Πού είναι τα ιπτάμενα αμάξια;

Κάθε φορά που γράφω άρθρο και θέλω να προσθέσω μια εικόνα, ο επεξεργαστής κειμένου του blogger με πηδάει ασάλιωτο. Αλλάζει το μέγεθος του κειμένου, τη γραμματοσειρά και προσθέτει μία ή δύο έξτρα κενές γραμμές σε κάθε παράγραφο. Το κινητό μου χάνει το σήμα του κάθε φορά που κρύβομαι πίσω από ένα δέντρο. Το MSN μου έκανε update για να δουλεύει "καλύτερα" και εδώ και δύο μέρες καταφέρνει να μπει online πιο σπάνια κι απ' τη γιαγιά μου. Το XBOX μου διαβάζει τα mpeg αλλά τα παίζει με καθυστέρηση ήχου. Ο φούρνος μου μετά από διακοπή ρεύματος χρειάζεται ειδική διαδικασία reset για να λειτουργήσει πάλι!... Μάλλον καταλαβαίνετε πού το πάω. Η μόνη μου συσκευή που δουλεύει όπως υπόσχεται ο κατασκευαστής είναι το παλιό μπλέντερ της μάνας μου. ΜΠΡΑΒΟ, ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ! Κατάφερες να φτιάξεις μια μηχανή με σταθερές επιδόσεις και σου πήρε μόνο 50 χρόνια. Και σ' ανώτερα!

Ο νόμος του Moore λέει ότι η υπολογιστική δύναμη των επεξεργαστών σε επίπεδα τσιπ διπλασιάζεται περίπου κάθε 18 μήνες. Αυτό που παρέλειψε να μας πει όμως ο πούστης είναι ότι το εκάστοτε software είναι τόσο βαρύ και bugαρισμένο, που απαιτεί επεξεργαστή με δυνατότητες διπλάσιες συν κάτι ακόμα. Κοινώς, κάθε 18 μήνες φτάνουμε στο ίδιο σημείο αποτυχίας με παλιά, απλά πιο γρήγορα και με ωραιότερα γραφικά.

Δεν υπάρχει πιο τραγικό και ταυτόχρονα πιο αστείο παράδειγμα αυτού του φαύλου κύκλου από τη ρομποτική. Σκεφτείτε το:

Μ.Ι.Τ., 1980: Το ρομπότ κάθεται και τρέμει για 10 λεπτά. Μετά αρχίζει να τσουλάει, αποφεύγει την καρέκλα, ακολουθεί τον τοίχο, αποφεύγει το τραπέζι...

Μ.Ι.Τ., 1990: Το ίδιο.

Μ.Ι.Τ., 2000: Το ίδιο!

Πηγαίντε ΑΥΡΙΟ σε κάποιο εργαστήριο ρομποτικής έρευνας και ζητήστε να σας δείξουν το καλύτερο ρομπότ τους. Θα κάνει ακόμα αποφυγή εμποδίων σε επίπεδες επιφάνειες!

Το βίντεο συμβολίζει τέλεια τη λούπα στην οποία έχουμε πέσει. Χρησιμοποιούμε όλο και πιο περίπλοκη τεχνολογία για να κάνουμε την ίδια χαζομάρα ξανά και ξανά. ΟΚ ΟΚ, δε θέλω να είμαι άδικος. Ας το πάρουμε λίγο σοβαρά. Το πρόβλημα με την καθημερινή τεχνολογία είναι η εφαρμογή της αποκλειστικά και μόνο σε εμπορεύσιμα είδη. Αυτό σημαίνει τρία πράγματα:

Πρώτον, οι χρήσιμες φουτουριστικές ανακαλύψεις που είναι ήδη εδώ, παραμένουν "κλειδωμένες" προς το κοινό επειδή δεν είναι ανταγωνιστικές ή δεν ανταποκρίνονται σε έρευνες των καριόληδων του τμήματος μάρκετινγκ. Δε θέλω το κωλο-iPod μου σε μέγεθος υπόθετου και πιο γυαλιστερό ή πιο άσπρο ή πιο γκέι. Το μόνο που θέλω είναι να κάνω drag and drop τα τραγούδια μου από οποιοδήποτε PC, να πατάω play ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΙΖΟΥΝ!!! Δε θέλω το Word μου να έχει 3.000 γραμματοσειρές και νέα χαριτωμένα clip art. Θέλω να ανοίγω κείμενα που ήταν γραμμένα σε παλιότερες εκδόσεις ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΙΖΟΥΝ!!! Δε θέλω το DVD μου να δείχνει 5 δευτερόλεπτα animation κάθε γαμημένη φορά που αλλάζω σελίδα στο μενού, ούτε να έχει 80 featurettes για το ποιο αρχίδι έξυσε ο βοηθός οπερατέρ την τέταρτη μέρα των γυρισμάτων. Θέλω απλά να το αγοράζω από οποιαδήποτε χώρα ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΙΖΕΙ!!! Επίσης, θέλουμε σε όλες τις συσκευές μας τα παρακάτω και ΜΟΝΟ τα παρακάτω: RCA για το A/V, mini-jack για τα ακουστικά, USB για τα δεδομένα και στρογγυλό βύσμα output 500mA για το ρεύμα. Όχι διαφορετικό βύσμα για κάθε εταιρεία και για κάθε μοντέλο. Μόνο με τους φορτιστές που έχουν μαζευτεί σπίτι μου φτιάχνω 15 post-modern γλυπτά για την επόμενη Μπιενάλε!

Δεύτερον, οι αναβαθμίσεις της καθημερινής τεχνολογίας δεν είναι ποτέ άμεσα εφαρμόσιμες για τον κάθε ουγκαμπούγκα που τις αγοράζει. Θα σας δώσω ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα: το Word έχει τους λεγόμενους στηλοθέτες, που σου επιτρέπουν να γράφεις κείμενο σε διάφορα σημεία της σελίδας με καλή ευθυγράμμιση. Όποιον έχω δει στη ζωή μου να γράφει στο Word, τοποθετεί τις λέξεις πιο μέσα στη σελίδα ως εξής: space, space, space, space, space, enter, enter, enter, enter, space, space, space... Αυτό τι σημαίνει; Ότι η τεχνολογία "στηλοθέτης" είναι ατελής και δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες μας. Η Microsoft όμως συνεχίζει να την έχει αυτούσια σε κάθε έκδοση του Word. ΓΙΑΤΙ;

Τρίτον, η τακτική "βελτιώνω μια συσκευή απλά χώνοντας περισσότερα μπιχλιμπίδια πάνω" έχει επικρατήσει εις βάρους της πραγματικής αναβάθμισης. Πριν μικρύνεις ΚΙ ΑΛΛΟ το κινητό, βεβαιώσου πρώτα ότι πιάνει σήμα μισό μέτρο κάτω απ' τη γη! Και πριν του βάλεις κάμερα 8 megapixel, βεβαιώσου ότι η 5 megapixel που είχε πριν μπορεί να φωτογραφίσει σε φως χαμηλότερο από αυτό που βγαίνει όταν σκάει πυρηνική βόμβα! Και πριν του βάλεις δυνατότητα αναπαραγωγής βίντεο και κινούμενα screen saver και animation στο μενού, βεβαιώσου ότι η μπαταρία που έχει δεν είναι τρεις γενιές πίσω και αποφορτίζει μετά από μισή ώρα! Κοινώς, αντί να χαραμίζεις χρόνο και μυαλά για να το στολίζεις με μαλακίες, ΚΑΝΤΟ ΝΑ ΔΟΥΛΕΨΕΙ!

Η τεχνολογία προχωράει. Αλλά δεν προχωράει με την ταχύτητα και τους τρόπους που όλοι είχαμε πείσει τους εαυτούς μας ότι θα προχωρούσε. Πόσα χρόνια θυμάστε που μας λένε ότι μπορούμε να στήνουμε οικιακό δίκτυο; Δέκα; Δώδεκα; Τελικά το καταφέραμε κουτσά στραβά φέτος με τα Windows 7. ΦΕΤΟΣ! Ακόμα και το ίντερνετ δε βγήκε αυτό που περιμέναμε. Παλιά οι πληροφορίες ήταν δύσκολες να βρεθούν. Τώρα είναι δύσκολο να φιλτραριστούν από τις τσόντες και τις διαφημίσεις καζίνο. Ναι, μπορεί το ίντερνετ να έκανε διαφορά σε μερικές διπλωματικές εργασίες φοιτητών, αλλά αν το πάρεις καθαρά ποσοστιαία, κατέληξε να είναι ακόμα ένα μέσο για να ψωνίζουμε και να βροντάμε μαλακία. Το μόνο που έχει βελτιωθεί αντικειμενικά με την τεχνική πρόοδο είναι η αποτελεσματικότητά μας να ανατινάζουμε τα 10-20 γυναικόπαιδα του 3ου κόσμου, που είχαν το θράσος να επιζήσουν απ' την ελονοσία και το AIDS.

Θυμάστε τις παλιές ταινίες επιστημονικής φαντασίας του '50, που έδειχναν πώς θα είναι το "έτος 2000"; Όλοι είχαν jetpack, αυτόματες κουζίνες, ιπτάμενα αμάξια, ρομπότ που τους έπλεναν τα αρχίδια και πόρτες που άνοιγαν αυτόματα κάνοντας "ΣΣΣσσσ". Αισίως πλησιάζει το 2010... ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΕΧΟΥΜΕ ΜΟΝΟ ΤΙΣ ΠΟΡΤΕΣ!

Στα 8 μου χρόνια πήρα το πρώτο μου PC. Ήταν ένα 386 στα 33 MHz που αν πάταγες το turbo ανέβαινε στα 133 MHz, με Windows 3.1, πασιέντζα και Word Perfect. Θυμάμαι που όλα έτρεχαν με μέτρια προς χαμηλή ταχύτητα, κρασάροντας κάθε λίγο. Όταν ρωτούσα τον πατέρα μου γιατί, μου απαντούσε: "Όταν βγει το 486, θα δεις. Όλα θα τρέχουν τέλεια". Παίρνουμε λοιπόν το 486 και το ανοίγω με ανυπομονησία. Μαντέψτε τι γινόταν: όλα έτρεχαν με μέτρια προς χαμηλή ταχύτητα, κρασάροντας κάθε λίγο. "Γιατί μπαμπά ξανά τα ίδια;"... "Δεν είναι ξανά τα ίδια, παιδί μου. Τώρα έχουμε σαφώς ΑΝΩΤΕΡΑ προγράμματα... για να τρέχουν με μέτρια προς χαμηλή ταχύτητα, κρασάροντας κάθε λίγο. Νιώσε την πρόοδο"!

Σχεδόν δύο δεκαετίες έχουν περάσει και ακόμα να την νιώσω.

Εκεί που πάω να την αγγίξω λίγο,

το blogger αλλάζει τη στοίχιση του κειμένου χωρίς να έχω πατήσει τίποτα!

Και η πρόοδος εξαφανίζεται.

Σαν τον Κάιζερ Σόζε.