Είσαι λευκός. Και Έλληνας. Και βλάχος. Τελεία.

Οι εναλλακτικές μόδες που έρχονται και παρέρχονται στη χώρα μας, συνήθως με ενάμισι έως δύο χρόνια καθυστέρηση σε σχέση με το εξωτερικό, έχουν την τάση να παρασύρουν τα θύματά τους σε μια μαζική αυταπάτη: ότι άλλαξαν στυλ, συνήθειες, ιδιοσυγκρασία, εθνικότητα ή ακόμα και φυλή εν μία νυκτί. Hipsters, τζιβάτοι και λοιποί alternativάδες ανά την Ελλάδα μαγεύονται από την κουλτούρα του διαφορετικού και την μητέρα Γη και το κάλεσμα του παγκόσμιου χωριού που λέγεται Ανθρωπότητα και... ΟΚ, επειδή κινδυνεύω να ξεράσω το κεντρικό νευρικό μου σύστημα, σταματάω τον ειρμό. Διπλό Enter.


Το θέμα μας σήμερα όπως καταλάβατε είναι οι alternative douchebags, ή alt-bags όπως συνηθίζουμε να τους αποκαλούμε εδώ και 3 δευτερόλεπτα. Ο σωστός alt-bag είναι τόσο μοδάτος, που αλλάζει αμφίεση, χτένισμα και ιδεολογία συνέχεια, ακριβώς για να μην τον πούνε μοδάτο. Όσο διαβάζετε αυτήν την πρόταση, έχει επαναφέρει στη μόδα το μουστάκι, το έχει βαρεθεί και το έχει ξανά-επαναφέρει, αυτή τη φορά ειρωνικά.  Όταν είχε βγει το Αμελί, μάθαινε Γαλλικά και κυκλοφορούσε στο δρόμο με ποδήλατο με καλαθάκι μπροστά. Μετά χτύπησε η Ισπανο-Λατινοαμερικανιά και ο alt-bag μετατράπηκε σε alt-Τσε-bag, κρεπαλιάζοντας στα κάμπινγκ μέχρι να του φυτρώσει δεύτερη πλάτη απ' το αραλίκι. Τώρα έχει φάει σήμα με το Βερολίνο, το steam-punk, τα new-80s και τις αφίσες με αντιασφυξιογόνες μάσκες.


Όπως βλέπετε είναι σχεδόν αδύνατο να προσδιορίσουμε με ακρίβεια τι εστί alt-bag, τόσο εξωτερικά όσο και εσωτερικά. Ο τύπος είναι χαμαιλέοντας! Αλλά κατά βάθος, πίσω από τα γυαλιά με τον χοντρό σκελετό, κρύβεται ένα μυαλό που, θέλει δε θέλει, ακολουθεί μερικούς βασικούς κανόνες. Ας αποπειραθούμε λοιπόν να σπάσουμε αυτά τα γυαλιά με μια καλοζυγισμένη μπουνιά στα μούτρα και να εξερευνήσουμε λίγο πιο βαθιά αυτούς τους κανόνες. Και επειδή εδώ δεν είναι Λαογραφικό Μουσείο, αλλά το Φάε ένα motherfucking μαλάκα, οι κανόνες θα παρουσιαστούν με τη μορφή που επιλέγω σχεδόν πάντα: ΠΡΟΣΒΛΗΤΙΚΗ ΓΕΙΩΣΗ! Πάμε λοιπόν.


Αγαπητέ alt-bag:

- Ένα μπλουζάκι είναι απλά ΕΝΑ ΜΠΛΟΥΖΑΚΙ!

Με εξαίρεση την κελεμπία και το Snuggie, το t-shirt σχεδιάστηκε για να είναι το πιο απλό τεμάχιο ρουχισμού που μπορεί να έχει κάποιος. Ένας κορμός, δυο μανίκια και μια τρύπα για το κεφάλι πάνω-πάνω. ΑΛΛΑ ΟΧΙ! Το μπλουζάκι για σένα είναι μια έκφραση ταυτότητας και μια επίδειξη του πόσο μακριά μπορείς να φτάσεις για την απόκτηση ακόμα και του πιο casual αντικειμένου. Μπλουζάκια με ειρωνικές ατάκες τύπου "My other t-shirt is a Prada" ή "Just say NO to drugs" έχουν την τιμητική τους. Αλλά το τελευταίο hot item είναι ξεθωριασμένα κουρέλια με στάμπες από μάρκες που δεν κυκλοφορούν πια, τα οποία χρησιμοποιούσε ένας χοντρός επί 20 χρόνια για να σκουπίζει τα αυνανο-χύσια από τον αφαλό του. Με μια λέξη, vintage. Με τρεις λέξεις, ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΥΤΣΟ!

- Το λάτιν είναι απαίσιο
Τι ακριβώς προσπαθείς να αποδείξεις πηγαίνοντας σε λάτιν μπαράκια; Ότι είσαι πολυ-πολιτισμικός; Πίστεψέ με, η ασπρουλιάρικη φάτσα σου σε τέτοια μαγαζιά είναι το ίδιο ευπρόσδεκτη με έναν αυτοκτονικό ΜΑΤατζή στα γραφεία της Ιπποκράτους (ΚΑΙ πολιτική στη μπλογκάρα μου! ΤΡΕΜΕ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟ!!!) Anyway, αν δεν είσαι κάποιος συνδυασμός "γυναίκα-ξανθιά-πουταναριό-μεθυσμένη", απλά απομακρύνσου. Εκεί μέσα, σε βλέπουν σαν χαζή τουρίστρια που ψάχνεται να γαμηθεί. Αν όντως πας γι' αυτό, με γεια σου με χαρά σου. Αλλά τα μαθήματα χορού που κάνεις εδώ και ένα χρόνο, προετοιμαζόμενη για κάποια φαντασίωση με τον Μπαντέρας look-alike δεν εντυπωσιάζουν τους λατινο-κάγκουρες.


Και ναι, ΕΙΝΑΙ ΚΑΓΚΟΥΡΕΣ! Επειδή εσύ είσαι ανεγκέφαλη και ψαρώνεις με τα Ισπανικά, δεν αναιρεί το γεγονός. Είναι εξίσου γλιτσοκάγκουρες με τον κάθε Μπουρναζιώτη που έχει φράχτη, στρογγυλοφάναρο και ασημί σπορτέξ που καθρεφτίζουν τα φώτα του αμαξιού μου. Και ας μην ξεχάσουμε το σημαντικότερο για τα λάτιν: ΔΕΝ ΑΚΟΥΓΟΝΤΑΙ! Είναι τα αντίστοιχα κλαρίνα της Νότιας Αμερικής. Και δεν βλέπω κανέναν Βραζιλιάνο ή Αργεντίνο να πασχίζει να μάθει μπάλο, σούστα και χασαποσέρβικο. Ούτε λατίνους με κοτσίδες και παντελόνια ως τον αφαλό να κάνουν ουρές έξω απ' τη Μποέμισσα. Παραδειγματίσου.

- Υπάρχει και η βρύση

Αααχ... Πόσο αθώα ήταν τα πράματα πιο παλιά. Κάποτε έπαιρνες ένα ποτήρι, το έχωνες κάτω απ' τη βρύση και ώ του θαύματος, νερό! Αλλά αυτό παραήταν απλό για σένα, ε πιτσιφρίγκο; Έπρεπε να πείσεις τον κόσμο ότι πλέον μετράει να βγαίνεις έξω και να ΨΑΧΝΕΙΣ το νερό σου, όπως έκανε ο Κρο-Μανιόν, ο Χόμο Ερέκτους και το Κογιότ όταν έπιανε φωτιά ο κώλος του. Τώρα, μόλις μια δεκαετία αργότερα, βλέπω να πουλάνε μπουκαλάκια νερό στα METROPOLIS!!!

Πας καλά ρε μαλάκα; Δεν πα να αρμέξεις καμιά γίδα λέω 'γώ, που θέλεις και οξυγονωμένο νερό; Όταν γίνω Βασιλιάς της Γης, το πρώτο πράγμα που θα φύγει είναι τα τρεντο-εμφιαλωμένα. Ούτε ποτήρι δε θα έχεις ρε τιποτένιε. Έτσι θα σ' αφήσω να πίνεις νερό κατευθείαν απ' το λάστιχο στην αυλή.

- Η ασιατική κουζίνα είναι για τον πούτσο
Παρά το όποιο τσιρλιπατί κι αν μου προκαλούν ενίοτε, ακόμα κι εγώ μπορώ να εκτιμήσω 2-3 βασικά πιάτα με νούντλς. Μόνο που αυτές οι συνταγές είναι η "ασφαλής" ασιατική κουζίνα. Στην ουσία είναι μακαρόνια με κοτόπουλο και πιπεριές. Η αληθινή ασιατική κουζίνα ΔΕΝ ΤΡΩΓΕΤΑΙ!!! Είναι σαν την καριέρα της Κοκκίνου: το γεγονός ότι την έχουμε συνηθίσει δεν αναιρεί το πόσο αναίσχυντη κόπια της Βανδή ήταν και παραμένει. Έτσι και το σούσι. Ναι, πλέον δεν εκπλήσσομαι όταν ακούω γι' αυτό, αλλά δε σταματάει να είναι ακριβώς το ίδιο ΩΜΟ ΨΑΡΙ ΜΕ ΦΥΚΙΑ που με αηδίασε την πρώτη φορά που το άκουσα!


Αν εσύ νομίζεις ότι εξερευνάς τα σαγηνευτικά μυστήρια της Άπω Ανατολής τρώγοντας κάτι που μυρίζει σαν σκουπιδοντενεκές από δρόμο που μόλις έφυγε η λαϊκή, πρόβλημά σου. Αλλά μην περιμένεις να σε θεωρήσω πιο "ανοιχτό σε ξένες κουλτούρες" επειδή ξαφνικά έμαθες να τρως με ξυλάκια, το αντικείμενο με τον μεγαλύτερο δείκτη ποζεριάς/χρησιμότητας! ΠΙΑΣΕ ΤΟ ΠΗΡΟΥΝΙ ΤΩΡΑ! Μην ακούω δικαιολογίες ότι κάποια συγκεκριμένα φαγητά τρώγονται πιο εύκολα με ξυλάκια ή ότι οι Γιαπωνέζοι τα μαθαίνουν από μικροί, όπως εμείς το κουτάλι, άρα δεν έχουν διαφορά. ΕΧΟΥΝ! Δώσε ξυλάκια και κουτάλι σε έναν αντικειμενικό κριτή. Κάποιον που μέχρι πριν έτρωγε με τα χέρια, όπως ένα μωρό ή ένας Ζουλού της Καλαχάρι και μετά από μερικές μέρες ρώτα τον αν τα ξυλάκια ήταν το ίδιο εύκολα στη χρήση. Μαλάκα! Ποζερά! Vince Neil! 


Και μια και είμαστε Ασία μεριά, δυο λογάκια για το φενγκ σούι. Αν βγάλεις στην απ' έξω τον όλο "αρχαίο μυστικισμό", το φενγκ σούι δεν είναι τίποτε άλλο παρά οδηγίες διακόσμησης από το πιο ΨΥΧΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΟ, ντετέκτιβ Μονκ wannabe κιτρινιάρη στην Ασία! "Κάθε φορά που μπαίνεις σπίτι σου, πρέπει να τοποθετείς ένα αυγό στη μέση του σαλονιού, να βεβαιώνεσαι ότι όλα τα έπιπλα είναι σε παράλληλες ευθείες ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΤΑΣ ΣΤΙΣ ΓΡΑΜΜΕΣ ΤΟΥ ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΟΥ, αλλιώς θα βεβηλώσεις την τιμή του σπιτικού! Αριγκάτο. Και τώρα πάω να δείρω τη γυναίκα μου". 


- Διάβασα το βιβλίο μετά την ταινία. ΚΑΙ ΕΠΕΖΗΣΑ!
Μετά από την ανακάλυψη ενός indie συγκροτήματος πριν γίνει διάσημο, η ανάγνωση ενός βιβλίου πριν γίνει πετυχημένη ταινία είναι το πιο σημαντικό πράγμα που θα κάνεις στη ζωή σου. Κυρίως επειδή σου δίνει την ευκαιρία να πεις την αγαπημένη σου φράση: "Η ταινία δεν ήταν πιστή μεταφορά του βιβλίου". Όλοι το ξέρουμε αυτό εναλλακτικέ μου μπινέ. ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΩΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΗΤΑΝ. Όταν πάω να δω ταινία, πάω εξαρχής να δω μια ερμηνεία του βιβλίου ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ από τη δικιά μου επειδή, αντίθετα με σένα, πιστεύω ότι η άποψή μου για ένα έργο ΔΕΝ είναι η μοναδική που μπορεί να υπάρξει στον κόσμο. Μια μεταφορά πρέπει να είναι πιστή ΣΤΟ ΜΕΣΟΝ, όχι στην πηγή ηλίθιε. Αλλιώς θα παίξει ένα βιβλίο στο σινεμά, αλλιώς στο θέατρο, αλλιώς στην τηλεόραση. Αν οι σκηνοθέτες ακούγανε κάθε φορά τη γκρίνια σου, η κάθε ταινία θα είχε πρωταγωνιστή εσένα καθισμένο σε μια πολυθρόνα να διαβάζεις το βιβλίο αυτούσιο για είκοσι ώρες. Που κατά βάθος, αυτό θες.


- Τι στον πούτσο έχεις πάθει με αυτήν εδώ τη μαλακία;

Δε γίνεται να μπω σε ένα Costa Coffee ή κάποιο άλλο παρόμοιο alt-bag στέκι χωρίς να δω 5-6 τρόμπες απ' το σινάφι σου να σκύβουν πάνω από ένα τέτοιο μπλοκάκι, συνοδευόμενο από λάπτοπ της Apple. Ευτυχώς το λογότυπο της Apple είναι φωτισμένο, οπότε μπορούν όλοι ακόμα και στο σκοτάδι να καταλάβουν πόσο μοναδικό τυπάκι είσαι, κι εσύ και οι άλλοι 25 που έχετε ανοιχτό Mac στην καφετέρια.


Ντάξει, το ξέρουμε ότι είσαι συγκλονιστικά δημιουργικό άτομο και δεν μπορείς να πιεις ούτε μισό καφέ χωρίς να σου έρθει να γράψεις ένα ποίημα ή ένα σενάριο για ταινία μικρού μήκους, αλλά γιατί πάντα στο συγκεκριμένο σημειωματάριο; Υποθέτω είναι πιο ακριβό από τον μέσο όρο και ήταν cool επειδή το πούλαγαν στα FNAC. Παρεμπιπτόντως, τι ωραία που ένιωσα όταν ΠΑΤΩΣΑΝΕ τα FNAC! Με τις μαλακο-εκθέσεις ερασιτεχνικής φωτογραφίας και τα book club και τις συναντήσεις ποίησης... Γαμώ τον πολυχώρο σου, μαλάκα τζιβάτε Γάλλε! ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΑΔΑ ΡΕ! ΠΟΥΛΑ ΜΟΥ ΤΟ ΚΙΝΗΤΟ ΚΑΙ ΣΚΑΣΕ!!! 


- Η "μαύρη μουσική" σου δεν είναι και τόσο μαύρη
Απορώ πώς την πατάω ξανά και ξανά και πιάνω μουσικο-συζήτηση με alt-bags. Και γιατί; Για να τους βλέπω να ξεροχύνουν τα σαλβάρια τους κάθε φορά που αρθρώνουν τις λέξεις "τζαααζ", "μπλουουουζ", "σόοοουλ" και "φάαανκ"! Το ξέρω φίλε alt-bag ότι με τέτοια ακούσματα νιώθεις λίγο πιο έθνικ, λίγο πιο urban. Κοινώς, λίγο πιο μαύρος. Ξέρεις όμως ποιοι ΔΕΝ, επαναλαμβάνω ΔΕΝ ακούνε jazz, blues, soul και funk;

ΟΙ ΜΑΥΡΟΙ !

Ξέρεις τι ακούνε οι μαύροι; Lil' Wayne! Κι εσύ απολαμβάνεις ένα μουσικό ιδίωμα που έχουν σφιντζουρίξει στα σκουπίδια από τα 70s. Τρως αυτά που οι άλλοι πετάνε. Είσαι ο ρακοσυλλέκτης της μουσικής. Είναι σαν να έρχεται ένας μαύρος και να μου το παίζει μέταλο ακούγοντας Fleetwood Mac, Styx, Kansas και Steely Dan. Μοντέρνες επιλογές όπως The Roots και Mos Def απλά κάνουν τα πράγματα χειρότερα, μιας και οι παραπάνω μαύροι καλλιτέχνες είναι πιο λευκοί κι απ' τα σεμεδάκια που έπλυνε η γιαγιά με Ρολ.

- Οι εταιρείες δεν είναι ο Σατανάς

Το ξέρω ότι ο Michael Moore (πριν σταματήσει να είναι κι αυτός cool) σε είχε πείσει ότι οι εταιρείες αρέσκονται στο να πριονίζουν κουταβάκια στα δύο με γωνιοτροχό και να κάνουν ενέσεις ηρωίνης στο μαλακό κεφαλάκι ενός νεογέννητου, αλλά εδώ είναι Ελλάδα. Η εναλλακτική επιλογή είναι ο Έλληνας μικρομεσαίος επαγγελματίας. Και τελευταία φορά που τσέκαρα τι παίζει, ο Έλληνας μικρομεσαίος επαγγελματίας έκλεβε τον πελάτη με πεντέμισι ευρώ καφέ, δεν πλήρωνε τους υπαλλήλους του υπερωρίες ή βασικό μισθό, δεν κόλλαγε ένσημα ούτε με πιστόλι στον κρόταφο, άδειαζε όλα τα σκουπίδια του μαγαζιού κατευθείαν μες στο λαρύγγι της ντόπιας πανίδας και δήλωνε στην εφορία το ξενοδοχειακό του συγκρότημα ως "σνακ μπαρ".

Επίσης, ξέρω πόσο ανώτερος αισθάνεσαι όταν κάνεις μποϊκοτάζ στη Nike επειδή τα παπούτσια τους φτιάχνονται από ανήλικους εργάτες στον τρίτο κόσμο, αλλά σου έχω νέα κι από κει μεριά: Τα παιδιά που γλιτώνουν από τα sweat-shops, δεν τελειώνουν το 16ο Λύκειο Αντίς-Αμπάμπα και μετά γίνονται δικηγόροι και γραφίστες όπως θα ήθελες να νομίζεις. Δουλεύουν σαν τα μουλάρια στο οικογενειακό χωράφι / κοπάδι / ψαροκάικο και απολαμβάνουν την ίδια ακριβώς ψωμόλυσσα που θα τους προσέφεραν αγαπημένες σου εταιρείες όπως (ετοιμάσου για γείωση) η Apple! Ω, ναι μικρέ μου alt-bag. Η Apple, που την έχεις πιο ψηλά κι από τον Βούδα, τον Μπράχμα, τον Dawkins ή όποιον άλλο μη-Χριστιανικό Θεό εξερευνάς αυτόν τον μήνα, είναι μια αδίστακτη εταιρεία σαν όλες τις άλλες, με καπιταλιστικό πνεύμα, βρώμικες ανταγωνιστικές τακτικές και ναι, με δικά της sweat shops σπαρμένα ολούθε στον τρίτο κόσμο. Σκέψου το πριν βάλεις το ασημί αυτοκολλητάκι της στον προφυλακτήρα του Fiat 500 σου.

Σημείωση: το ξέρω ότι το αριγκάτο είναι Ιαπωνικό και ότι το φεγκ σούι είναι Βουδιστικό και δε συνδέεται απαραίτητα με την Ιαπωνία. Το έβαλα επίτηδες για παγίδα. Έτοιμος ήσουνα να το γράψεις το commentάκι σου, ε; Σκατιάρη...