάθε φορά που η Κάντι θέλει ας πούμε να πει: "Γύρνα πίσω Άντονι", για να καλυφθεί το κούνημα του στόματος η φράση αναγκαστικά μετατρέπεται σε: "Αααααα γύρνα πίσω Άντονιιιιιι ναιαιαιαιαι αααααα γύρνα πίσωωωωω αααααα"! Και ας μην ξεχνάμε ότι όλο αυτό το μακρινάρι απαγγέλλεται με την φωνή της Κάντι-Κάντι. Μια τσιρίδα τόσο ψηλή και διαπεραστική, που καθιστά το καρτούν ακατάλληλο για σκύλους, δελφίνια και νυχτερίδες.


Turbo Teen
Τι θυμήθηκα ο πούστης;!;! Ο Turbo Teen ήταν ένας πιτσιρικάς που μεταμορφωνόταν σε αυτοκίνητο. Αλήθεια, αυτό ήταν το παιδικό. Και καλά ο μικρός είχε μπει κατά λάθος με το αμάξι του σε ένα εργαστήριο και μια ακτίνα ραδιενέργειας τους έκανε να ενωθούν. Ήταν η εποχή πριν τα χελωνονιτζάκια, που οι σεναριογράφοι είχαν επισήμως ξεμείνει από ιδέες. Το πιο αξιομνημόνευτο και ταυτόχρονα το πιο γάμησέ τα κομμάτι του παιδικού ήταν η μεταμόρφωση, όπου η φάτσα του παιδιού τεντωνόταν για να γίνει η μάσκα του αυτοκινήτου.

ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΥ ! ! !

American Gladiators
Για όσους θεωρούσαν ότι οι Γίγαντες του Κατς ήταν υπερβολικά "ιντελεκτουέλ", υπήρχε το American Gladiators. Η εκπομπή είχε κάθε εβδομάδα τέσσερις φυματικούς κομπλεξάρες, που τους έντυνε με κόκκινα και μπλε κολάν και τους έβαζε να κοντραριστούν με τους Μονομάχους σε διάφορα αγωνίσματα όπως "κάτι σαν capture the flag", "σχεδόν διελκυστίνδα" και "περίπου ράγκμπι". Οι Μονομάχοι ήταν κάτι αναβολιασμένοι τραμπούκοι με τσιμέντο για μυαλό και ονόματα βγαλμένα από στίχους του Ted Nugent, όπως Thunder, Ice, Zap και Nitro.

GAAAAAAY !

Οι Μονομάχοι είχαν αποκλειστικό σκοπό να μετατρέψουν τους 4 διαγωνιζόμενους σε αλοιφή για τους κάλους, κάτι που δε δίσταζαν να δηλώνουν κάθε γαμημένη φορά που έβλεπαν κάμερα δίπλα τους. Θυμάμαι μου άρεσε ένα αγώνισμα που ο Μονομάχος επιχειρούσε να ανοίξει την κεφάλα του παίχτη, ρίχνοντάς του μπαλάκια του τένις από ένα κανόνι, πιθανότατα εμπνευσμένος από τις Ελληνικές παραλίες.


Χελωνονιτζάκια
Η τεράστια επιτυχία αυτού του παιδικού σε τόσο ευρύ κοινό παραμένει πολιτισμικό μυστήριο, ειδικά αν σκεφτείς λίγο καλύτερα περί τίνος επρόκειτο. Βγάλτε λίγο την ανάμνηση απ' το μυαλό σας και δείτε το concept με ουδέτερα μάτια: Τέσσερα ερπετά κι ένα τρωκτικό μεταλλάσσονται από μια πράσινη (ή φούξια) μύξα, αποκτώντας μέγεθος και νοημοσύνη ανθρώπου και το πρώτο πράγμα που κάνουν με το νέο τους σώμα είναι να μάθουν νιντζίτσου και να φάνε πίτσες. Οι εχθροί τους είναι ένας τύπος που φοράει μπέρτα και κονσέρβες στο κεφάλι και ένας ροζ εγκέφαλος που στεγάζεται στην κοιλιά ενός τεράστιου δονητή με χέρια, πόδια και κόκκινο σώβρακο.

ΠΟΛΛΑ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ!

Τα Χελωνονιτζάκια έπαιζαν στο NEW Channel τις καθημερινές και στο Mega τα Σαββατοκύριακα υπό τον τίτλο "Χελώνες νίντζα εν δράσει". Τα επεισόδια του Mega ήταν πιο καινούργια, με τις χελώνες να αντιμετωπίζουν τόσο τον Σρέντερ και τον Κρανγκ, όσο και άσχετους random εγκληματίες. Στο NEW έδειχνε τα πιο παλιά επεισόδια που το Τεχνοδρόμιο ήταν ακόμα στη Διάσταση Χ. Το Τεχνοδρόμιο γενικά ήταν της Άρτας το Γιοφύρι. Γιατί δεν το παρατάγανε να χτίσουν μια βάση δίπλα στη Νέα Υόρκη να τελειώνουμε; Κάθε φορά που κατάφερνε ο Σρέντερ να το μετακινήσει, αυτό κάτι πάθαινε και ξανακόλλαγε. Τη μία σε λάβα, την άλλη στους πάγους, την άλλη κάτω από τη Γη, την άλλη σε κάτι βάλτους, την άλλη στη Διάσταση Χ. Κατέληξε ακόμα και στα χέρια της Γήινης Ομοσπονδίας του Koprulu sector, όπου χρησιμοποιήθηκε ως κέντρο διοίκησης. ΣΕ ΣΕΝΑ ΜΙΛΑΩ, BLIZZARD!!!

Στην πορεία τους οι Χελώνες συνάντησαν πολλούς χαρακτήρες, καλούς και κακούς. Μερικοί απ' αυτούς ήταν:
- Ο Μπίμποπ κι ο Ρόκ-Στέντι (a.k.a. Σπίθας και Ατσίδας), δυο μεταλλαγμένοι που είναι οι βασικοί μπράβοι του Σρέντερ και η κύρια πηγή comic relief.
- Ο Ποντικοβασιλιάς που υπνωτίζει ανθρώπους και ποντίκια με τον αυλό του.
- Η Lotus, μια γιαπωνέζα νίντζα γκόμενα που παίζει κονέ με τον Λεονάρντο.

- Ο Ζακ, ένας φύτουλας που γούσταρε τις χελώνες και ντυνόταν σαν αυτές με ένα καπάκι σκουπιδοντενεκέ στην πλάτη για καβούκι.

- O Casey Jones, ένας βιτζιλάντε με μάσκα Jason και οπλισμένος με λογιών-λογιών ρόπαλα, που άμα θέλει, σου ρίχνει τόσο ξύλο που ακόμα και τα εγγόνια σου θα βγουν φρόνιμα.

- Ο Baxter, ένας επιστήμονας που μεταμορφώθηκε σε μύγα, σε σκηνοθεσία David Cronenberg.
- Η Ίρμα και ο Βέρνον, δυο γκανιάρηδες συνάδελφοι της Έιπριλ στο κανάλι 6.
- Τα Νετρίνα, μια συμμορία από χαζοχαρούμενα μαλακισμένα που κυκλοφορούν στη Διάσταση Χ με ιπτάμενες Cadilac.

- Ο Γκέκο, μια μεταλλαγμένη σαύρα-σκεϊτάς με λουλουδάτη βερμούδα.
- Οι Foot Clan, οι κλασικοί ανώνυμοι, απρόσωποι λακέδες του Σρέντερ που έχουν μια κόκκινη πατούσα στο κούτελο.

Όταν τα όπλα τους δεν έφταναν για τη δουλειά, τα Νιντζοχελωνάκια κατέφευγαν αρκετά εντυπωσιακή τεχνολογία για ερπετά. Χάρη στον Ντονατέλο, τον nerd της τετράδας, οι ήρωές μας είχαν ένα hi-tech βανάκι, ένα ιπτάμενο κάμπριο, ένα ζέπελιν και κινητά τηλέφωνα με βίντεο κλήση που έκλειναν σε καβούκια. Παρεμπιπτόντως, αυτό το κινητό ΤΟ ΘΕΛΩ! Ναι, ακόμα και σήμερα! Κι εσύ το θέλεις, μην το αρνείσαι!

Ακόμα δεν έχω συναντήσει άνθρωπο που να έχει κάτι κακό να πει για τα Χελωνονιτζάκια. Ήταν τόσο γαμάουα, που όταν βγήκε το πιο "σκοτεινό" remake πρόσφατα, όλοι νομίζαμε ότι θα περάσει στο ντούκου ως αρπαχτή, αλλά τελικά σάρωσε κι αυτό! Μπορεί να ήταν οι καλογραμμένοι χαρακτήρες, το πλούσιο στόρι ή ο ισορροπημένος συνδυασμός δράσης και χιούμορ. Ή μπορεί οι παραγωγοί να έμπαιναν στα σπίτια μας όταν βλέπαμε Χελωνονιτζάκια και να μας έκαναν ενέσεις ντοπαμίνης στον κρόταφο. Όπως και να 'χει, η σειρά πέτσωνε. Προς τιμήν τους, θέλω όλοι σας την επόμενη φορά που θα χύσετε, να το κάνετε φωνάζοντας "COWABUNGA" ! ! !

Teenage Mutant Ninja Turtle - The most popular videos are a click away

Αλήθεια, πώς αποκρούει ο Μικελάντζελο χειροβομβίδες με τα νουντσάκου στους τίτλους αρχής;

Έλαμψαν δια της απουσίας τους:
Αστυνόμος Σαΐνης
Toxic Crusaders
Saber Rider
Silverhawks
Thundercats
He-Man (GAAAAAAAAAAAAY!)
3 σωματοφύλακες
Jumaru
Τρίτωνας
Visionaries
Δον Κιχώτης
Τεν Τεν
Πιφ και Ηρακλής
Οδύσσεια του Διαστήματος
Sport Billy
Πιγκού
Cadillac και δεινόσαυροι
Singled Out
Daria
Beavis and Butthead
Duck Tales
Ρομπέν των Δασών
Αρκουδάκια της αγάπης
Μικρό μου πόνυ
Tiny Toons
Animaniacs